Betekenis van dit citaat uit het boek The Great Gatsby?

Sommige vaarterminologie kan hierbij helpen. Een zeilboot kan niet direct tegen de wind in varen. Het kan binnen ca. 45 ° bovenwinds (afhankelijk van de boot). Om tegen de wind in te gaan, moet je een zigzagpatroon gebruiken dat gewoonlijk overstag gaan of tegen de wind in slaan wordt genoemd. Als de omstandigheden slecht zijn, of als je een slechte zeiler bent, kun je veel tijd besteden aan het vrij snel over het water bewegen, waarbij je het gevoel hebt dat je goede snelheid maakt, maar eigenlijk heel weinig vooruitgang boekt (of zelfs met de wind mee eindigt).

Ik denk dat deze zin bedoeld is om dezelfde soort krachtige, gerichte, maar uiteindelijk zinloze activiteit op te roepen als een zeeman die probeert maar niet beweegt tegen de wind of de waterstroom in.

Om de volledige betekenis te krijgen, heb je meer context nodig.

“So we beat on” zou veel kunnen betekenen van dingen, maar als je in de volgende zin “boten tegen de stroom in” toevoegt, betekent dit dat ze roeien, hun peddels tegen de golven slaan, stroomopwaarts of tegen de stroom in proberen te roeien. Meer volledig betekent “Dus we op” dat ze dit hebben gedaan, ze willen dit niet doen, maar ondanks of vanwege wat er voor deze zin werd uitgelegd, blijven ze dat toch doen.

Maar als het besluit “onophoudelijk teruggedragen in het verleden”, kunnen we zien dat dit ergens metaforisch gaat. “Het verleden” is geen echte plaats, en men kan er niet fysiek naartoe worden gebracht, dus deze uitdrukking moet een metafoor zijn. De meest voor de hand liggende lezing is dat “wij”, zoals bij alle mensen, hard roeien tegen de stroom van het leven in, proberend vooruit te komen, maar onvermijdelijk worden we teruggebracht om ons verleden onder ogen te zien. Of het zou kunnen betekenen dat ze letterlijk roeiboten zijn tegen de stroom in, maar ze worden constant teruggebracht naar waar ze al geweest zijn, “het verleden”.

De omringende paragrafen zouden je beter kunnen vertellen hoe je dit moet interpreteren zin als metafoor, en hoe meer context je kunt toevoegen, hoe meer je de nuance van de metafoor kunt begrijpen en wat deze betekende voor zowel de fictieve verteller als voor de auteur en voor jou. Soms houdt het echt begrijpen van een metafoor in dat u niet alleen het boek begrijpt waarin het zich bevindt, maar ook de geschiedenis en cultuur van de auteur, de geschiedenis van het onderwerp dat wordt onderzocht, nuances van hoe taal wordt gebruikt door de sprekers in het boek, of een aantal andere dingen.

U kunt dus een betekenis uit alleen een citaat halen, maar hoe meer context u heeft, hoe meer betekenis u kunt krijgen.

Gatsby geloofde in het groene licht, de orgastische toekomst trekt zich dat jaar na jaar voor ons terug. Het ontging ons toen, maar dat maakt niet uit – morgen zullen we harder rennen, onze armen verder uitstrekken.En toen op een mooie ochtend … Dus sloegen we verder, boten tegen de stroom in, onophoudelijk terug in het verleden meegevoerd.

Het groene licht, hoewel aanvankelijk onze dromen en aspiraties werden genoemd (in het geval van Gatsby, hoopt hij Daisy te veroveren en voor altijd bij haar te zijn ), tegen het einde van de roman, zijn betekenis volledig verloren had. In de context noemde Nick het een hopeloze toekomst dat we alleen aannemelijk zijn in onze dromen, die elke dag verder afdrijft ( jaar na jaar wijkt voor ons af ). We denken niet dat we een betere toekomst zullen hebben, vechten voor een betere toekomst ( morgen zullen we sneller rennen, onze armen verder uitstrekken ), maar het is inderdaad zinloos.

We zullen onze strijd voortzetten ( So we beat on ) alle ontberingen van de realiteit onder ogen zien, tegen alles wat het leven ons doorbrengt ( boten tegen de stroom in ), alleen om te eindigen in de buurt van waar we begonnen. ( onophoudelijk teruggedragen in het verleden ). Mijn interpretatie is dat wat je ook doet om jezelf ervan te overtuigen dat je kunt veranderen voor een beter leven, je verleden uiteindelijk zal dicteren wat je doet in het leven en dat er geen andere manier is.

Dit is weer alleen volgens mijn begrip, laat me weten wat je denkt XD

Ik weet het niet denken dat u dit citaat goed kunt begrijpen zonder naar de groeipercentages van het BBP voor de jaren 1920 te kijken. The Great Gatsby speelt zich af in 1922, misschien niet toevallig het jaar met de hoogste groei van de jaren 1920. Dat jaar ging het steeds beter extreem snel, en ik weet zeker dat als je op dat moment leefde je verwachtte (of tenminste wilde verwachten) dat het zou doorgaan.

Veel mensen in de jaren 1920 waren ervan overtuigd ze stonden aan de vooravond van een “nieuw tijdperk”, waar alle normale regels werden opgeschort, en nieuwe technologieën zouden leiden tot nog eens 100 jaar van oogverblindende ultraprosperity, vergelijkbaar met de “nieuwe economie” van de technologische bubbel van de jaren negentig e.

De roman zelf werd geschreven 1924-25, een paar jaar nadat de duizelingwekkende verwachtingen van 1922 waarschijnlijk waren afgebrand. Het is interessant dat hij ervoor koos om de roman in dat specifieke jaar te plaatsen. Volgens de analogie van de jaren 90 zou het zijn alsof iemand een roman schrijft in het begin van de jaren 2000 rond het jaar 1999 – in hetzelfde soort culturele tijdperk, maar met een donkerder, meer nuchtere stemming.

De extrapolatieve verwachtingen van de “orgastische toekomst” maakten de plot van The Great Gatsby mogelijk. Zou een van de personages zo bereid zijn geweest om hun diepe persoonlijke problemen te verdoezelen? ” was een gemakkelijke, snelle avontuurlijke leeftijd, goed om jong in te zijn, en toch als je eruit kwam, voelde je een gevoel van opluchting, want toen je uit een kamer kwam die te vol praatte en mensen in het zonlicht van de winterstraten kwamen “zei Malcolm Cowley, aan het einde van de jaren 1920. Ze leefden voor het moment en stelden ernstige problemen uit voor later.

De frivole, extravagante levensstijl van de roman heeft alleen zin in de veronderstelling dat er voor de toekomst is gezorgd. Maar het lijkt erop dat mensen zelfs in die tijd dachten dat er binnenkort een einde aan zou komen zijn populaire gedicht, geschreven in 1920:

“Mijn kaars brandt aan beide uiteinden; Het zal de nacht niet duren; Maar ach, mijn vijanden, en oh, mijn vrienden – het geeft een prachtig licht! “

Het lijkt erop dat ze op een bepaald niveau ervoor kozen om hun oordeel op te schorten – om in die orgastische toekomst te geloven. Zoals F. Scott Fitzgerald schreef in “Echoes the Jazz Age” in 1931: “Maar moraliseren is nu gemakkelijk en het was prettig om in de” twintig te zijn in zon zekere en onbezorgde tijd “. Helaas kwam die ultra-voorspoedige toekomst waar Gatsby in geloofde pas 20-30 jaar later, en een nieuwe wereldoorlog.

Net als bij elke metafoor, kan wat de zin echt betekent alleen aan interpretatie worden overgelaten. Voor mij resoneerde het met alle gelukkige herinneringen die ik in het verleden heb, en het verdriet dat ze verloren zijn gegaan in de tijd. Velen van ons streven naar het opnieuw creëren van de intense positieve ervaringen of gemiste kansen die we in het verleden hadden, ondanks ons perfecte begrip dat de dingen zijn veranderd. Hebben we niet allemaal dat iets dat we altijd al wilden als kind, waar we nu nog steeds een rare genegenheid voor hebben?

We begrijpen allemaal dat we de tijd niet kunnen omkeren, maar de meesten van ons hebben de vruchteloze poging gedaan om dat ene moment dat we zo in ons hart koesterden, opnieuw te beleven. Voor Gatsby zijn de herinneringen en dromen die hij probeerde te creëren zijn tijd met Daisy, zoals aangegeven door het groene licht aan de overkant van de kust. Daisy was zijn verleden en zijn droom, en het onbereikbare ideaal waarnaar hij zonder aarzelen of spijt zeilde. We worden allemaal tot op zekere hoogte beïnvloed door dezelfde ongelukkige verliefdheid om een vroeger ideaal van onze geest na te streven, dus we sloegen door, boten tegen de stroom in, zowel voorwaarts als achterwaarts bewegend naar de utopische bestemming die we onszelf hebben gesteld.

Ik hoop dat dit helpt! ~ < 3