Aluminiumfolie heeft twee kanten: een matte en een glanzende.
Mijn vraag is: welke moet ik in contact brengen met voedsel?
Criteria zijn het laagste risico op toxiciteit en de beste eigenschappen voor het bewaren van voedsel (bijv. , of reageren met zure of alkalische ingrediënten)
Ter informatie, ik ben deze verschillende verklaringen tegengekomen; ze zijn echter tegenstrijdig (en zijn mogelijk niet nauwkeurig):
- Beide zijden hebben dezelfde eigenschappen. Het verschil in uiterlijk is alleen te wijten aan het fabricageproces. (twee folies worden tegelijkertijd gelamineerd, dus elke folie is slechts aan één zijde in contact met de rollen – vandaar het asymmetrische look).
In dit geval kunnen we beide kanten van de folie gebruiken. - Aluminiumfolie bestaat eigenlijk uit twee lagen: een van aluminium, een andere die een coating is. Het oppervlak van het aluminium laag die in contact is met de atmosfeer oxideert en verandert in aluminiumoxide – vandaar de matte kant.
In dat geval moeten we de glanzende kant gebruiken, aangezien aluminiumoxide niet zo gezond is.
Opmerkingen
- Aluminiumoxide is erg inert, dus ik ‘ weet niet zeker hoe iemand kan suggereren dat het niet gezond is. Niet dat ik ‘ d suggereer om saffieren te eten, maar toch …
- Ik ‘ pleit voor de eerste argument. Zelfs als het tweede argument waar is, zou het ‘ niet uitmaken welke kant je gebruikt; want wat fabrikanten ook gebruiken om het glanzende deel te coaten, het ‘ moet veilig zijn (ze zouden ‘ het niet op de markt brengen als het ‘ t, dergelijke aluminiumfolie heeft vrijwel geen ander nut dan om voedsel in te pakken), ook zou ik ‘ me ook niet druk maken over de oxidelaag , het ‘ plakt ‘ behoorlijk snel aan het aluminium.
- @JonCuster: Ik ‘ m niet suggereren dat deze uitspraken waar zijn: ik weet het eigenlijk niet ‘. Ik heb ze net opgesomd om te benadrukken dat ik zelf naar antwoorden heb gezocht, en als mogelijke verklaringen (die kunnen worden vervalst omdat je uitlegt waarom ze onjuist zijn, zoals jij deed).Ik ‘ heb ook deze vraag gevonden, maar ik ben op zoek naar een antwoord dat eerder gebaseerd is op een chemische reactie (vandaar hier gevraagd).
- Beide zijden worden bekleed met aluminiumoxide dat inert en veilig is. Glanzend of mat heeft er niets mee te maken.
- Als ik een papier heb en ik wrijf een kant met schuurpapier dan wordt het ruw, maar dat verandert niets aan de chemische eigenschappen, het blijft toch papier. Op dezelfde manier als de ene kant van het aluminium optisch reflecterend is en de andere niet.
Antwoord
Na wat dacht, ik denk dat ik het eerste argument ga gebruiken, dat aannemelijk lijkt (hoewel ik niet denk dat het toevallig is). Wat betreft het bedekken van één kant met een laag, dat lijkt een beetje te veel.
Ervan uitgaande dat het tweede argument correct is, dan is het zeer waarschijnlijk dat het er niet toe doet welke kant je gebruikt. Want als één kant is een “gecoat”, die “jas” moet veilig zijn. Aangezien aluminiumfolie vrijwel alleen wordt gebruikt voor het verpakken van voedsel, doe ik dat niet denken dat mensen de afgelopen decennia Al-folie met een giftige laagje kunnen gaan verkopen zonder iemand erop te wijzen dat er iets heel erg mis is.
Als het nu de eerste is argument, dan maakt het nog niet uit welke kant je gebruikt. Aluminiumoxide is niet zo gevaarlijk als het lijkt te zijn, vooral als je te maken hebt met een oxidefilm die nog steeds op de folie (een eetlepel poedervormig aluminiumoxide ophogen is een heel ander verhaal …). We noemen dat proces (aluminium ontwikkelt een oxidelaag) ook wel passivering , omdat de folie “passief” wordt gemaakt of “inert”. Waarom denk je anders dat het zo lang duurt voordat aluminium reageert met zuren of basen?
Kortom, ongeacht welk argument juist is, zou het volkomen veilig zijn om te gebruiken beide kanten van de folie.
Het reflecterende oppervlak reflecteert warmte en de matte zijde absorbeert warmte. Als je aan het bakken of ontdooien bent, zal de matte kant meer stralingswarmte absorberen en minder infraroodwarmte reflecteren, terwijl de glanzende kant meer van beide reflecteert, dus is het logischer om te bakken en te ontdooien met de matte kant naar boven. Bij bevriezing is het logischer om de zijkanten om te draaien, omdat de glanzende kant naar boven de warmte van het voedsel zou reflecteren.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat een van de meer praktische redenen voor het maken van twee visueel ongelijke zijden op de folie, is om het gemakkelijker voor je te maken om aan welke kant je aanvankelijk wat eten had gewikkeld te identificeren. Stel dat je net een cheeseburger haastig hebt uitgepakt en je hebt geen zin om het af te maken. Als je opnieuw verpakt met de verkeerde kant, krijg je gewoon vette vingers, wat behoorlijk vervelend is.
EDIT: ik heb @Vedant gelezen “s antwoord en hij lijkt een goede verklaring te hebben gegeven voor waarom de twee oppervlakken ongelijk zijn. Maar ik zou de reden die ik heb genoemd (identificatie) niet helemaal negeren, aangezien uit mijn persoonlijke ervaringen … ik er vrij zeker van ben dat mijn toetsenbord nu onder het vet zit.
Maar alle hetzelfde, ik heb ook de uitleg van @Vedant toegevoegd om je het complete pakket te geven.
Opmerkingen
- Bedankt voor het citeren van mijn antwoord Als ik een papier heb en ik wrijf de ene kant met schuurpapier, dan wordt het ruw, maar dat verandert niets aan de chemische eigenschappen, het blijft toch papier. Op dezelfde manier als de ene kant van het aluminium optisch reflecterend is en de andere niet. / li>
- Nou, ik wist ‘ niet van het voordeel dat het heeft als je ‘ opnieuw bakken / invriezen voordat ik zag je antwoord, dus een pluim voor je!
Antwoord
Verrassend genoeg leverden de opmerkingen niet het juiste antwoord op
Het reflecterende oppervlak reflecteert warmte en het matte zijde reflecteert minder warmte. Als u “aan het bakken of ontdooien bent, zal de matte kant meer stralingswarmte absorberen en minder reflecteren infraroodwarmte terwijl de glanzende -zijde meer van beide reflecteert, dus het is logischer om te bakken en te ontdooien met de matte zijde naar voren gericht Omgekeerd is het tijdens bevriezen logischer om de zijkanten om te keren als de glanzende zijde naar boven zou de warmte van het eten reflecteren.
Ik dacht dat het waar is dat dit gebeurt vanwege het fabricageproces, is het ook waar dat beide verschillende toepassingen hebben.
EDIT:
Merk ook op dat welke kant naar buiten gericht is, weinig verschil veroorzaakt, omdat aluminium een zeer goede warmtegeleider is.
EDIT 2:
Uit het antwoord van Aaron Abraham
In een notendop, ongeacht welk argument juist is, “zou volkomen veilig zijn om beide kanten van de folie te gebruiken.
Reacties
- In een notendop, ongeacht welk argument juist is, het ‘ zou volkomen veilig zijn om beide zijden van de folie te gebruiken.
- Ik denk niet dat ‘ het juist is om de matte zijde absorbeert warmte. Het is misschien iets minder goed in het weergeven ervan, maar dat is in de praktijk een klein probleem.
Antwoord
Het maakt geen verschil; maar als het voedsel nat is en zout of zuur bevat, zal het binnen enkele uren corroderen (bij omgevingstemperatuur, niet als het onmiddellijk bevroren is). Het andere uiterlijk komt doordat het laatste walsen gebeurt met 2 lagen folie. De ene kant van elk vel maakt contact met de rol van gepolijst staal, de andere kant is gericht op het tweede vel folie.
Antwoord
Ik heb merkte in mijn jaren van gebruik dat wanneer je aluminiumfolie gebruikt om iets op basis van tomaten te bedekken, als je de matte kant gebruikt, het zuur van de tomaten door de folie heen eet. Dus ik heb altijd de glimmende kant naar beneden of naar binnen gericht, naar het eten toe.
Opmerkingen
Antwoord
Toen ik in mijn laatste jaar van de middelbare school zat, was het onderwerp van onze belangrijkste scheikundeopdracht Aluminium. Ik herinner me dat de klas werd rondgeleid door een enorme aluminiumfabriek, waar we stonden met uitzicht op de enorme rollen aluminium en de opeenvolgende fasen die het doorliep tijdens de productie. Ik herinner me duidelijk dat de voorman / gids ons vertelde dat een kant van de aluminiumfolie tijdens het walsproces was bekleed met een extreem dunne laag van een andere substantie, en daarom zag het er doffer uit.Ik weet niet meer wat de substantie was (ik geloof dat hij de woorden “plastic substantie” gebruikte, maar ik betwijfel of hij verwees naar het gebruikelijke concept van “plastic”), of enige reden hiervoor. Dit was eind jaren 80 “. s. Ik ben het nooit vergeten, & vanaf die dag gebruikte ik altijd de glanzende kant tegen voedsel.
Sommige mensen geloven me niet als ik ze dit vertel, maar het is ” is absoluut waar, en ik zie geen reden waarom de man zoiets zou hebben verzonnen.