Kapłańska 6: 8

8 A Pan przemówił do Mojżesza, mówiąc 9 Rozkaż Aaronowi i jego synom, mówiąc: To jest prawo dotyczące całopalenia: To jest ofiara całopalenia z powodu całopalenia na ołtarzu przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie płonął na nim. 10 I kapłan włoży na ołtarz swoją lnianą szatę i swoje lniane spodnie, a popiół pochłonięty przez ogień weźmie na ołtarz i położy go obok ołtarza. 11 I zdejmie szaty, włoży inne szaty i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste. 12 A ogień na ołtarzu będzie w nim płonął; nie zostanie zgaszony, a kapłan będzie palił na nim drewno każdego ranka i układał na nim całopalenie; i spali na nim tłuszcz ofiar biesiadnych. 13 Na ołtarzu ogień zawsze będzie palił; nigdy nie zgasnie.

Ogień dla całopalenia został nakazany, aby płonąć, nigdy nie został ugaszony, ale to, co stało się podczas rozbijania obóz na pustyni

Komentarze

  • Nota MT: Kapłańska 6: 1-6 פרשת צו, ויקרא ו א-ו

Odpowiedź

W samym MT nie ma odpowiedzi na to pytanie, ale istnieje kilka możliwych odpowiedzi, które nie zaprzeczają jawnie MT:

  1. Prawo to pochodzi z czasu, lub odnosi się tylko do stacjonarnego centralnego sanktuarium w Bet El lub Jerozolimie.
  2. Prawo miało zastosowanie tylko wtedy, gdy ołtarz w pustynia została faktycznie ustawiona, ale nie do czasu, w którym była transportowana.
  3. Prawo zostało zinterpretowane jako „codziennie” w znaczeniu przynajmniej części dnia, a ogień nie powinien być celowo zgaszone.
  4. Istniał dodatkowy sposób, prawdopodobnie cudowny, niewymieniony w tekście, za pomocą którego t przetransportowano ogień na ołtarzu.

Najwcześniejsza wzmianka na ten temat znajduje się w Talmud Jerozolimski , traktat Yoma ( Jom Kippur) Rozdział 4, Miszna 6 (strona 23b) 1 :

Rabin Yohanan powiedział: „Nawet podczas transportu pożar był nie wolno wychodzić ”. Co oni zrobili? Podczas transportu przykryli ogień miedzianym kapturem [słowo zapożyczone z greckiego ψυκτήρ], jak powiedział rabin Jehuda. Rabin Szymon powiedział: „Podczas transportu doglądali ognia [w osobnym naczyniu, a nie na samym ołtarzu]”.

Podobne problemy z innymi „wiecznymi „przykazania występują w przypadku chleba pokazowego i towarzyszącej mu ofiary przypraw, które zostały rozwiązane w praktyce podczas drugiego okresu świątynnego poprzez interpretację przykazania jako„ codziennie „jak w (3) powyżej lub przez zsuwanie się z chleba z poprzedniego tygodnia, jednocześnie przesuwając się po nowym chlebie.

Zauważ, że ten problem albo nie przeszkadzał nikomu w starożytnym świecie zbytnio, albo też związany z nią materiał zaginął w procesach „doboru naturalnego” sprzyjającego zachowaniu tekstów o bardziej praktycznej wartości. Talmud jerozolimski jest jedynym starożytnym tekstem, który odwołuje się do tego zagadnienia i jest to dzieło o drugorzędnym znaczeniu w tradycji żydowskiej . Dzisiejsi krytycy prawdopodobnie powiedzieliby, że Księga Kapłańska 6 odnosi się tylko do sanktuarium stacjonarnego, jak w (1) powyżej.


  1. מתניתא מסייעא ליה לרבי יוחנן לא תכבה אף במסערות, בשעת מסעות מה היו עושין לה, היו כופין רבי רי רי ריי ריבי בשעת מסעות היו מדשנין אותה

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *