Kapłańska 6: 8
8 A Pan przemówił do Mojżesza, mówiąc 9 Rozkaż Aaronowi i jego synom, mówiąc: To jest prawo dotyczące całopalenia: To jest ofiara całopalenia z powodu całopalenia na ołtarzu przez całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie płonął na nim. 10 I kapłan włoży na ołtarz swoją lnianą szatę i swoje lniane spodnie, a popiół pochłonięty przez ogień weźmie na ołtarz i położy go obok ołtarza. 11 I zdejmie szaty, włoży inne szaty i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste. 12 A ogień na ołtarzu będzie w nim płonął; nie zostanie zgaszony, a kapłan będzie palił na nim drewno każdego ranka i układał na nim całopalenie; i spali na nim tłuszcz ofiar biesiadnych. 13 Na ołtarzu ogień zawsze będzie palił; nigdy nie zgasnie.
Ogień dla całopalenia został nakazany, aby płonąć, nigdy nie został ugaszony, ale to, co stało się podczas rozbijania obóz na pustyni
Komentarze
- Nota MT: Kapłańska 6: 1-6 פרשת צו, ויקרא ו א-ו
Odpowiedź
W samym MT nie ma odpowiedzi na to pytanie, ale istnieje kilka możliwych odpowiedzi, które nie zaprzeczają jawnie MT:
- Prawo to pochodzi z czasu, lub odnosi się tylko do stacjonarnego centralnego sanktuarium w Bet El lub Jerozolimie.
- Prawo miało zastosowanie tylko wtedy, gdy ołtarz w pustynia została faktycznie ustawiona, ale nie do czasu, w którym była transportowana.
- Prawo zostało zinterpretowane jako „codziennie” w znaczeniu przynajmniej części dnia, a ogień nie powinien być celowo zgaszone.
- Istniał dodatkowy sposób, prawdopodobnie cudowny, niewymieniony w tekście, za pomocą którego t przetransportowano ogień na ołtarzu.
Najwcześniejsza wzmianka na ten temat znajduje się w Talmud Jerozolimski , traktat Yoma ( Jom Kippur) Rozdział 4, Miszna 6 (strona 23b) 1 :
Rabin Yohanan powiedział: „Nawet podczas transportu pożar był nie wolno wychodzić ”. Co oni zrobili? Podczas transportu przykryli ogień miedzianym kapturem [słowo zapożyczone z greckiego ψυκτήρ], jak powiedział rabin Jehuda. Rabin Szymon powiedział: „Podczas transportu doglądali ognia [w osobnym naczyniu, a nie na samym ołtarzu]”.
Podobne problemy z innymi „wiecznymi „przykazania występują w przypadku chleba pokazowego i towarzyszącej mu ofiary przypraw, które zostały rozwiązane w praktyce podczas drugiego okresu świątynnego poprzez interpretację przykazania jako„ codziennie „jak w (3) powyżej lub przez zsuwanie się z chleba z poprzedniego tygodnia, jednocześnie przesuwając się po nowym chlebie.
Zauważ, że ten problem albo nie przeszkadzał nikomu w starożytnym świecie zbytnio, albo też związany z nią materiał zaginął w procesach „doboru naturalnego” sprzyjającego zachowaniu tekstów o bardziej praktycznej wartości. Talmud jerozolimski jest jedynym starożytnym tekstem, który odwołuje się do tego zagadnienia i jest to dzieło o drugorzędnym znaczeniu w tradycji żydowskiej . Dzisiejsi krytycy prawdopodobnie powiedzieliby, że Księga Kapłańska 6 odnosi się tylko do sanktuarium stacjonarnego, jak w (1) powyżej.
- מתניתא מסייעא ליה לרבי יוחנן לא תכבה אף במסערות, בשעת מסעות מה היו עושין לה, היו כופין רבי רי רי ריי ריבי בשעת מסעות היו מדשנין אותה