Czy błędne jest stwierdzenie, ' Daj mi to '?

„Daj mi to” brzmi bardzo dziwnie w standardowym języku angielskim, ale tak samo brzmi „daj mi to”. Jeśli chcesz być po bezpiecznej stronie, wybrałbym „daj mi to”.

Są jednak dialekty , w których „daj mi to” i „podaj it me ”są dopuszczalne lub nawet preferowane, patrz np ten artykuł BBC :

Lancashire to bogata okolica, w której można studiować akcent, dialekt i gramatyka, jak wyjaśnia Willem [Hollman, ekspert w dziedzinie lingwistyki i wykładowca na Uniwersytecie Lancaster]: „Gdybym powiedział, że bawię się moim piórem w bardzo irytujący sposób, a ty miałbyś mi je odebrać, może ci powiedzieć: „Hej, to mój długopis, daj mi!” ale są też mówcy, którzy nie powiedzieliby: „Daj mi to!” ale kto by powiedział „daj mi to!” a potem są też mówcy, którzy powiedzieliby „daj mi!”. Ostatnie polecenie „daj mi!” nie jest w ogóle zbyt powszechne w Wielkiej Brytanii, ale w Lancashire jest to „właściwie preferowany wzór”.

Ten interesujący cytat znalazł się również w Książkach Google w książce zatytułowanej „ Historia języka szkockiego w Edynburgu ”:

[…] istnieją pewne wskazówki co do tego, co mogło się stać z serializacją pośrednich i bezpośrednie obiekty w ciągu okresu Modern Scots w Cheshire i in. (1993: 74). Wskazują, że w języku angielskim „ daj mi to jest nowszą konstrukcją niż podaj it me , co z kolei jest nowszą konstrukcją niż daj mi to , gdzie grupa przyimkowa do mnie odzwierciedla funkcję celownika staroangielskiego „. Podają, że Hughes i Trudgill (1987) wydają polecenie daj mi to , ponieważ najczęściej cytują d w opisach współczesnego standardowego języka angielskiego, ale stwierdzają również, że odwrotna kolejność jest powszechna wśród wykształconych mówców w północnej Anglii i jest akceptowalna również dla wielu południowojęzycznych osób. Sugerowałoby to, że […] kolejność […] daj mi to stopniowo przejmuje od daj mi i jeszcze starsi daj mi to do mnie . Nie podano tutaj żadnych dat wprowadzenia nowszej kolejności słów w Anglii, ale wydaje się, że Beattie i jego koledzy sprzeciwiali się daniu mi tego , ponieważ była to raczej innowacja niż, lub też, bo to był szkocki.

Komentarze

• Zdecydowanie mówię ” daj mi to ” bez żadnego problemu. Nie ' nie brzmi wyrafinowanie w jakikolwiek sposób, ale jest całkowicie naturalne.
• Zabawne … Nie ' nie mów ” daj mi to ” (wolę ” daj mi to ” lub ” daj mi to „), ale mówię ” podaj tutaj „.
• Podaj mi jest jednoznacznie błędne. Obiekt pośredni w języku angielskim musi poprzedzać obiekt bezpośredni, chyba że dodasz do .
• @Joe, naprawdę? Skąd pochodzisz? ' Jestem prawie pewien, że ' nigdy nie słyszałem, aby native speaker celowo mówił coś takiego jak daj mi to w całym moim życiu.
• @JSBangs: it ' został również użyty kilka razy w Szekspirze (zgodnie z tym, że jest starszą formą, jak wspomniano w cytat z RegDwight ' odpowiedź na temat Szkotów): ” Modlę się, daj mi to ” (Noc Świętojańska ' sen); ” Dobra dziewczyno, daj mi to. ” (Otello); ” Byłem pewien, że wasza mość mi tego nie dał.” (Juliusz Cezar)

Konstrukcja jest doskonale: po angielsku możesz umieścić obiekt pośredni przed dopełnieniem bezpośrednim, bez przyimka, jak

Daj psu kość.
Daj mężczyźnie cygaro.

Jednak wydaje mi się to trochę niezręczne, gdy bezpośredni przedmiot (rzecz, którą dajesz) jest mały jako słowo „to”, i najprawdopodobniej powiedziałby daj mi to .

Z drugiej strony nie widzę problemu z pokaż mi to .

Komentarze

• +1 za objaśnienie potocznego języka. Jeśli ktoś powie ” daj mi to „, ' zrozumiem, o co chodzi, ale osobiście prawie zawsze używałbym „, dając mi go. ” Powiedzenie ” daj mi to. ”
• +1. Gramatyka wydaje mi się w porządku, ale z powodów, dla których nie mogę ' wyjaśnić, brzmi to niezręcznie.

Wyrażenie it powinno odnosić się do czegoś, co jest już znane, aby uniknąć powtarzania się. Zamiast:

To moja książka. Daj mi książkę!

możesz użyć:

To moja książka. Daj mi to!

Trudno byłoby powiedzieć „Daj mi książkę”, nawet jeśli w niektórych miejscach używany jest specjalny formularz „Daj mi”.

Jeśli zarówno ja , jak i to można zrozumieć w tej sytuacji, możesz po prostu powiedzieć (ale być może nie pisać):

To moja książka. Daj!

Daj mi (Gib es mir) i Daj tutaj (Gib es jej) – oba brzmią jak zamerykanizowana wersja sposobu wymawiania (poprawnej, powinienem dodać) wersji niemieckiej. również językoznawca i nie zdziwiłbym się, gdyby pochodzenie tych dwóch wypowiedzi było rzeczywiście niemieckie (nie germańskie, mam na myśli niemieckie, dosłownie), wypowiedziane gdzieś w północnym regionie wschodniego wybrzeża, najprawdopodobniej w Pensylwanii.

Często spotyka się wiele takich wyroków na obszarach takich jak Pensylwania, gdzie tradycyjnie przebywało wielu osadników z Niemiec. r zdania, takie jak „Czy mogę przyjść z?”, które jest dosłownym tłumaczeniem słowa po słowie niemieckiej wersji „Kann ich mitkommen?”. Wiele z nich zostało przejętych przez dosłowne tłumaczenie na język angielski przez osadników i przeniesionych do gramatyki angielskiej na tym obszarze, podczas gdy nikt nie usłyszałby tego dalej w głębi lądu.

Nie wiem, czy ten wątek jest nadal aktywny, ale spotykałem się z wyrażeniem „daj mi to” w literaturze aż do drugiej wojny światowej w południowej Anglii, chociaż chciałbym powiedzieć, że dziś jest to prawie wyłącznie konstrukcja północna. Myślę, że być może jest to archaiczna konstrukcja, powszechna we wczesnym nowożytnym Szekspirze, która została przeniesiona do tego, co Mitford określa jako „U” (w przeciwieństwie do „nie-U”) angielski, podobny do wyrażenia takie jak „czekaj przy stole”, które pomijają „to” przed stołem. „Daj mi to” pojawia się na przykład u EF Bensona, którego proza tak starannie rekonstruowała język wyższej klasy średniej lat międzywojennych. Jestem pewien, że pojawia się w pracach EM Delafielda. „Daj mi to” jest z pewnością bardziej naturalne i jest bardziej poprawne teraz, gdy stare zwyczaje odeszły, chociaż wydaje mi się, że w tamtych czasach inny język byłby faworyzowany przez pedantów językowych.

Interesująca, bezpośrednia, amerykańska teoria niemiecka, przypomina mi punkt widzenia / Standpunkt, podczas gdy w Wielkiej Brytanii „punkt widzenia” wydaje się być bardziej powszechny. Jednak jest to również możliwe jako dziedzictwo anglosaskie, które sięga pierwszych tysiącleci osadników w Anglii. Wiele tradycyjnych dialektów w Anglii brzmi bardzo podobnie do współczesnego języka niderlandzkiego, który oczywiście jest również bardzo podobny do współczesnego języka wysokoniemieckiego.

Z pewnością słyszałem zarówno „daj mi to”, jak i „daj mi to” w klasie robotniczej w Anglii.