Czy używa się ' a ' czy ' an ' przed słowem X-Ray?

Zdecydowanie „an”. Słowo X-ray nigdy nie jest wymawiane w inny sposób niż „exray”, a jak już wspomniano, wybór a lub an opiera się wyłącznie na wymowie, niezależnie od pisowni. Ponieważ X-ray jest wymawiane zaczynając od samogłoski, musi być poprzedzone an .

Komentarze

• więc nie jest ' t prawdą jest, że używasz albo " i " lub " a " w konotacji, gdy używasz ich z rzeczownikiem rozpoczynającym się od " h "? Wiele osób nadużywa an, tj. " serce " jest niepoprawne, ale wiele osób błędnie uważa, że zawsze należy używać " an " z h. Dzięki

„an”, ponieważ liczy się to, jak to brzmi.

Ciekawym przykładem jest godzina , et. glin. Fakt, że h nie jest uważany za samogłoskę z punktu widzenia artykułu, wiele mówi o angielskiej wymowie.

Kolejny interesujący przykład artykułu, w którym wyciekają nietypowe informacje, z Życie, wszechświat i wszystko :

„Myślę, „powiedział Ford tonem, który Arthur rozpoznał już jako taki, który zapowiadał coś zupełnie niezrozumiałego”, że tam jest SEP. „

Oznacza to, że autor miał na myśli, że achronim SEP należy wymawiać „es ee pee”, a nigdy „sep”.

W tej sytuacji używasz „an”, ponieważ fonetycznie tworzony dźwięk (X) zaczyna się od „E”: słyszysz „Ex-ray”.

Dotyczy to każdej litery to wymawiane brzmi tak, jakby zaczynało się od samogłoski i często będziesz musiał dostosować użycie „a” lub „an” nawet dla tej samej litery.

Na przykład:

Paskudne zimno krążyło po biurze

vs

Lekarz NHS był pierwszym, który zdiagnozował błąd

Fonetycznie wypowiadasz „EN AITCH ESS”, więc używasz NHS ”. Podobnie, gdy mówisz „EX-RAY”, mówisz „An X-Ray”.

Sposób wymawiania słowa jest tutaj kluczowy, a nie pisownia.

Edycja: Wygląda na to, że JSBangs mnie pokonał 🙂

„X” jest poprawny, ponieważ wymowa litery X ma początkowy dźwięk samogłoski.

Wybór przedimka nieokreślonego w języku angielskim jest czysto oparte na fonetyce. Ponieważ wymowa litery X jest poprzedzona samogłoską, naturalnym wyborem jest an .

Nie sądzę, aby fonetyka miała jakikolwiek związek z „A” lub „AN”. Kiedy uczyłem się tego języka tysiące lat temu, regułą było, że spółgłoska wymaga „A”, a samogłoska wymaga „AN”. Taka była zasada, a reguła jest regułą, a nie słoń. Język angielski jest żywą, ciągle zmieniającą się bestią i ma więcej wyjątków od reguły niż reguł. Słyszałem, że „Jedynym innym językiem, z większą liczbą wyjątków niż angielski, jest chiński mandaryński.”

Komentarze

• Spółgłoska dźwięk wymaga " a " przed nim, a dźwięk samogłoski wymaga " i " wcześniej. Problem polega na tym, że pisownia słów nie ' nie zawsze wskazuje dźwięk , od którego zaczyna się dane słowo. Dlaczego myślisz, że piszemy " godzinę " i " używany samochód "?
• Tego właśnie uczyło mnie wielu nauczycieli, jako absolutów a dla spółgłosek z wyjątkiem H, an dla H i samogłoski. Kiedy mówię, podejście fonetyczne opisane w innym miejscu na tej stronie występuje naturalnie.
• @Orbling: Reguła fonetyczna jest pod każdym względem absolutna. " h " część nie ma takiego samego wzoru we wszystkich dialektach. W mojej szkole w USA było nie " h " część reguły.
• @Orbling: W (tradycyjnej) wymowie Received, reguła jest " a " przed " h " dźwięk występujący w sylabie akcentowanej, ale " i " przed " h " w nieakcentowanej sylabie – tak więc " historia " (ponieważ akcent jest na HIStory), ale " historyk " (ponieważ pierwsza sylaba jest nieakcentowana: hisTORian). Jednak obecnie znacznie częściej używa się " a " z obydwoma. Ta sama zasada obowiązuje na piśmie i w mowie; nie ma innej reguły " a / an " do pisania – jeśli chcesz, aby Twoje pisanie wyglądało na pouczające, napisz " a / an " jakby mówił akcentem, który brzmi pouczająco 🙂
• Więc co ty mówisz? Czy jest jakaś reguła, której należy przestrzegać, czy jest wyjątek od reguły? To, co napisałeś, wywołało pewne komentarze, ale nie ' nie odpowiada na pytanie.