Podczas czytania Szron Ancyent Marinere zainteresował mnie fragment albatros.
‘God save thee, ancient Mariner! From the fiends, that plague thee thus!-- Why look’st thou so?’--With my cross-bow I shot the ALBATROSS. And I had done an hellish thing, And it would work ’em woe: For all averred, I had killed the bird That made the breeze to blow.
Ponieważ sam byłem na morzu wiele razy od tygodni, słyszałem, jak historia albatrosów wciąż się rozwija.
Albatros latający wokół statku w środek oceanu był zapowiedzią burz, wiatru i złej pogody.
Zabicie go też było bardzo pechowe, ponieważ marynarze myśleli, że dusze zmarłych marynarzy zamieszkiwały albatrosa.
Teraz są także artykuły na wikipedii i przesądach stwierdzające, że to łącznie sfabrykowanie Samuela Taylora Coleridgea i był przesądem tylko od czasu, gdy stał się nim?
Dzisiaj ktoś mówi się, że niosący ciężar mają „albatrosa na szyi”, co było karą wymierzoną marynarzowi w wierszu Coleridgea. Dzięki wierszowi z 1797 roku panuje obecnie powszechne przekonanie, że marynarze rzeczywiście wierzyli w ten przesąd ponieważ albatrosy uważano za dusze zmarłych marynarzy. Ale tak naprawdę marynarze regularnie zabijali i jedli te ptaki, jak opowiadał kapitan James Cook w latach siedemdziesiątych XVIII wieku.
Moje pytanie brzmi:
Czy Coleridge użyć prawdziwego żeglarskiego folkloru o albatrosie w swoim wierszu?
Czy albatros był pechowym prawdziwą morską mitologią / folklorem?
Odpowiedź
Mógłby mieć ważne podstawy we wczesnej nawigacji oceanicznej. Albatros to ptak, który może zapuścić się najdalej na otwarty ocean , więc ma się rozumieć, że byłby to pierwszy ptak, jaki zobaczyłby żeglarz, zanim dotarł do lądu.
Ponieważ mapy nawigacyjne & stały się dokładniejsze, marynarze nie musieli już polegać na wykrywaniu ptaków.