Czym jest czas, czy płynie, a jeśli tak, to co określa jego kierunek?

Co fizycy rozumieją przez czas?

Zaczniemy od prostego pytania co fizycy rozumieją przez czas .

Zauważ, że łatwo jest pomieszać pojęcia czasu i upływu czasu . Kiedy niefizycy mówią o czasie, zwykle mają na myśli upływ czasu, tj. Fakt, że w ludzkim doświadczeniu czas płynie nieubłaganie naprzód (z prędkością jednej sekundy na sekundę). Dojdziemy do tego, ale na razie zignorujemy pytanie, dlaczego czas płynie i po prostu zajmiemy się tym, co oznacza czas dla fizyka.

Jeśli chcesz zlokalizować jakąś pozycję w przestrzeni, jedną z metod jest do ustawienia niektórych osi, np $ x $ , $ y $ i $ z $ , a następnie możesz jednoznacznie zidentyfikować dowolny punkt w przestrzeni za pomocą jego współrzędnych $ (x, y, z) $ .

Aby rozróżnić zdarzenia zachodzące w tym samym miejscu w przestrzeni, ale o różnym czasie musimy określić kiedy zdarzenie miało miejsce, a także gdzie to się stało, więc dodajemy współrzędną czasową $ t $ . Zdarzenia można następnie jednoznacznie zlokalizować za pomocą ich współrzędnych czasoprzestrzeni $ (t, x, y, z) $ . Dla fizyka czas jest tylko współrzędną używaną do określenia zdarzeń w czasoprzestrzeni. Na powyższym rysunku 1 mamy oś $ x $ rozciągającą się od $ – \ infty $ do $ \ infty $ , oś $ y $ rozciągająca się od $ – \ infty $ do $ \ infty $ i oś $ z $ rozciągająca się od $ – \ infty $ do $ \ infty $ . Do tego fizyk dodaje oś $ t $ rozciągającą się od $ – \ infty $ do $ \ infty $ , a tym właśnie jest czas – tylko współrzędna.

Jednak codzienne doświadczenie mówi nam, że czas jest wyjątkowy – z pewnością różni się od przestrzeni – więc co uzasadnia zdaniem fizyka, że czas jest tylko współrzędną? Aby to zrozumieć, zacznij od czasu w codziennym świecie opisanym przez mechanikę Newtona.

Załóżmy, że ustawię układ współrzędnych ze sobą na początku, $ x $ na wschód, $ y $ na północ i $ z $ prosto w górę. Na razie będę używać zegarka na rękę. Przypuśćmy, że robisz to samo, ale powiedzmy, że jesteś w innym kraju niż ja. Nasze dwa zestawy współrzędnych nie będą pasować, ponieważ nasze osie wschodnia, północna i górna wskazują różne kierunki.

Albo przypuśćmy, że poruszasz się względem mnie. Nawet ignorując krzywiznę powierzchni Ziemi, nasze współrzędne nie będą pasować, ponieważ Twoje miejsce pochodzenia nieustannie przesuwa się względem mojego – to, co wydaje mi się nieruchome, porusza się w Twoich współrzędnych i odwrotnie .

Zatem współrzędne przestrzenne są zależne od obserwatora. Jednak czas jest absolutny. Zakładając, że oboje używamy Greenwich Mean Tim e (lub innego podobnego standardu), zawsze będziemy zgadzać się co do czasu, bez względu na to, gdzie jesteśmy na Ziemi lub gdziekolwiek jesteśmy poruszają się względem siebie. Z tego powodu w mechanice Newtona czas jest szczególny, dlatego warto rozpatrywać go oddzielnie od przestrzeni.

Jednak od 1905 roku wiemy, że aby właściwie opisać otaczający nas świat, musimy używać szczególnej teorii względności i w teorii względności czas nie jest taki sam dla wszystkich obserwatorów. Wróćmy na chwilę do zwykłej mechaniki Newtona i załóżmy, że poruszasz się względem mnie wzdłuż osi $ x $ z pewną prędkością $ v $ .Jeśli narysujemy mój czas $ t $ i umieścimy osie $ x $ i twoją $ t $ i $ x $ osie, które będą wyglądać następująco:

Nasze dwie osie czasu wskazują ten sam kierunek, więc oboje zgadzamy się, co to znaczy do zdefiniowania osi czasu. Ale teraz załóżmy, że poruszasz się z relatywistyczną prędkością $ v $ i rysujesz ten sam diagram.

Kiedy uwzględniamy szczególną teorię względności, nasze osie nie wskazują już tego samego kierunku. Jeśli narysuję moją oś czasu prosto w górę, to względem mnie oś czasu zostanie obrócona o kąt $ \ theta $ określony przez:

$$ \ tan (\ theta) = \ frac {v} {c} $$

Więc twój kierunek w czasie jest mieszaniną mojego czasu i spacja kierunkach. Zobaczysz dokładnie to samo – jeśli narysujesz oś czasu prosto do góry, zobaczysz moją oś czasu obróconą o $ – \ theta $ . W efekcie mamy różne definicje czasu i właśnie dlatego w teorii względności mamy do czynienia z dylatacją czasu.

Chodzi o to, że w teorii względności czas nie jest jednoznacznie zdefiniowany. Kiedy rozważymy współrzędne używane przez różnych obserwatorów, okazuje się, że czas i przestrzeń są ze sobą mieszane. Czas nie jest już różny od przestrzeni i dlatego fizycy traktują go tylko jako jedną z czterech współrzędnych, które razem tworzą czterowymiarową czasoprzestrzeń.

Jak płynie czas?

Poprzedni Rozdział wyjaśniał, co fizycy rozumieją przez czas, ale nie wspomniał o upływającym czasie. Dzieje się tak, ponieważ w teorii względności czas nie płynie – a dokładniej upływ czasu nie istnieje jako pojęcie.

To zajmie trochę wyjaśnień, więc pozwól mi spróbuj na prostym przykładzie. Przypuśćmy, że rzucę ci piłkę, a ty ją złapiesz. Codzienne doświadczenie mówi nam, że czas płynie naprzód, a kiedy to robi, piłka podnosi się z mojej ręki, a następnie spada na Twoją rękę. Jeśli wykreślimy wysokość kuli, $ h $ , w funkcji czasu, $ t $ , Otrzymam coś takiego:

W fizyce Newtona ma to ładną, prostą interpretację: czas płynie do przodu, a wysokość jest funkcją czasu. Wysokość możemy zapisać jako $ h (t) $ . Ale teraz pozwólcie mi narysować inny wykres. Sporządzę wykres wysokości kuli, $ h $ , w odniesieniu do odległości, $ d $ , piłka porusza się poziomo, przesuwając się ode mnie do ciebie:

Wygląda to strasznie jak na poprzednim wykresie i rzeczywiście mogę zapisać wysokość kuli jako funkcję przebytej odległości w poziomie, $ h (d) $ . Ale nie powiedzielibyśmy, że odległość $ d $ płynie do przodu, a wysokość zmienia się wraz z nią, ponieważ czas różni się od odległości. Te dwa wykresy są po prostu różnymi widokami czterowymiarowego wykresu przedstawiającego trajektorię kuli w czasoprzestrzeni (narysuję tylko trzy wymiary, ponieważ nie mogę wykonać 4D wykresy):

W poprzedniej sekcji posunąłem się do pewnych wyjaśnień, aby wyjaśnić, że czas jest tylko współrzędną, podobnie jak współrzędne przestrzenne, więc ten wykres nie pokazuje upływu czasu bardziej niż odległość lub wysokość. Trajektoria piłki jest po prostu linią w 4D.

W teorii względności nazywamy wykresy, takie jak powyższe linie świata , gdzie linia świata jest po prostu zbiorem wszystkich punktów czasoprzestrzeni $ (t, x, y, z) $ , który zajmuje piłka podczas jej trajektorii. Ta linia świata jest stałym obiektem w czterowymiarowej czasoprzestrzeni – nie zmienia się w czasie. Wszystko, co się zmienia, to pozycja piłki na linii świata. Dlatego mówimy, że czas nie płynie. Czas to tylko jeden z czterech wymiarów, które zajmuje linia świata.

W rzeczywistości każda właściwość fizyczna, ciśnienie gazu, siła pola grawitacyjnego lub cokolwiek innego można zapisać jako funkcję w czterech wymiary czasoprzestrzeni, $ F (t, x, y, z) $ . Zapisany w ten sposób obiekt geometryczny $ F $ istnieje w całej przestrzeni i przez cały czas – nie jest czymś, co ewoluuje w czasie bardziej niż czymś, co ewoluuje w przestrzeni.W zasadzie moglibyśmy mieć jakąś funkcję, która reprezentuje cały wszechświat, $ \ mathcal {F} (t, x, y, z) $ , i to będzie istniało dla wszystkich wartości $ t $ , $ x $ , $ y $ i $ z $ . Ta idea (lub szereg podobnych pomysłów) nazywa się wszechświatem blokowym – idea, że cały wszechświat istnieje jednocześnie, a czas nie płynie.

W tym miejscu powinienem zauważyć, że wielu fizyków, i przypuszczam, że zdecydowana większość nie-fizyków, powiedziałaby, że to tylko matematyczna sztuczka i nonsensem jest mówić, że czas nie płynie. Nie zamierzam komentować, z wyjątkiem stwierdzenia, że to ładnie prowadzi nas do ostatniego z naszych pytań.

Dlaczego jest strzałka czasu?

Jednak matematycznie przekonujący ideą wszechświata blokowego może być, faktem jest, że nasze codzienne doświadczenie podpowiada nam, że:

1. czas płynie

2. płynie w jednym kierunku – do przodu, a nigdy do tyłu

Jak więc pogodzić to z ideą wszechświata blokowego? Wielu fizyków poświęciło temu wiele uwagi i istnieje wiele różnych poglądów. Jest jednak pewien konsensus, że jest to związane z entropią . W istocie jest to zawarte w drugiej zasadzie termodynamiki, która z grubsza stwierdza, że dla każdego izolowanego układu entropia tylko się zwiększa.

Rozważmy jakiś mechanizm. Nie będziemy się martwić, co to dokładnie jest, na przykład może to być coś mechanicznego, międzygwiazdowy obłok gazu lub ludzki mózg. Kiedy mówimy o upływającym czasie, mamy na myśli, że stan maszyny zmienia się w określonym kierunku, np. zegar tyka do przodu, a druga zasada termodynamiki mówi nam, że zmienia się w kierunku rosnącej entropii.

Zakładając, że ludzki mózg jest tylko mechanizmem, zmienia się w kierunku rosnącej entropii, tak jak każdy inny mechanizm. Ale jeśli świadomość jest wynikiem zmiany mózgu, to wynika z tego, że każda świadoma istota będzie obserwować mechanizmy zmieniające się w kierunku rosnącej entropii. To nie tyle prawo fizyczne, ile korelacja. Ponieważ nasze mózgi zmieniają się w tym samym kierunku (rosnącej entropii) jak wszystko inne, to oznacza, że z konieczności będą obserwować, jak wszystko zmienia się w tym samym kierunku. Nazywamy ten kierunek wydłużaniem czasu.

---

Gdybym pozwolił sobie na osobistą opinię, powiedziałbym, że to wszystko wydaje się trochę banalne – zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe – i wydaje się podejrzanie prostym wyjaśnieniem coś tak skomplikowanego jak wszechświat. Jednak nie mam lepszej sugestii. Rzeczywiście, nie sądzę, aby ktokolwiek miał lepszą sugestię, a przynajmniej nie na tyle lepszą, aby przekonać dużą część społeczności fizyków.

Komentarze

• Mamy tu mały problem: jeśli czas i przestrzeń są ” równoważne „, to dlaczego dla danego t jest tylko jeden punkt na linii świata, podczas gdy dla danej wartości x może istnieć 0, 1 lub wiele punktów na linii świata.
• Nie znamy żadnego znanego przypadku wykrycia jakiegokolwiek zjawiska fizycznego, które nie jest ciągłe czas. To, co opisałeś, będzie bardzo dziwnym obiektem, który jednocześnie istnieje w wielu lokalizacjach w jednej ramce
• Świetna odpowiedź, ale ' chciałbym skomentować piłka i linia świata. Mówisz, że ” linia świata nie ' nie zmienia się w czasie, zmienia się tylko kulka ' w linii świata „. Myślę, że jest to sprzeczne z ogólnym przesłaniem; byłoby bliżej fizyka, gdybyśmy powiedzieli, że piłka jest linią świata, wszystko naraz. Jeśli mówisz, że piłka się porusza, oznacza to, że nie ' pozbyłeś się ” upływu czasu ” koncepcja.
• Mam co do tego wątpliwości. Mogę utrzymać pozycję obiektu w (x, y, z), ale nie mogę ' t zachować współrzędną czasu. Jak więc wyjaśnisz, że czas jest taki sam jak w przypadku pozostałych 3 osi w tym przypadku?
• Dobra odpowiedź aż do ” Zakładając, że ludzki mózg to tylko mechanizm , zmienia się w kierunku rosnącej entropii, jak każdy inny mechanizm. ” Widzisz, mózg jest podsystemem, który jest bardziej uporządkowany niż jego otoczenie – co jest całkowicie legalne. Życie to porządek, który wypluwa nieporządek. Zatem połączenie naszej fizycznej formy z naszym postrzeganiem czasu będzie wymagało więcej przemyśleń. Nie mówię, że to ' nie można zrobić.

Co to jest czas?

Jak powiedział Einstein, czas jest tym, co mierzą zegary . A jeśli spojrzysz na to, co faktycznie robi zegar, jeśli otworzysz zegar i przyjrzysz się zimnym naukowym dowodom empirycznym, zobaczysz obracające się koła zębate lub oscylujący kryształ. Zobaczysz, że zegar ma jakiś regularny cykliczny ruch wraz z czymś w rodzaju kół zębatych lub urządzenia zliczającego i daje pewien rodzaj zbiorczego wyświetlania tego, co nazywamy „czasem”. Jednak wszystko, co faktycznie się wydarzyło, to to, że trybiki itp. poruszyły się , a wielka ręka poruszyła się wraz z małą ręką. Kiedy to docenisz, szczególna teoria względności zostanie uproszczona, zwłaszcza gdy myślisz o falowej naturze materii. Maksymalne tempo ruchu to prędkość światła, więc makroskopowy ruch w przestrzeni z konieczności powoduje zmniejszenie szybkości ruchu lokalnego. Zobacz proste wnioskowanie o dylatacji czasu na Wikipedii.

Czy to płynie?

Nie, nie płynie. Woda płynie. Możesz zobaczyć, jak płynie. Ale kiedy spróbujesz zobaczyć upływ czasu , wszystko, co możesz zobaczyć, to obracające się koła zębate lub drgający kryształ. Pojęcie, że czas płynie to tylko figura retoryczna, abstrakcja. Światło się porusza, porusza się planeta, porusza się krew, poruszają się sygnały elektrochemiczne, tryby się poruszają. Wszystko się porusza i możesz zobaczyć ten ruch. Ale ty nie widzę upływu czasu. Ponieważ tak nie jest. Zegar to nie jakiś kosmiczny gazomierz, który mierzy upływ czasu. Otwórz gazomierz, a zobaczysz, że przepływa przez niego gaz. Otwórz zegar, a nie znaleźć przepływający przez nią czas.

a jeśli tak, to co określa jego kierunek?

Nie ma czasu kierunek. To także abstrakcja. Czy możesz wskazać w tym kierunku? Nie. Czy możesz poruszać się w tym kierunku czasu? Nie. Ponieważ czas jest tylko skumulowaną miarą ruchu, nie możesz przejść przez miarę ruchu i nie ma kierunku możesz wziąć.

Co fizycy rozumieją przez czas?

Większość fizycy mają na myśli to samo, co wszyscy inni, ale niektórzy powiedzą, że jest to współrzędna, która jest inną abstrakcyjną rzeczą, a nie czymś związanym z ruchem lub zmianą.

Komentarze

• Bezczasowa fizyka jest rzeczywiście prostsza i znacznie lepiej pasuje zarówno do teorii względności, jak i fizyki kwantowej. Nie ' nie sądzę, że to jest problem z Twoją odpowiedzią. Wydaje mi się, że jest to zbyt uproszczone, do tego stopnia, że ' wprowadza w błąd. Na przykład z pewnością czas jest tym, co mierzą zegary. Ale co sprawia, że opracowujemy coraz dokładniejsze zegary? Oczywiście musimy mieć sposób mierzenia dokładności zegarów. Planety się poruszają? Cóż … mają rozmach. Ale poza tym ' nadal zajmują tylko określone punkty w czasoprzestrzeni. Pęd jest kierunkowy – w czasie i przestrzeni.
• Argument z widzeniem upływu czasu również nie ' nie działa zbyt dobrze (i znowu, ' m całkiem przekonany, że fizyka mniej czasowa jest lepszym wyjaśnieniem tutaj). Gdybyśmy ' poruszali się w tym samym czasie co wszystko wokół nas, jak moglibyśmy kiedykolwiek dostrzec ten przepływ? To ' to trochę tak, jakbyś znajdował się na ogromnym tartaku, który przenosi cały świat do przodu – możesz ' nie dostrzec ruchu, ponieważ porusza się w tym samym tempie. Wreszcie, czym ' jest różnica między ” czasem jest miarą ruchu i zmian ” i ” czas jest współrzędną, a ruch i zmiana wymagają tej współrzędnej „?
• @ Luaan: tam nie ma bieżni. Nie ma ruchu w czasie. Upływ czasu to tylko figura retoryczna. Pewien punkt w czasoprzestrzeni jest rzeczą abstrakcyjną. Więc to współrzędna czasowa. Żyjemy w świecie przestrzeni i ruchu. To ' to obiektywna empiryczna rzeczywistość. To ' to takie proste.
• Ta odpowiedź idzie za daleko. Tak, to ' jest całkiem oczywiste, że rzeczy, których używamy w naszym mózgu, aby lepiej przystosować się do środowiska, nie są tym, co faktycznie istnieje w naszym środowisku (” mapa nie jest terytorium „). Dlatego ” czas ” należy do tej samej kategorii co ” bezrobocie ” lub ” law ” lub ” numer 7 „. Tak. Ale potem odpowiedź opuszcza temat, jakby to było wszystko do powiedzenia. Nie, nie i nie!Jeśli mam mapować rzeczy w moim mózgu, nadal muszę wymyślać, używać i omawiać pojęcia takie jak bezrobocie, prawo, numer 7 itd., A także czas i strzały czasu. Są to niezwykle przydatne zabawki w naszych mózgach.
• Analogia z przepływającą wodą sprawia, że czuję się niekomfortowo. Mówisz, że woda płynie i że możesz ją zobaczyć. Ale widzisz tylko, jak płynie wraz z upływem czasu. Gdyby czas był ” wstrzymany „, wówczas przepływ wody również zatrzymałby się i nie byłby w ogóle widoczny. Wyrażenie ” przepływ wody ” sugeruje upływ czasu, nawet jeśli nie można go bezpośrednio obserwować. Tak, jak ja to widzę, musisz wziąć jedno lub drugie. Jeśli czas nie ' t płynie, możesz ' nie powiedzieć, że woda też płynie – wszystko, co możesz zrobić, to opisać położenie woda pod względem różnych współrzędnych czasoprzestrzeni.

W porządku, ja też spróbuję:

• Co fizycy rozumieją przez czas? Zacznę od cytatu Hermanna Weyla:

Świat po prostu jest , nie zdarzają się . Tylko dzięki spojrzeniu mojej świadomości, pełzającej wzdłuż linii życia mojego ciała, fragment tego świata ożywa jako ulotny obraz w przestrzeni, który nieustannie zmienia się w czasie.

Kiedy pisze „Świat po prostu jest ”, najwyraźniej nie używa, jest w sensie „istnienia w czasie”. Czas (tak jak to ma miejsce w cytacie) powstaje za pośrednictwem naszej świadomości (która dzieli świat na przeszłość i przyszłość, ale które w rzeczywistości „są” po prostu tam), która „czołga się” wzdłuż linii życia naszego ciała. Analogią byłyby organy beczkowe wraz z przerywaną rolką nut. Jesteśmy organami beczkowatymi (świadomością) i poruszamy się wzdłuż rolki (świat, który po prostu jest), tworząc w ten sposób muzykę, która jest już obecna w całości na rolce. Tak też pomyślał Einstein:

Dla nas, przekonanych fizyków, rozróżnienie między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością nie ma innego znaczenia niż iluzja, choć jest ona wytrwała.

Myślę, że w ten sposób większość fizyków myśli o czasie (powstaniu, za pomocą naszej świadomości ruchu świata, który po prostu jest; przeszłość , teraźniejszość i przyszłość współistnieją. Ale na pewno są tacy (lub wielu, nie badałem), którzy uważają, że czas istnieje obiektywnie.

Ponieważ Z tego samego powodu możemy powiedzieć, że to świat ciągle się zmienia, a nie a priori „po prostu jest”. Nasza świadomość postrzega ten nieustannie zmieniający się świat jako świat, w którym jest czas. Albo, przez analogię do organów beczkowych, nie poruszamy się po muzyce, ale muzyka rozwija się przed nami (bez całej muzyki, która już tam była).

Czas byłby wtedy tworzony przez nieustannie zmieniające się konfiguracje wszystkich cząstek elementarnych. Myślę, że można powiedzieć, że czas jest wówczas zjawiskiem wyłaniającym się ze zbiorowego zachowania się prawdziwie elementarnych cząstek, dla którego czas nie istnieje. Jak może istnieć czas dla prawdziwie elementarnej cząstki, skoro zawsze pozostaje taki sam? Innymi słowy, jak może się starzeć? Starzenie się, dobry przykład czasu, wyłania się ze zbiorowego zachowania cząstek elementarnych.

• Jak płynie czas? Nie mogę na to odpowiedzieć, ponieważ czas nie może nie płynąć. Tak myślę większość fizyków. Ruchome cząstki elementarne, z których wyłania się czas, oczywiście mogą płynąć. przestrzeń, z którą czas tworzy absolutną czasoprzestrzeń. Subiektywnie można postrzegać czas jako „płynący” bardzo wolno (kiedy ma się zły czas) lub bardzo szybko („czas leciał bardzo szybko, kiedy się całowaliśmy”), ale to jest pytanie słów. Albo spójrz na sytuację, kiedy śnisz: zegar obok twojego łóżka mówi, że minęło pięć minut, ale we śnie wydawało się, że minęło znacznie więcej czasu. W przypadku zwierząt postrzeganie czasu również może być bardzo różne. Ale poza tym. Zatem odpowiedź na twoje pytanie brzmi: czas nie może płynąć w zwykłym sensie. Co oznacza, że nie ma też kierunku.

• Dlaczego jest tam strzałka czasu? Po pierwsze, chcę podkreślić, że strzałka czasu nie oznacza, że czas ma kierunek. Strzałka nie wskazuje punktu w przestrzeni. Strzałka nie wskazuje ani przeszłości, ani przyszłości, ponieważ czas oczywiście nie ma żadnego kierunku w czasie. Strzałka czasu oznacza po prostu, że przeszłość różni się od przyszłości, a strzałka jest dobrą analogią do rozwiązania tego problemu. Tak więc pytanie, które zadajesz, brzmi w rzeczywistości: „Dlaczego przeszłość różni się od przyszłości?„Zgodnie z drugą zasadą termodynamiki, zbiorowe zachowanie wszystkich cząstek we Wszechświecie jest takie, że cząstki mają tendencję do coraz bardziej nieuporządkowanych konfiguracji (jeśli początkowa konfiguracja nie jest w maksymalnym nieuporządkowanym stanie). Teraz, z definicji, przeszłość Wszechświata znajduje się w bardziej uporządkowanym stanie niż przyszłość. Możesz zadać sobie pytanie, co by się stało, gdyby ruchy wszystkich pól cząstek zostały odwrócone (co można zrobić tylko w umyśle, ale nieżyjący już Stephen Hawkins pomyślał kiedyś, że stanie się to, jeśli Wszechświat zmieni się z ekspansji w skurcz, o czym później na szczęście przyznał, że jest błędna). Coś do przemyślenia!

• Jeśli potrzebujesz krótkiej odpowiedzi, to:
  • Fizycy mają na myśli głównie oś współrzędnych, kiedy mówią o czasie. Również w teorii względności czas mierzymy w metrach!
• Jak płynie czas?
  • Powiedziałbym raczej: jak to przechodzi. W teorii względności „ zakładamy ”, że czas mija z prędkością światła . Kierunek czasu definiujemy za pomocą tej „ definicji ”:
    • Kierunek upływu czasu jest taki sam, jak entropia rośnie. Jeśli nie wiesz, czym jest entropia, to w skrócie entropia jest miarą dezorganizacji materii. Więc czas płynie w kierunku, w którym dezorganizacja cząstek w naszym wszechświecie wzrasta.

To był krótki odpowiedź i nie było to bardzo dokładne, ale jeśli chcesz dokładniej wyjaśnić te rzeczy, możesz przeczytać wiele książek i obejrzeć wiele filmy na youtube na ten temat. Mam nadzieję, że moja odpowiedź była przydatna.

Przyjmę inny punkt widzenia niż inne odpowiedzi. Upływ czasu można wykorzystać w teorii względności.

Niektóre odpowiedzi powyżej i ta odpowiedź to Czy rzeczywiście potrzeba nieskończonej ilości czasu (obserwatorowi), aby ktoś wpadł do czarnej dziury? wskazuje na czas, jak w Block Universe . Czasoprzestrzeń to niezmienny blok 4D. Czas nie płynie.

Zgodnie z odpowiedzią do Understan wyłaniających się zjawisk we wszechświecie blokowym. (Pytanie przeredagowane) , aby upływ czasu zaistniał, musiałby istnieć fizycznie znaczący parametr $ \ lambda $ , który definiowałby przepływ poprzez $ dt / d \ lambda $ w bloku 4D. Nie ma przepływu. W ogólnej teorii względności przez cały czas ludzie definiują taki parametr afiniczny, ale nie ma on fizycznego znaczenia.

W tym ujęciu jestem czymś w rodzaju rolki filmu. Każda klatka to ja w określonym czasie. Każda klatka istnieje niezależnie, niezależnie od tego, która klatka jest ” teraz ” lub czy film jest w ogóle odtwarzany. W każdej klatce jestem w stanie, w którym czuję upływ czasu i pamiętam przeszłość.

Jednak ta odpowiedź na Jak pozycja cząstki może być losowa i niepewna w mechanice kwantowej, jeśli jest już z góry określona w teorii względności? wyjaśnia, że ten pogląd nie oznacza przyszłości jest z góry określony w sposób niezgodny z mechaniką kwantową. Jakkolwiek kwantowe funkcje falowe i pomiary okazują się, wynikające z nich zdarzenia można ułożyć w bloku czasoprzestrzeni 4D. Blok jest wygodnym sposobem przeglądania zdarzeń dla względności.

Wielu fizyków przyjmuje pogląd, że Wszechświat Bloków jest sposobem, w jaki działa wszechświat. Ale, jak powiedział John Rennie w swojej odpowiedzi, są inne poglądy, że to tylko matematyczna sztuczka, a czas naprawdę płynie.

Na przykład ogólne relatywistyczne symulacje numeryczne często używają formalizmu ADM , aby rozpocząć od wstępnego warunku i oblicz przyszłe stany. Czasoprzestrzeń jest podzielona na arkusze przestrzenne oznaczone t. Metryczny tensor 3D dla każdego arkusza jest używany jako zmienna dynamiczna wraz z jej sprzężonym momentem. Można wyprowadzić hamiltonian i równania ruchu. Stany przyszłe można obliczyć bez znajomości ich z wyprzedzeniem.

Wszystko to pokazuje, że Wszechświat Bloków jest zgodny z fizyką, jaką znamy, pomimo naruszenia zdrowego rozsądku. Ale Wszechświat Bloków nie jest wymagany.

---

Częścią zdroworozsądkowego poglądu na czas jest to, że płynie. Teraźniejszość jest wszystkim, co istnieje. Przyszłość jeszcze się nie wydarzyła. Przeszłość minęła i minęła. Chciałbym wykazać, że jest to również zgodne z teorią względności.Względność nie wymaga upływu czasu, ale jeśli istnieje, nie szkodzi teorii. Aby to zrobić, przyjrzę się nieco głębiej, co oznacza równoczesność.

Lekkie podróże z prędkością 3 $ \ times 10 ^ 8 $ m / s. Przy 3 $ m / s czujemy się komfortowo. Relatywistyczna fizyka wydaje nam się sprzeczna z intuicją.

Rozważmy świat, w którym najszybszy ruch wynosi 3 $ \ times 10 ^ {- 8} $ m / s . To około 1 m / rok, prędkość lodowca. Fizycy ze świata lodowca poruszają się zbyt wolno, aby zobaczyć efekty ruchu, z którymi czujemy się komfortowo. Możemy dowiedzieć się o naszych trudnościach koncepcyjnych, patrząc na to, co uważają oni za sprzeczne z intuicją w codziennej fizyce.

W klasycznej fizyce świata lodowców każdy obiekt ma stałą, wewnętrzną właściwość zwaną położeniem. Każdy obserwator zgadza się co do położenia danego obiektu. Położenie może służyć jako tożsamość obiektu.

Jednak precyzyjne pomiary lub pomiary w długich odstępach czasu pokazują, że położenie zmienia się w czasie. Prowadzi to do koncepcji sprzecznych z intuicją, takich jak ” awaria tego samego miejsca ” i ” prędkość „.

Zwykle można je zignorować. Ale obserwatorzy podróżujący z codziennymi prędkościami zobaczyliby dziwne efekty. Fizycy z lodowca Bob i Alice zgadzają się, że obaj zajmują pozycję $ x_0 $ w czasie $ t_0 $ . Na $ t_1 $ Bob twierdzi, że ma pozycję $ x_0 $ , tak jak można by się spodziewać. Podobnie Alice mówi, że wszystko u niej jest normalne. Ale Bob mówi, że Alice jest na $ x_1 $ .

Prowadzi to do nieporozumień. Ani Bob, ani Alice nie zmienili swojej niezmiennej pozycji. A jednak są teraz na dwóch różnych pozycjach. Czy te pozycje są w jakiś sposób takie same? Czy jest jakoś możliwe zajmowanie dwóch pozycji jednocześnie?

Mamy podobne zamieszanie co do niepowodzenia jednoczesności. Uważamy, że czas jest absolutny. Czas $ t_0 $ jednoznacznie identyfikuje wycinek czasoprzestrzeni. Kiedy $ t_0 $ jest teraz, wszystkie wydarzenia w tym wycinku mają swój moment istnienia. Stan wszechświata jest jednoznacznie określany przez $ t_0 $ . Wszyscy obserwatorzy się z tym zgadzają. Upływ czasu jest postępem stanu uniwersalnego od przyczyny do skutku. Dlatego upływ czasu ma sens.

Jednak pomiary pokazują, że prędkość światła jest stała. Prowadzi to do niepowodzenia jednoczesności. Zwykli fizycy Robert i Alicia mijają się z relatywistyczną prędkością. Oba wybierają układy współrzędnych, które zgadzają się, że są przekazywane w $ (x_0, t_0) $ . Patrzą na zdarzenie, które Robert widzi jako $ (x_1, t_0) $ . Robert mówi, że to właśnie teraz ma swój moment istnienia. Alicia mówi, że to samo wydarzenie już się wydarzyło lub jeszcze się nie wydarzyło. Prowadzi to do zamieszania. Jedno zdarzenie ma miejsce w dwóch różnych momentach.

Block Universe to jeden sposób obejścia tego. Jeśli zdarzenie istnieje w dwóch różnych nie może istnieć chwilowo, musi istnieć zawsze, gdy nadejdzie czas, aby istniało w jakimkolwiek układzie odniesienia, co pozwala zachować pogląd, że wszystkie zdarzenia w wycinku czasoprzestrzeni określonym przez czas istnieją w tym czasie. Jednak niszczy pojęcie upływającego czasu. Ciąg zdarzeń nie pojawia się i nie znika. Cały blok zdarzeń w całej czasoprzestrzeni istnieje po prostu statycznie.

Innym sposobem jest odpuszczenie pojęcia, że równoczesność jest absolutna. Każdy obiekt podąża za linią świata, w której płynie czas. Każde zdarzenie, którego doświadcza obiekt, pojawia się w swoim czasie i znika. Ale nie ma uniwersalnego sposobu dopasowania czasów oddzielnych zdarzeń. Dopasowanie jest jako zależne od ruchu jako dopasowanie pozycji oddzielnych zdarzeń .

Jest to dla nas o wiele trudniejsza pojęciowa przeszkoda niż cokolwiek innego w szczególnej teorii względności. Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że Robert postrzega dwa wydarzenia jako to samo miejsce, ale Alicia postrzega je jako różne ze względu na swój ruch. Ale Robert widząc dwa wydarzenia w tym samym czasie, a Alicia widząc je jako różne ze względu na swój ruch, narusza nasze wyobrażenie o czasie. Trudno przyzwyczaić się do tego, że czas nie jest tym, czym myśleliśmy.

Nie zmienia to, czym jest równoczesność w teorii względności. Można wnioskować o jednoczesności dwóch odrębnych zdarzeń mierzonych w określonym układzie inercjalnym. Robert, siedzący przy $ x_0 $ , zawsze może polegać na tym, że jego zegar na $ x_0 $ jest jednolity. Wysyła impuls światła, który odbija się od zdarzenia w $ x_1 $ i wraca. Rejestruje czas wysłania i powrotu.Prędkość światła jest stała, więc impuls przez połowę czasu gaśnie, a połowę powraca. Refleksja jest zatem jednoczesna z wydarzeniem, którego Robert doświadczył w połowie drogi między nimi.

---

Różnica między punktami widzenia Block Universe i Flowing Time jest czysto filozoficzna. Obaj używają tych samych diagramów czasoprzestrzeni, wykonują te same obliczenia i uzyskują te same odpowiedzi. Jeden punkt widzenia traktuje diagram czasoprzestrzeni jako blok statycznie istniejących zdarzeń. Drugi uważa, że jest to zbiór luźno dopasowanych historii.

Oba pojęcia czasu różnią się od pojęcia zdroworozsądkowego. Nie znam żadnego eksperymentu, który pozwoliłby na rozróżnienie tych interpretacji czasu. Użyj tego, który jest dla Ciebie najwygodniejszy.

Jest jednak jedna różnica. Block Universe nie obejmuje progresji stanu od od wczesnego do późniejszego czasu. Trzeba to dodać. Jest pewne pytanie, jak to zmotywować i wyjaśnić kierunek. Upływ czasu nie wyjaśnia tego postępu. Po prostu zakładamy.

Oczywiście John Rennie „s odpowiedź jest poprawna, podobnie jak odpowiedź Johna Duffielda . Obie odpowiedzi są w większości poprawne i techniczne. Ale spróbuję wyjaśnić to w prostszy sposób. Pozwólcie więc, że spróbuję coś dodać, wyjaśniając to w naprawdę prosty i zrozumiały sposób oraz porównując dwie odpowiedzi tam, gdzie są zgodne, a gdzie nie.

1. Co to jest czas?
   Autor: John Rennie:

   to fizycy mają na myśli z definicji czterech wektorów, a czas jest współrzędną w tym czterowymiarowym układzie, który nazywamy czasoprzestrzenią.

   Autor: John Duffield:

   jest to ruch elementów zegara.

   Oba mają rację. Ale obaj spróbuj spojrzeć na to z innej perspektywy. Weźmy je jeden po drugim, próbując je ujednolicić.

Pierwsza odpowiedź mówi, że wszechświat jest ustawiony w ten sposób, a cztery wektory są ustawione tak, że czas jako wymiar jest po prostu innym wymiarem, podobnie jak 3 wymiary przestrzeni, które postrzegamy z łatwością. Teraz jest to poprawne i jest to tylko pomiar czasoprzestrzeni. Wyjaśnia, że na każdy ruch (prędkość) w wymiarach przestrzeni wpływa (i odwrotnie) ruch (prędkość) w wymiarze czasu. Jeśli coś porusza się z prędkością $ c $ w przestrzeni, nie może się poruszać w czasie (jego prędkość w wymiarze czasu wynosi 0). Jeśli coś porusza się wolniej, to prędkość $ c $ w kosmosie, musi zacząć się poruszać w wymiarze czasu. To tylko fakt empiryczny i tak jest ustawiony wszechświat i czterowektor .

To również sprowadza się do bloku wszechświata, w którym wszystkie „wycinki czasu” już istnieją, a my postrzegamy je jako „poruszamy się” wzdłuż współrzędnych wymiaru czasu.

Obecnie nie ma przyjętej teorii na temat tego, z czego wszystko się składa i jak uzyskuje się masę spoczynkową , ale jedna z teorii głosi, że bezmasowe cząstki ( gluony ) oscylują z prędkością cw pewnym ograniczeniu.

W SR , dylatacja czasu jest w jednym przykładzie wyjaśniona przez zegar fotonowy, z dwoma zwierciadłami i fotonem poruszającym się pomiędzy nimi (jak oscylujący ) lustra (pewne ograniczenie). Więc jeśli weźmiemy to jako analogię, możemy powiedzieć, że czas jest ruchem (w przestrzeni) fotonu lub gluonu między zwierciadłami lub uwięzieniem. Więc wszystko, co istnieje, mogło składać się z małych zegarów gluonowych.

Zatem pierwsza odpowiedź może prowadzić do stwierdzenia, że poprzez ruch (oscylację) małych zegarów „gluony i ich prędkość w przestrzeni (oscylujące z prędkością $ c $ ) wpływa na ich prędkość w wymiarze czasu (prędkość 0, czas zamrożony). Zatem cztery wektory pokażą, że nie poruszają się one w czasie.

Ale gdy tylko spojrzymy na wyższą cząstki poziomu, które budują, w jakiś sposób, z powodu uwięzienia, zyskują masę spoczynkową do cząstek wyższego poziomu, a te (cząstki wyższego poziomu) zwalniają w przestrzeni. Muszą więc zacząć poruszać się w wymiarze czasu i to jest to, co pokażą się ich cztery wektory, będą się poruszać w wymiarze czasu z prędkością> 0

Więc tutaj pierwsza odpowiedź łączy się z drugą odpowiedzią, mówi, że ruch (prędkość) w wymiarach przestrzeni wpłynęło na ruch (prędkość) w wymiarze czasu.

Druga odpowiedź mówi, że czas jest po prostu ruchem części zegara. Zasadniczo zgadza się z pierwszą odpowiedzią, mówiąc, że wszystko jest jak zegar fotonowy i że ruch w przestrzeni wpływa na ruch w czasie.

2. Czy czas płynie? Nie, obie odpowiedzi mówią nie, ponieważ to nie czas płynie, to my poruszamy się wzdłuż współrzędnych wymiaru czasu.

pierwsza odpowiedź wyraźnie mówi, że poruszamy się w wymiarze czasu i że bardziej przypomina on wszechświat blokowy, w którym wszystko już istnieje.

Druga odpowiedź mówi, że czas to tylko poruszające się cząsteczki, więc sam czas nie płyną, ale cząsteczki się poruszają i to właśnie postrzegamy jako upływ czasu.

Pierwsza odpowiedź jest prawidłowa. Tak właśnie powstaje wszechświat i czterowektor. Pozwólcie, że pokażę, dlaczego druga odpowiedź jest nieprawidłowa i aby to zrobić, muszę wyjaśnić coś, o czym nie wspomina żadna z tych odpowiedzi.

3. Przypadek, w którym żadna z tych odpowiedzi nie wyjaśnia , jest następujący: gdyby wszystko we wszechświecie (wszystkie cząstki, energia) nie poruszało się w przestrzeni (byłyby stacjonarne w wymiarach kosmicznych).

W tym przypadku pierwsza odpowiedź er powiedziałby, że na podstawie czterech wektorów nadal widzielibyśmy, że wszystko porusza się w wymiarze czasu z prędkością $ c $ . Tak właśnie mówi cztery wektory i jest to empirycznie prawdziwe.

Druga odpowiedź sugerowałaby, że w tym przypadku, ponieważ nic nie porusza się w przestrzeni, nie postrzegamy czasu i nie ma czasu, on nie istnieje. Ale to nieprawda. Druga odpowiedź opiera się na błędnym przekonaniu. Oznacza to, że cząstki poruszają się w przestrzeni i że nasza prędkość (która ma masę spoczynkową) jest normalna i że musielibyśmy przyspieszyć (w wymiarach kosmicznych) do prędkości światła. To nie jest prawda. Wszystko bezmasowe we wszechświecie porusza się z prędkością $ c $ w przestrzeni (i porusza się z prędkością 0 w wymiarze czasowym) od razu po utworzeniu. Ponieważ moglibyśmy użyć analogii i powiedzieć, że wszystko składa się z małych zegarów fotonowych (gluonowych), wszystkie one poruszają się w przestrzeni z prędkością $ c $ , gdy są tworzone. Jeśli w jakiś sposób zwiększą prędkość dla cząstek wyższego poziomu, które budują (przez oscylację w pewnym zamknięciu), spowalniają te cząstki wyższego poziomu w przestrzeni. Tylko w ten sposób można poruszać się wolniej niż prędkość $ c $ w przestrzeni, aby zwolnić. Gdy zwalniają, zyskując masę, zaczynają postrzegać czas (cząstki wyższego poziomu) tak jak my (którzy mają masę spoczynkową) i również zaczynają się poruszać w wymiarze czasu.

Otóż, jeśli zwolnimy tak bardzo, że staniemy się nieruchomi w kosmosie, to po prostu nie jest to wyjątkowe. Następnie nadal poruszamy się z prędkością $ c $ w wymiarze czasu. Błędne przekonanie, które widzisz, jest takie, że możesz pomyśleć, że prędkość 0 w kosmosie jest szczególna (biorąc pod uwagę jej wpływ na prędkość w wymiarze czasu). Nie jest. Prędkość 0 w przestrzeni jest taka sama (wpływa na prędkość w wymiarze czasu) jak każda inna prędkość < $ c $ w przestrzeni. Jedyną prędkością w przestrzeni, która ma specjalny wpływ (na prędkość w wymiarze czasu), jest prędkość $ c $ . Ale to jedyna prędkość, jaką mogą mieć bezmasowe cząstki i jeśli cokolwiek chce poruszać się wolniej – musi zwolnić, zyskując masę.

Więc druga odpowiedź jest błędna, gdy mówi, że cząstki poruszają się przestrzeń i że to właśnie postrzegamy jako upływ czasu. Ponieważ nawet gdyby nic nie poruszało się w przestrzeni, nadal poruszalibyśmy się w wymiarze czasu z prędkością $ c $ .

Jak to możliwe? Jedynym rozwiązaniem jest tak naprawdę wszechświat blokowy, w którym wszystkie wersje naszego wszechświata istnieją w wymiarze czasu, a my po prostu poruszamy się po wymiarze czasu i uświadamiamy sobie rzeczywistą wersję naszego świata.

Ale co sprawia, że wszyscy postrzegamy ten sam wszechświat w tym samym czasie? Jak wszyscy razem poruszamy się w wymiarze czasowym? Odpowiedź brzmi: ponieważ wszyscy poruszamy się z tą samą prędkością (w przybliżeniu, lecąc z Ziemią, gdy porusza się ona w przestrzeni) w tym samym polu grawitacyjnym. Gdy tylko wyjdziemy z pola grawitacyjnego Ziemi, postrzegamy czas w innym tempie (niż pozostały na Ziemi), ponieważ będziemy poruszać się w wymiarze czasu z inną prędkością, ponieważ z GR . Gdy tylko lecimy z inną prędkością w kosmosie (w szybkim statku kosmicznym), inaczej postrzegamy czas (niż ten, który został na Ziemi) z powodu SR.

OK, ale jak możemy przede wszystkim poruszać się w wymiarze czasu z różnymi prędkościami? Jak więc ktoś może odejść od Ziemi i wrócić do tego samego punktu w wymiarze czasu, co pozostali na Ziemi? Odpowiedź jest taka, że jeśli ktoś oddala się od Ziemi, a więc wychodzi z pola grawitacyjnego i porusza się z inną prędkością niż ta na Ziemi, to osoba ta oddala się we wszystkich czterech wymiarach.Aby powrócić do tego samego punktu we wszystkich czterech wymiarach i spotkać te pozostawione na Ziemi w tym samym punkcie wymiaru czasu, musi użyć dodatkowej energii, aby nadrobić różnicę. W przeciwnym razie osoba ta wróciłaby na Ziemię tylko do tego samego miejsca w przestrzeni, ale nigdy do tego samego punktu w wymiarze czasowym, co pozostali na Ziemi (ponieważ jego prędkość w wymiarze czasu jest inna). Widzielibyśmy to tak, jakby postarzał się mniej (lub więcej).

Pierwsza odpowiedź jest więc właściwa, ponieważ nawet jeśli coś jest nieruchome w kosmosie, nadal może znajdować się w polu grawitacyjnym, a to się zmienia to prędkość w wymiarze czasu (w porównaniu z tymi poza polem grawitacyjnym).

To nie jest mój temat i nie jestem w tym przypadku ekspertem, ale wierzę w dodatkowe okoliczności w czarna dziura , czas może się nawet zatrzymać (ich prędkość w wymiarze czasowym wynosi 0) dla tych znajdujących się wewnątrz czarnej dziury (z widoku dalekiego obserwatora) , i może wydawać się, że utknęli w pewnym momencie wymiaru czasu. Może więc zaistnieć szczególny przypadek, gdy prędkość w wymiarze przestrzeni wynosi 0, a także w wymiarze czasu (w przypadku nierotującej czarnej dziury w osobliwości ) . Aby zacząć ponownie poruszać się w wymiarze czasu, musieliby użyć dodatkowej energii, aby wydostać się z efektu grawitacyjnego czarnej dziury i zacząć poruszać się zarówno w wymiarze czasowym, jak i przestrzennym.

Komentarze

• Czy możesz podać link do teorii, która mówi, że gluony są bezmasowe? Czy nie ' biorąc pod uwagę ' ich masa przez interakcję pola Higgsa? Jeśli ' m źle, ' chciałbym wiedzieć. Dzięki!
• @omg patrz en.wikipedia.org/wiki/Elementary_particle . Model standardowy dopasowuje dane za pomocą tabeli, więc z definicji masa gluonów wynosi zero w modelu standardowym.

Moje pytanie trafiło mnie (jest postrzegane jako duplikat tego), więc zostawię odpowiedź tutaj na rozstanie. John Rennie wspomina, że czas płynie w kierunku z szybkością jednej sekundy na sekundę. To dobrze, ale w samym tylko naszym Wszechświecie istnieje nieskończona liczba odmian tej szybkości.

Nawet dla nas, jako jednostek, wskaźnik ten wydaje się zmieniać w zależności od tego, jak funkcjonuje nasz mózg. Nasze mózgi mają różne biegi (fale alfa, beta, gamma, delta [i być może więcej]) i zależnie od tego, która ich kombinacja jest w trakcie procesu, może się wydawać, że porusza się wolniej lub szybciej. Kiedy pracujemy wielozadaniowo, chcemy, aby zwolniło, a kiedy się nudzimy, wydaje się, że się przeciąga.

Ale dość już filozofii – mówimy tutaj o fizyce czasu, która jest w zasadzie fizyką czegoś, co nie istnieje. Nie pamiętam, kto to jest, właściwie jakaś celebrytka, ale osoba ta doświadcza pewnej anomalii, stanu „medycznego” i nie ma percepcji czasu jak reszta z nas (bez względu na procent rasy ludzkiej).

Podobnie jak niektórzy ludzie nie mają reflektorów apetytu, które mówią im, kiedy zjadli wystarczająco dużo (ludzie umarli z tego powodu), osoba, o której zapomniałem, która nie może ocenić czasu. Czy są więc dysfunkcjonalne lub bardziej dostosowane do natury niż niektóre?

Nie sądzę, aby zwierzęta miały poczucie czasu. Myślę, że dostrzegają wydarzenia i potrafią je zapamiętać (w rzeczywistości i dziwne eksperymenty dowiodły, że ptaki potrafią przekazać potomstwu „wspomnienia” konkretnych zagrażających osób, a dzieci reagują odpowiednio na osoby bez wcześniejszego ich spotkania) – jednak tylko ludzie mają abstrakcyjną koncepcję czasu jako „rzeczy”.

W rzeczywistości Henryk IV Szekspira, bohater szydzi z głupca, ponieważ abstrakcyjnie odnosi się do czasu. Ten rodzaj morału jest taki, że ludzie, którzy mają czas na zastanawianie się nad czasem, tak naprawdę nie osiągają wiele. To zostało napisane 400 lat temu, a teraz (śmiejąc się z siebie) robię to samo. Więc myślę, że po tym nie będę mała odpowiedź.

Ostatnio słuchając Juliana Barboura (który podał rozwiązanie problemu trzech ciał) powiedział w pewnym sensie to samo. Mówi nam, że czas, który widzimy, jest rodzajem pozostałości po wydarzeniach, które nie pasują do siebie idealnie. Na przykład, gdybyś miał spotkać się z przyjacielem i przybył na miejsce spotkania po tym, jak możesz zacząć zauważać przemijanie czasu. Gdybyś spotkał się jednocześnie, twój umysł mógłby pozostać w pełni zaangażowany w życie, a czas byłby nieważny.

Aby podać podobny przykład, koleś powiedział, że spotkał kiedyś Brucea Lee (mistrza sztuk walki) w windzie i zaczęli rozmawiać o Kung Fu. Dotarli na to samo piętro, więc wypróbowali kilka ruchów. Następnym razem, gdy koleś spojrzał na zegarek, była siódma rano. Wsiadł do windy o 22.35, więc czas znika, kiedy go nie oglądamy.