Nazwy binarnych związków molekularnych (które zawierają tylko dwa różne pierwiastki, zwykle niemetale, nie zawierają jonów dodatnich i ujemnych) mogą zawierać przedrostki mono, di, tri, tetra, penta itp. Zwykle nazwy związków jonowych nie używają tych przedrostków do wskazania liczby jonów dodatnich lub ujemnych. $ \ ce {CaCl2} $ to chlorek wapnia, a nie „dichlorek wapnia”.
Jednak chlorek glinu, $ \ ce {AlCl3} $, jest czasami nazywany trójchlorkiem glinu, co nie jest błędne w tym przypadku, ponieważ w rzeczywistości jest związkiem molekularnym (ma bardzo polarne wiązania kowalencyjne glin-chlor) chociaż wygląda na to, że powinien być jonowy, ponieważ zawiera elementy metalowe i niemetalowe typowe dla związków jonowych. $ \ ce {MnO2} $ jest często nazywany dwutlenkiem manganu, a nie tlenkiem manganu (IV) z tego samego powodu. Zwykle najlepiej jest grać bezpiecznie z takimi związkami i używać nazw jonowych:
$ \ ce {FeCl3} $ to chlorek żelaza lub chlorek żelaza (III), a nie „trójchlorek żelaza”. $ \ ce {PCl3} $, związek molekularny (oczekiwany, ponieważ obecne są tylko pierwiastki niemetaliczne), jest powszechnie nazywany trichlorek fosforu, ale czasami nazywany jest „chlorkiem fosforu (III)”.