Późna edycja:
Ku naszemu zaskoczeniu (większość z nas najwyraźniej ), związek $ \ ce {O3F2} $ istnieje, przynajmniej w niższych temperaturach. Synteza $ \ ce {O3F2} $ została stwierdzona przez dwóch japońskich naukowców podczas II wojny światowej [ref. 1], ale ich twierdzenia nie zostały zaakceptowane z powodu braku ilościowej analizy związku w celu udowodnienia wzoru cząsteczkowego. Po około 20 latach jego istnienie zostało potwierdzone przez publikację w Journal of American Chemical Society w 1959 zatytułowany Ozon Fluoride or Trioxygen Difluoride, $ \ ce {O3F2} $ [Ref . 2], co dało szczegółową analizę związku. Streszczenie artykułu stwierdza, że:
Istnienie fluorku ozonu , $ \ ce {O3F2} $, zostało postawić na solidnym fundamencie, izolując czysty związek i analizując go. $ \ ce {O3F2} $ jest ciemnoczerwoną cieczą, krzepnącą w $ \ pu {83 ^ \ circ K} $. i rozkłada się na poziomie około $ \ mathrm116 ^ \ circ $ lub wyższym w reakcji czystego cięcia na $ \ ce {O2} $ i $ \ ce {O2F2} $. Jest związkiem endotermicznym i jednym z najsilniejszych znanych utleniaczy. Jest bardziej reaktywny niż $ \ ce {F2} $, $ \ ce {OF2} $ lub mieszanka $ \ ce {O2} $ i $ \ ce {F2} $.
Opis właściwości fizycznych stwierdza, że:
Jest to krwistoczerwona lepka ciecz, która może być podgrzewana do wrzenia i destylowana z tylko niewielkim rozkładem w przedziale od 96 $ do $ \ pu {114 ^ \ circ K} $ i pod ciśnieniem od 0,1 $ do $ \ pu {1,5 mm} $. Pozostaje płynny w $ \ pu {90 ^ \ circ K} $, dzięki czemu można go łatwo odróżnić od $ \ ce {O2F2} $.
Uwaga: $ \ ce {O2F2} $ to pomarańczowa substancja stała odkryta w 1933 r., która topi się przy $ \ pu {109,7 ^ \ Circ K} $ na czerwoną ciecz. Zatem przy $ \ pu {90 ^ \ circ K} $ powinno to być nadal ciało stałe.
W artykule stwierdzono również, że podobnie jak $ \ ce {O2F2} $, z wydzielaniem ciepła, $ \ ce {O3F2} $ również rozkłada się ilościowo do $ \ ce {O2F2} $ i $ \ ce {O2} $ około $ \ pu {115 ^ \ circ K} $ ($ \ ce {2 O3F2 – > O2 + 2 O2F2} $).
Uważam, że ta reakcja może być jednym z powodów zakazania powszechnego użytku freonu i innych związków fluorowych w celu ochrony warstwy ozonowej. Ale jego rzekoma temperatura topnienia $ \ pu {363 ° C} $ przez Pakistan Zindabad nie jest całkiem słuszna. Według odkrywcy związek nie istnieje po $ \ pu {115 ^ \ circ K} $. W tej temperaturze konwertuje do $ \ ce {O2F2} $ (i $ \ ce {O2} $). Przy około $ \ pu {200 ^ \ circ K} $, $ \ ce {O2F2} $ będzie dalej dysocjować ilościowo, do $ \ ce {O2 + F2} $, ponownie pod wpływem ciepła.
Odnośniki:
-
Podręcznik chemii nieorganicznej Gmelin: Fluor – związki z tlenem i azotem ; Suppliment, tom 4, 8th Edn., Susanne Jager, i in. , Eds., Springer-Verlag: Berlin, Niemcy, 1986, str. 103-104 (Rozdział 3. Związki fluoru: Fluor i tlen: 3.13. Trioxygen Difluoride, $ \ ce {O3F2} $).
-
Ozon Fluoride or Trioxygen Difluoride, $ \ ce {O3F2} ^ 1 $: AD Kirshenbaum, AV Grosse, J. Jestem. Chem. Soc. , 1959 , 81 (6) , 1277–1279 ( https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ja01515a003 ).