Dlaczego Gollum tak bardzo pragnął Pierścienia, kiedy był jeszcze hobbitem?

Być może dlatego, że nie wszyscy są tacy sami, nawet jeśli są tej samej rasy.

Prawdą jest, że powiedziano nam, że hobbici w ogóle mają większą zdolność do opierania się pokusie Pierścienia niż inne rasy, ale pokusa ta nadal istnieje.

Widzimy, że w niechęci Bilbo do opuszczenia Pierścienia dla Froda, kiedy opuszcza Shire

„Wciąż masz pierścionek w kieszeni” – powiedział czarodziej.

„No cóż!”, zawołał Bilbo „A także mój testament i wszystkie inne dokumenty. Lepiej weź go i dostarcz dla mnie. To będzie najbezpieczniejsze.”

„Nie, nie dawaj mi pierścionka” – powiedział Gandalf. „Połóż to na kominku. Tam będzie wystarczająco bezpiecznie, aż przyjdzie Frodo. Poczekam na niego.”

Bilbo wyjął kopertę, ale właśnie wtedy, gdy miał ją położyć, zegar, jego ręka cofnęła się i paczka et upadł na podłogę. Zanim zdążył go podnieść, czarodziej pochylił się, chwycił go i położył na swoim miejscu. Po twarzy hobbita znowu szybko przeszedł spazm gniewu. Nagle ustąpiło to wyrazowi ulgi i śmiechu.

_{Władca Pierścieni: Księga I, Rozdział 1 – Długo oczekiwana impreza}

Widzimy to przede wszystkim u Froda, który poddaje się Pierścieniu na sam koniec swojej wyprawy.

Następnie Frodo poruszył się i przemówił czystym głosem, rzeczywiście głosem wyraźniejszym i potężniejszym niż Sam kiedykolwiek słyszał, i wzniósł się ponad pulsowanie i zgiełk Góry Przeznaczenia, dzwonienie w dachu i ścianach.

„Przyszedłem” – powiedział. „Ale nie decyduję się teraz robić tego, po co przyszedłem. Nie zrobię tego czynu. Pierścień jest mój!

_{Władca Pierścieni: Księga VI, Rozdział 3 – Mount Doom}

Sméagol / Gollum wyraźnie nie był tak odporny na Pierścień jak Bilbo i Frodo, chociaż nawet w jego przypadku, po setkach lat używania Pierścienia, udało mu się zachował niewielki ślad swojej hobbickiej tożsamości. Jak Gandalf mówi Frodo z Bag End

Nawet Gollum nie został całkowicie zniszczony. Okazał się twardszy, niż przypuszczałby nawet jeden z Mędrców – jak hobbit. W jego umyśle znajdował się mały zakątek, który wciąż należał do niego, a światło przeszło przez niego, jak przez szczelinę w ciemności: światło z przeszłości.

_{Władca The Rings: Book I, Chapter 2 – The Shadow of the Past}

Oczywiście bez Sméagola / Golluma Pierścień nigdy nie zostałby zniszczony, chociaż był to rezultat wyższej mocy.

Sméagol po prostu nie był dobrym człowiekiem

To właśnie jego osobowość uczyniła go podatnym na Pierścień, podobnie jak to, że Boromir uległ znacznie szybciej niż Aragorn.

Tolkien omawia to najwyraźniej w liście 181:

Obawiam się, że niezależnie od naszych przekonań, musimy zmierzyć się z faktem, że są osoby, które ulegają pokusie, odrzucają swoje szanse na szlachetność lub zbawienie i wydają się być „potępieni”. Ich „potępienie” nie jest mierzalne w kategoriach makrokosmosu (gdzie może działać dobrze). Ale my, którzy jesteśmy wszyscy „na tej samej łodzi”, nie możemy uzurpować sobie sędziego. Dominacja Pierścienia była zbyt silna dla podłej duszy Sméagola.

^{Listy J.R.R. Tolkien 181: To Michael Straight. Styczeń / luty 1956}

I ponownie w Liście 214, kiedy omawiamy wręczanie prezentów w kulturze Hobbit:

Déagol, ewidentnie krewny (jak niewątpliwie wszyscy członkowie małej społeczności), już podarował Sméagolowi swój zwyczajowy prezent, chociaż prawdopodobnie wyruszyli na wyprawę v . wcześnie rano. Będąc podłą duszyczką, miał do tego żal. Sméagol, będąc podłym i bardziej chciwym, próbował wykorzystać „urodziny” jako wymówkę dla aktu tyranii. „Bo ja tego chcę” – brzmiało szczere stwierdzenie jego głównego twierdzenia.Ale zasugerował również, że dar D był kiepskim i niewystarczającym znakiem: stąd D odparł, że wręcz przeciwnie, było to więcej, niż mógł sobie pozwolić.

^{Listy J.R.R. Tolkien 214: To AC Nunn.}

Nie ma wzmianki o prezentach Sméagola. Wyobrażam sobie, że był sierotą; i nie przypuszczam, że dał każdy prezent w dniu jego urodzin, z wyjątkiem (niechętnie) hołdu dla swojej „babci”. Prawdopodobnie ryba.

^{Listy JRR Tolkiena 214: To AC Nunn.}

To może być jeden lub kombinacją czynników. Po pierwsze, Smeagol był „Stoor”, jednym z trzech podgatunków hobbitów, które miały różne cechy fizyczne i być może temperament. Stoorowie żyli w pobliżu rzek itp., podczas gdy Frodo i Bilbo są najprawdopodobniej. ” Harfoots „, które wolą żyć na zboczach wzgórz. Były też” Fallohidy „, ale w tym przykładzie nie mają one znaczenia. Nie ma dowodów na to, że „rasa hobbitów” była czynnikiem determinującym odporność na Jedyny Pierścień, ale jest to coś do rozważenia.

Pierścienie, które otrzymały elfy, krasnoludy i Mężczyźni zostali zmuszeni do podporządkowania się Jedynemu Pierścieniu, który posiadał Sauron i nie mieli tych samych atrybutów. Tak więc, jak wspomniałeś, elfy natychmiast zdjęły swoje, gdy tylko Sauron włożył swoje, i ukryły je.

„Jednakże, gdy Sauron włożył Pierścień Władzy na palec, elfy natychmiast go zauważyły i zdjęły Pierścienie.”

Krasnoludy nie usunęły siedmiu pierścieni, które otrzymały, ale były fizycznie i psychicznie najbardziej odporne na zepsucie Saurona i próbowały nagiąć je do jego woli. Zamiast tego doprowadzono ich do skrajnej chciwości i nienawiści bo cokolwiek powstrzymało ich przed zdobyciem bogactwa.

„Podczas gdy ludzie, którzy byli właścicielami dziewięciu pierścieni, byli skorumpowani i stali się Nazgûlami, krasnoludy pozostały nienaruszone, z wyjątkiem wzrost ich żądzy złota i nienawiści do wszystkiego, co było między nimi a tym, co postrzegali jako skarb. „

I oczywiście wiemy, co stało się z dziewięcioma mężczyznami, którym wręczono pierścionki. Kto przede wszystkim inaczej, żądana moc.

Jak wspomniano wcześniej, Jedyny Pierścień miał inne atrybuty niż te, które były mu podporządkowane. Jedyny Pierścień miał pewną ilość samoświadomości i samokontroli, ponieważ mógł zmienić swój rozmiar i spaść z osoby, która go nosi, tak jak to miało miejsce w przypadku Isildura i Golluma, lub użyć własnej wrodzonej mocy, aby zmusić noszącego go do stopień, aby skorzystać z powrotu do Saurona.

„Podczas oddzielenia od Saurona, Pierścień starałby się wrócić do niego, zarówno poprzez zmuszanie jego nosiciel, aby ustąpić Sauronowi lub jego sługom, lub porzucając swojego posiadacza w kluczowych momentach „

Największe przyczyny, dla których Gollum” wystraszył się „z powodu pierścień wydaje się być jego własną wewnętrzną naturą, a także środkami, za pomocą których noszący go uzyskuje. Oznaczałoby to, że Smeagol już miał chciwość, zazdrość i chęć popełnienia morderstwa w swoim charakterze, Pierścień po prostu znacznie go wzmocnił, a jego czyn zabicia swojego kuzyna Deagola, aby go zdobyć, jeszcze bardziej zwiększył efekt zepsucia, podczas gdy Bilbo po prostu go znalazł i nie był skłonny zabić nawet kogoś takiego jak Gollum w trakcie ucieczki.

Warto zauważyć, że chociaż Deagol posiadał tylko Pierścień przez kilka minut wydawał się mieć wpływ na niego, zanim go rzeczywiście znalazł, co doprowadziło go do odmowy wręczenia go Smeagolowi jako prezentu urodzinowego, co doprowadziło do jego śmierci i wygnania Smeagola, co pozwoliło Zadzwoń, aby zepsuć go prawie całkowicie na przestrzeni wieków bez ingerencji.

Miałem nadzieję, że to realna odpowiedź dla ciebie. Jeśli chciałbyś zagłębić się w tę sprawę, zamieszczę link do wiki LOTR, gdzie znalazłem swoje informacje. Ciesz się i uważaj na rolnika Maggot!

http://lotr.wikia.com/wiki/Main_Page

Komentarze

• +1 za wyczerpującą odpowiedź, łącznie z bitem Stoora.Chciałem o to zapytać, ponieważ nie ' przypomniałem sobie tego szczegółu, ale przypomniałem sobie wiersz Gandalfa, że Gollim był ” czymś bardzo dużym jak hobbit ”
• Jakie są Twoje źródła dla tych cytatów? Niektóre z nich wydają mi się dziwne.
• To jest genialna odpowiedź i zasługuje na dużo więcej pozytywnych głosów.
• Podoba mi się ten punkt, który omawia bardzo podstawowy powód, dla którego Smeagol ' z pierścieniem różniło się nieco od doświadczenia Froda ' s (mimo że Frodo ostatecznie uległ). Smeagol był z natury chciwym, zdradzieckim hobbitem. Natomiast Frodo był kochającym, niewinnym i wrażliwym hobbitem. Pierścień nie ' nie musiał pracować tak ciężko, aby zniszczyć dobry charakter, jaki miał Smeagol. Pierścień najwyraźniej wydobywa z kogoś to, co najgorsze, a dla Smeagola był to oczywiście socjopatyczny, schizofreniczny morderca. Największą wadą charakteru Froda ' było zaufanie, które PRAWIE go zabrało. Pierścień był produktem ubocznym.
• Sm é agol nie był Stoor; Gandalf domyślił się, że był ” hobbita; pokrewny ojcom ojców Stoorów „.