Dlaczego Himura Kenshin mówi ～ ご ざ る (~ gozaru) na końcu każdego zdania?

Dlaczego Himura zawsze kończyć prawie każde zdanie gozaru w tym programie?

Aby wyrazić swoje poniżenie, skromność, i postawa służąca. To jest osobowość, którą przyjął w erze Meiji jako rurouni (wędrowny samuraj).

Kenshin „używa tego wzorca mowy to nie w celu oznaczenia serialu jako fikcji historycznej . Świadczy o tym fakt, że żaden z pozostałych znaków w serii nie mówi w ten sposób.

Ponadto Kenshin nie użył 「で ご ざ る」 ( de gozaru ), gdy był młodszy (przed jego fazą rurouni ) i kiedy przełączy się w tryb hitokiri battousai w ramach właściwej serii (gdy jego oczy są żółte), nie używa tej formy czasownika w kopuli , ponieważ w trybie battousai nie ma łagodnej osobowości.

Ogromna różnica między jego wzorcami mowy a tym, co wszyscy inni, podkreśla osobisty, celowy wybór Kenshina. styl mowy . Zamiast mangaki , Nobuhiro Watsuki, który chce, aby to sformułowanie było reprezentatywne dla epoki, podkreśla on skromną teraz osobowość Kenshina i to, że różni się on nieco od nowych norm swojego okresu (w w ten sam sposób, w jaki upiera się przy noszeniu miecza i pochwy, nadal nosi raczej hakamę niż spodnie itp.).

„ De gozaru ” to część odpowiedzi Kenshina na uświadomienie sobie, że był bardzo w błędzie w swoich poprzednich działaniach i przekonaniach w okresie Bakumatsu. W połączeniu używa również 「拙 者」 ( sessha ), które jest słowem 謙 譲 語 ( kenjougo = skromny język). Kenjougo to obniżenie głośnika w porównaniu z osobą / ludźmi, z którymi się rozmawia. Jak widać w artykule na stronie thejapanesepage.com na temat keigo (uprzejma mowa), kenjougo to (to tego dnia) zatrudniony w

w odniesieniu do siebie lub członków rodziny i (zwykle) mówienie do kogoś wyżej w randze społecznej, pozycji lub innych kryteriach określania statusu. Jednak nawet niektóre osoby zajmujące wysokie stanowiska mogą zdecydować się na użycie pokornej formy wobec osób pod nim.

Jak Kenneth Hanson wyjaśnia

Kopuła to słowo oznaczające „być” i jest używane do orzekania w zdaniu. . . . Kopuła przyjmuje trzy podstawowe formy w mowie standardowej: zwykła forma だ (da) w mowie nieformalnej, forma grzecznościowa で す ( desu) w mowie formalnej i で ご ざ い ま す (de gozaimasu) w mowie honorowej. W przypadku ostatniej formy to samo słowo jest używane zarówno w odniesieniu do pełnej szacunku, jak i pokornej mowy; w przeciwieństwie do innych składników keigo, de gozaimasu jest neutralny wobec tego, kim jest podmiot. . . .Prawdę mówiąc, sprawy są trochę bardziej skomplikowane. . . . de gozaru jest formą grzecznościową de aru , ale w przypadku keigo prawie zawsze używa się uprzejmej formy czasownika honorowego, więc otrzymujemy de gozaimasu.

Czy to normalne dla ludzi w tamtym okresie?

No. nie było zwyczajowe, aby ludzie używali 「で ご ざ る」 w tym okresie . Akcja Rurouni Kenshin zaczyna się w 1878 (11 roku ery Meiji), a epilog dobiega końca w wiosną 1885 (18. rok Meiji ). Poboczna historia Yahiko no Sakabatou rozgrywa się 5 lat po Wielkim pożarze w Kioto.

Jak wyjaśnia Boaz Yaniv na języku japońskim SE ,

stereotypowa mowa samurajska w Jidaigeki jest w rzeczywistości oparta w dialekcie edo późnego okresu Edo . Wiele z manier, które „znajdziesz w tym przemówieniu” nie reprezentuje konkretnie samurajów, ale raczej typowego mieszkańca Edo w tym konkretnym czasie.

Era edo trwała od 1603 do 1868 ; jednak Japonia został siłą otwarty na świat zewnętrzny przez komandora Matthew C. Perryego czarne statki w 1853 (15 lat przed oficjalnym zakończeniem Edo ). Konwencja Kanagawa została podpisana z Perry w 1854 , a trzy kolejne międzynarodowe traktaty o przyjaźni i handlu w 1858 r. ( szogunat został pomyślnie rozwiązany w 1867 r., wojna domowa w Boshinie szalała przez ponad rok, gdy lojaliści próbowali przywrócić szogunatowi władzę, a Republika Ezo, państwo secesyjne położone na terenie dzisiejszej prefektury Hokkaido, utrzymało się na powierzchni przez połowę 1869 r. zanim staniesz się cru rzucone przez japońskie siły imperialne).

W przeciwieństwie do wzorców mowy z późnego okresu Edo, Meiji to okres, w którym pierwsze pokolenie japońskich młodych mężczyzn uczęszczało do collegeu, uczyło się angielskiego, uczyło się jeść widelcem i łyżką i wyjechał na studia za granicę. Japonia bardzo chciała przedstawić siebie jako szybko modernizującą się, aby nie zostać skolonizowaną przez inne narody (mniej więcej wtedy, gdy Perry otworzył Japonię Zachodzie, Imperium Brytyjskie przejęło kontrolę nad Indiami, Ameryka zaanektowała Alaskę i Hawaje, a Konferencja Berlińska w 1884 r. zainicjowała wyścig o Afrykę. Postać historyczna Nitobe Inazo wyjaśnił, że „[t] on Union Jack został mocno osadzony w Indiach i przemieszczał się na wschód, do Singapuru, Hongkongu, i istniało pewne prawdopodobieństwo, że dotrze do Chin. Dlaczego też nie do Japonii? Widziano też francuskiego trójkolorowego, unoszącego się nad Kambodżą, Annam i Tonkinem i nikt nie mógł powiedzieć, jak daleko na północ lub na wschód. Co bardziej niepokojące niż te, mocarstwo moskiewskie, jak ogromna lawina, stopniowo schodziło na południe ze swoich syberyjskich stepów, miażdżąc wszystko na swojej drodze. ”Inazo Nitobe,„ Wykłady o Japonii: kwestia mandżurska i chińsko- Stosunki japońskie ”w Lectures on Japan: An Zarys rozwoju narodu japońskiego i jego kultury , s. 227–29).