Dlaczego w 28. Ezechiela król Tyru jest powiązany z Lucyferem?

W Tanach / Starym Testamencie nie ma skojarzenia z anielskim „przeciwnikiem ”, szatan ¹ w księgach Hioba i Samuela, aby być jakimkolwiek upadłym lub zbuntowanym aniołem. Poza dość niejasnymi wersetami o nefilim w Genesis 6, nie znam żadnych wersetów biblijnych, które żydowscy uczeni biorą w odniesieniu do upadłych lub zbuntowanych aniołów .²

Wersety z Księgi Izajasza & Dlatego Ezechiel można odnieść do jakiejś rzeczywistej osoby – króla Babilonu w Izajaszu, Tyru w Ezechielu – która ustanowiła się jako wielka moc – „do niebios” lub „jako bóg” – i został / zostanie zrzucony3

W związku z tym nie jestem pewien, czy to odpowiada na pytanie „Dlaczego Król Tyru jest powiązany z Lucyferem?” a nawet wskazanie, że jest to zbiegiem, a niekoniecznie w tekście. ⁴

1. Napisałem to słowo kursywą, aby podkreślić, że używam go jako transliteracji hebrajskiego שטן, w odróżnieniu od „Szatan” jako imienia właściwego.

2. Jako swasheck wskazuje w powyższych komentarzach, niekanoniczna księga Enocha opisuje te upadłe anioły bardziej szczegółowo.

3. Jak zwykle, nie zawsze łatwo jest ustalić, czy proroctwo odnosi się do współczesnego wydarzenia, przewidzianego na najbliższą lub dalszą przyszłość, czy nawet w przeszłości (Ezechiel robi to przynajmniej raz, IIRC); jest również niejednoznaczne, czy chodzi o dosłowny król Tyru / Babilonu, czy to symbolicznie odnosi się do kogoś innego.

4. Cóż, Izajasz mówi „Lucyfer”, przynajmniej jeśli przetłumaczysz na Łacina; ale tłumaczenie na angielski mogłoby brzmieć: „Jakżeś spadł z nieba, gwiazdo dzienna, synu poranka!” ( JPS 1912 ).

Chociaż nie będzie to popularne, sugerowałbym, że są to preferowane interpretacje tradycji” Lucyfera „. Zarówno tutaj, jak i Izajasz 13-14, historyczne i tradycyjne próby pogodzenia proroczego języka z bardzo konkretną koncepcją miejsca (odpowiednio Tyru i Babilonu) prawdopodobnie doprowadziło do takiego zrozumienia.

Wciąż jestem na płocie, czy te fragmenty opisują RZECZYWISTĄ, żyjącą historię Szatana i takie kataklizmiczne wydarzenie i upadek. Nie mam wątpliwości co do obecności Szatana, ale jestem sceptyczny co do tego, czy jest to rzeczywista historia jego powstania / upadku. Nie ma żadnych faktycznych dowodów na to, że tak jest, poza tradycyjną interpretacją. Kontekstowa interpretacja przywódców i władców światowych mocarstw bardzo do tego pasuje.

Komentarze

• +1; Nie zdawałem sobie sprawy, że ci, których wierzenia obejmują Szatana, mogą również czytać te wersety w sensie adiabolistycznym.
• Jest to ' podejście literackie. Przeczytaj go w miarę rozwoju narracji.

Wspólną cechą proroctw biblijnych jest łączenie różnych wydarzeń , ludzie, miejsca itp.

• Jest to związane z teologią typów: niektóre wydarzenia, ludzie, miejsca itp. zapowiadają i obrazują inne.
• To daje początek do metafory przepowiedni „szczyt górski”: patrząc w dół pasma gór, nie jest łatwo je wyraźnie odróżnić, chyba że masz do tego inne środki.
• Jest to również związane z progresywnym charakterem objawienie: proroctwo w pewnym sensie zarówno ujawnia, jak i ukrywa.
• Przykład: Chrystus i Salomon w 2 Samuela 7: 12-16 . Inne przykłady są tak liczne, że trudno powiedzieć, od czego zacząć.

Jeśli chodzi o konkretną historię tego, jak interpretowano to jako Lucyfer, nie wiem, poza tym, że opis zwracanie się tylko do Króla Tyru wydaje się raczej ekstrawaganckie.

(Odpowiedź na pytanie dotyczące judaizmu była już lepsza niż ja, więc powstrzymuję się od komentowania tego.)

Imię Lucyfer nie pojawia się w tekście hebrajskim. Wygląda na to, że został dodany lub wstawiony do tłumaczenia łacińskiego jako zamiennik dla ” gwiazdy porannej „.

Fragment z książki Ścieżka pielgrzyma autorstwa Johna J. Robinsona:

” W oryginalnym tekście hebrajskim czternasty rozdział Księgi Izajasza nie dotyczy upadłego anioła, ale upadłego babilońskiego króla, który za życia prześladował dzieci Izraela. Nie ma w nim wzmianki o Szatanie, ani z imienia, ani z odniesienia Hebrajski uczony mógł tylko spekulować, że niektórzy wczesni chrześcijańscy skrybowie, piszący w języku łacińskim używanym przez Kościół, sami zdecydowali, że chcą, aby opowieść dotyczyła upadłego anioła, stworzenia, o którym nawet nie wspomniano w oryginalnym tekście hebrajskim, i któremu nadali imię ” Lucyfer. ”

Dlaczego Lucyfer? W rzymskiej astronomii Lucyfer był nazwa nadana gwieździe porannej (gwiazda, którą teraz znamy ow pod inną rzymską nazwą Wenus). Gwiazda poranna pojawia się na niebie tuż przed świtem, zwiastując wschodzące słońce. Nazwa pochodzi od łacińskiego terminu lucem ferre, niosący lub nosiciel światła. ” W tekście hebrajskim wyrażeniem używanym na określenie babilońskiego króla przed jego śmiercią jest Helal, syn Shahar, co najlepiej można przetłumaczyć jako ” Gwiazda dnia, syn Świtu. ” Nazwa przywołuje złoty blask dumnego króla „ubiór i dwór (podobnie jak jego osobisty blask zasłużył na miano króla Francji Ludwika XIV, ” Król Słońca „).

Uczeni upoważnieni przez … króla Jakuba I do przetłumaczenia Biblii na obecny język angielski nie korzystali z oryginalnych tekstów hebrajskich, ale używali wersji przetłumaczonych … głównie przez św. Hieronima w IV wieku. Hieronim źle przetłumaczył hebrajską metaforę, ” Gwiazda dnia, syn Świtu, ” jako ” Lucyfer, ” i na przestrzeni wieków metamorfoza odbyła się. Lucyfer, gwiazda poranna, stał się nieposłusznym aniołem, wyrzuconym z nieba, aby wiecznie rządził w piekle. Teolodzy, pisarze i poeci przeplatali mit z doktryną Upadku, aw tradycji chrześcijańskiej Lucyfer jest teraz tym samym co Szatan, Diabeł i – jak na ironię – Książę Ciemności.

Tak więc ” Lucyfer ” to nic innego jak starożytna łacińska nazwa gwiazdy porannej, zwiastuna światła. Może to być mylące dla chrześcijan, którzy utożsamiają Chrystusa z gwiazdą poranną, termin używany jako główny temat w wielu chrześcijańskich kazaniach. Jezus nazywa siebie gwiazdą poranną w Objawieniu 22:16: ” Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, aby świadczył wam o tych rzeczach w kościołach. Jestem korzeniem i potomstwem Dawida oraz jasną i poranną gwiazdą. ” Źródło: tutaj

Ponadto ” syn poranka ” może bardzo dobrze były ironicznym określeniem przez Boga przez zastosowanie znaczenia imienia pogańskiego boga do króla Babilonu.

Jak odpowiedział w poprzednim pytaniu tutaj , babilońskim bóstwem pogańskim Attar była Wenus, która jest gwiazdą poranną. I ponieważ wielu starożytnych królów rościło sobie boskie prawo do rządzenia, przywłaszczając sobie pogańskich bogów na swojego sponsora lub rodzica, często twierdzili, że są synami któregokolwiek z pogan Bóg powiedział im, że mają prawo rządzić.

Zatem ” syn poranka ” najprawdopodobniej był Boży sposób na wywołanie króla Babilonu w słusznym oburzeniu za to, że sięgnął zbyt wysoko.

Komentarze

• Dlaczego nie ' t to sprzeczność: ” W rzymskiej astronomii Lucyfer to imię nadane gwieździe porannej (gwiazda, którą teraz znamy pod innym rzymskim imieniem Wenus). Gwiazda poranna pojawia się na niebie tuż przed świtem, zwiastując wschodzące słońce. . . . Hieronim źle przetłumaczył hebrajską metaforę, ” Gwiazda dnia, syn Świtu, ” as ” Lucifer, ” ”
• Autor wydaje się wskazywać, że Hieronim przeczytał w tekście współczesne znaczenie i wybrał łacińskie słowo rzymskiego pogańskiego bóstwa Wenus zamiast hebrajskiego słowa ” helel „.Jak rozumiem, problem polega na tym, że hebrajski ” helel ” jest używany tylko raz w pismach świętych, a jest to w Księdze Izajasza. 14:12. Istnieje więc znaczna opinia na temat rdzenia tego słowa, które jest albo znaczące ” do wycia „, albo inny rdzeń, którym może być pozytywny lub negatywny, w zależności od kontekstu i może oznaczać albo świecącą O (YLT), albo przechwałkę / chełpliwość.
• Inne źródło trochę lepiej wyjaśnia wybór, jakiego dokonał Jerome. Zobacz bible.org/article/… . Kontekst Iz. 14:12 ma formę przemówienia do mężczyzny, a konkretnie do króla Babilonu. Przerywanie adresu czasownikiem oznaczającym ” do wycia ” nie pasuje do kontekstu. Młode ' s, NLV i NET są bardziej poprawne w używaniu ” O shining one „. KJV przeniosło tylko łacinę z Wulgaty Jeromea ' na angielski, co nie było prawdziwym tłumaczeniem. ” Lucifer ” nigdy nie powinien był być używany.
• Dziękujemy za poświęcenie czasu na odpowiedź! Wydaje mi się, że S. Jerome powiedział gdzieś (nie mogę ' znaleźć odniesienia do mojego życia, mimo że czytałem je sam), że słowo to oznacza wycie. Ale może widział dwie równie prawdopodobne etmologie?
• Jednak powiedziałeś, że S. Jer. ” wybrał łacińskie słowo rzymskiego pogańskiego bóstwa Wenus ” Aby było jasne, lucyfer (światło + to bear = light bearer: lucis + ferre = lucifer) to prosty rzeczownik łaciński, a nawet pospolita nazwa, która tylko oznacza ' light-bringer / bearer ' jego zastosowanie do określonej gwiazdy jest drugorzędne. Jer. używa tego do przetłumaczenia terminu, którego Jezus używa na określenie siebie w Objawieniu (gwiazda poranna), ponieważ ' tak, jak przetłumaczyłeś ' gwiazda poranna ' na łacinę. Był zwiastunem świtu, dlatego ' nośnik światła. ' Nawet w odniesieniu do Szatana odnosi się do jego niewinnego stanu, nie jego upadły.