Według mojego słownika, słowo luty pochodzi bezpośrednio od średnioangielskiego „Feverer” ze starofrancuskiego „Feverier”, ale współczesne angielskie słowo więcej bardzo przypomina oryginalną łacińską pisownię „februarius”. Skąd więc wzięło się „v” w średnioangielskim i starofrancuskim i dlaczego zostało odrzucone w naszej obecnej wymowie? Ponadto, kiedy i dlaczego litera „r” po wyrazie „b” została wyrenderowana jako cicha?
Komentarze
- " r " po " b " isn ' t cicho, jeśli wymawiasz to poprawnie! FEB BREW ARY to sposób, w jaki ' wymawiam to od około trzeciej klasy.
- Czy faktycznie szukałeś " Luty Etymology " i brakuje wyników?
- A b – > Przesunięcie _v_ nie jest rzadkością. We współczesnej grece beta jest faktycznie wymawiane jako v .
- @oerkelens Ale to idzie w drugą stronę. (Przynajmniej po wersji francuskiej.)
- @oerkelens Hiszpański to trochę inna sprawa, ponieważ ma tylko jeden fonem, niezależnie od tego, czy chcesz go nazwać / b / czy / v /. Żaden rozwój nie miał miejsca w języku angielskim, gdzie / b / i / v / pozostawały odrębne w całej historii.
Odpowiedź
Etymonline podaje informacje o tym, co wiadomo o etymologii lutego. http://www.etymonline.com/index.php?allowed_in_frame=0&search=february&searchmode=none
Jeśli chodzi o zmianę z b na v, nie ma w tym nic dziwnego. Artykulacja b i v jest bardzo podobna. Wymawiając b, zatrzymujesz strumień powietrza, zamykając obie wargi. Tworząc v, osłabiasz to zamknięcie. Często dźwięki są osłabione, aby zmniejszyć pracę artykulacji.
Jeśli w pisowni ponownie wprowadzono b, możemy założyć, że celem było ponowne zlatynizowanie pisowni i pokazanie związku z łacińskim słowem februarius mensis.
Komentarze
- Twój link wspomina o " 14c. odpowiadając na łacinę ", więc nie ' nie sądzę, że musimy zakładać za dużo o tym, dlaczego obecna wersja wygląda bardzo podobnie do wersji łacińskiej 🙂
- Umknęła mojej uwadze. Zmieni moje sformułowanie.