Oxford English Dictionary.
Pochodzenie: z wielu źródeł. Pożyczka z łaciny. Etymony: łacińska historia, francuska istorie; Łacińska historia.
Etymologia: w staroangielskim < klasyczna łacina historia (po łacinie postklasycznej także istoria (VII lub VIII w.)) (Patrz poniżej) ; następnie ponownie zapisał < anglo-normańskie i starofrancuskie istorie, estoire, historie, anglo-normańskie i starofrancuskie, środkowo-francuskie estorie, anglo-normańskie i średnio-francuskie, francuskie historie, starofrancuskie Środkowofrancuska histoire, środkowofrancuska historia wydarzeń z życia człowieka (początek XII w.), Kronika, opis wydarzeń odnoszących się do grupy ludzi lub ludzi w ogóle (1155), przedstawienie dramatyczne lub obrazowe wydarzeń historycznych (ok. 1240 r.), dorobek wiedzy o ewolucji człowieka, naukę (ok. 1265 r.), narrację o wydarzeniach rzeczywistych lub wyobrażonych, opowieść (ok. 1462 r.) i jej etymon klasyczna łacina historia (w łacinie postklasycznej także istoria (VII lub VIII w. .)) śledztwo, dociekanie, badanie, relacja, opis, pisemne sprawozdanie z minionych wydarzeń, pisanie historii, narracja historyczna, utrwalona wiedza o wydarzeniach z przeszłości, opowieść, narracja, w postklasycznej łacinie także ilustracja narracyjna (od XII w. w.)) Źródła brytyjskie) starożytne greckie badanie ἱστορία, wiedza uzyskana przez dociekanie, opis takich dochodzeń, narracja, w greckiej grece także historia, relacja < ἵστορ-, ἵστωρ lub ἴστορ- , ἴστωρ (starogrecki (boeotian) ϝίστωρ) (rzeczownik) sędzia, świadek, (przymiotnik) wiedza, nauka