Elektron to cząstka elementarna , objęta zasadami mechaniki kwantowej .
To nie jest cząstka taka jak drobna kula bilardowa jest kwantową jednostką mechaniczną, która czasami ma masę i pozycję w czasoprzestrzeni (x, y, z, t), a czasami manifestuje się jako fala prawdopodobieństwa o wymiarach współmiernych do h, stała Plancka . Warunki brzegowe problemu określają, jaka będzie manifestacja, cząstka lub fala prawdopodobieństwa, gdy pomiar zostanie wykonany dla konkretnego elektronu.
Oznacza to, że gdy elektron jest wolny, a nie w studni potencjalnej, pomiary pokażą ścieżkę określającą klasyczną trajektorię jej ruchu.
Komora pęcherzykowa zdjęcie elektronu wybitego z atomu wodoru
Elektron, który widzisz, wybił się przed wybuchem, znajdował się na orbicie wokół jądra protonu atomu wodoru. Orbital , a nie orbita, ponieważ jej położenie jest prawdopodobne, opisane przez falę prawdopodobieństwa podaną wzorem matematycznym, kwadrat funkcji falowej będącej rozwiązaniem potencjalny problem „elektron i proton w polu siebie”.
Kształty pierwszych pięciu orbitali atomowych: 1s, 2s, 2px, 2py i 2pz. Kolory pokazują fazę funkcji fali. Są to wykresy funkcji ψ (x, y, z), które zależą od współrzędnych jednego elektronu. Aby zobaczyć wydłużony kształt funkcji ψ (x, y, z) 2, które bardziej bezpośrednio pokazują gęstość prawdopodobieństwa, zobacz poniższe wykresy orbitali d.
Więc elektron w swoim poprzednim życiu nie krążył wokół protonu, tak jak księżyc okrąża Ziemię, ale podczas sondowania miał prawdopodobieństwo znalezienia się w określonym (x, y, z).
A więc na obrazie elektron porusza się, ponieważ inna cząstka kopnęła go i przekazała pęd na tyle, aby uwolnić go od protonu atomu wodoru. Gdy na orbicie znajduje się w stanie ustalonym, z wyjątkiem tego, że jego pozycja jest nieokreślona w granicach podanych przez prawdopodobieństwo wyprowadzone z funkcji falowej, które zależy od potencjału problemu.
Komentarze