W prostym sensie pary wiązań to para elektronów (jeden z centralnego atomu i jeden z atomem, który się łączy) i uczestniczą w wiązaniu atomu. Podczas gdy samotne pary to pary elektronów na atomie, które nie uczestniczą w wiązaniu dwóch atomów.
Aby zidentyfikować samotne pary w cząsteczce, oblicz liczbę elektronów walencyjnych w atomie i odejmij liczba elektronów, które uczestniczyły w wiązaniu. Pamiętaj jednak, że samotne pary to pary i dlatego jeśli kiedykolwiek znajdziesz tylko jeden wolny elektron, który nie bierze udziału, oznacza, że związek ma opłatę.
Teraz dla BeCl2 
Zwykle pokazujemy tylko wiązanie i samotną parę centralnego atomu, ale jeśli chcesz, dla własnej informacji, każdy atom chloru w reakcji ma 3 pojedyncze pary (czerwone kropki).
Be ma liczbę atomową 4, więc jego konfiguracja elektroniczna to $ 1s ^ 22s ^ 2 $ . Cl ma liczbę atomową 17, więc jego konfiguracja elektroniczna to $ 1s ^ 22s ^ 22p ^ 63s ^ 23p ^ 5 $ .
Podano, że dwa Atomy Cl wiążą się z jednym atomem Be, co oznacza, że jeden 2 $ s $ elektron Be zostaje podekscytowany i przechodzi do pustego 2 pensy $ orbital, który ma Be. Zatem teraz 2s $ i $ 2p $ Be atom mają po jednym samotnym elektronie. Te dwa orbitale hybrydyzują i tworzą dwa orbitale $ sp $ . Te $ sp $ orbitale mają po jednym samotnym elektronie i te orbitale uczestniczą w wiązaniu z orbitalem $ p $ atomu Cl, który ma tylko jeden samotny elektron. Przy wiązaniu wartościowość atomów Cl jest spełniona.
W tym przypadku są tylko dwie pary wiązań elektronów, więc zgodnie z teorią VSEPR te pary elektronów mają tendencję do znajdowania się pod kątem 180 stopni do siebie. Na tej podstawie możemy wywnioskować, że $ \ ce {BeCl2} $ ma kształt liniowy.
Na marginesie, wartościowości Be są nie w pełni usatysfakcjonowany, ponieważ nie osiąga oktetu. To jest powód, dla którego $ \ ce {BeCl2} $ działa jak kwas Lewisa, ponieważ ma tendencję do przyjmowania większej liczby elektronów w pozostałych dwóch 2 pensy $ orbitali do zakończenia oktetu.