Jaka jest prawdziwa historia silnika Ford GAA?

28 maja 1940 r. Henry Ford stwierdził, że ” Ford Motor Company może … przejść do produkcja tysiąc samolotów dziennie „. ( Publiczne zdjęcie Henryego Forda na stronie 270).

W czerwcu 1940 r. Ford pracował już nad 12-cylindrowym silnikiem w odniesieniu do to koncepcja 1000 samolotów dziennie (Publiczne zdjęcie Henryego Forda na stronie 274 i Amerykańskie czołgi & AFV z II wojny światowej na stronie 65)

W dniu 19 czerwca 1940 r. ogłoszono umowę dla Forda na budowę 6000 silników Rolls Royce dla Wielkiej Brytanii i 3000 dla USA (Publiczne zdjęcie Henryego Forda na stronie 272)

24 czerwca 1940 r. Henry Ford powiedział ” W ogóle nie będziemy budować silnika. Wycofaj całe zamówienie. Przekaż je komuś innemu. ” (ibid., Strona 272).

W sierpniu 1940 roku Ford, niechętnie z powodu preferowania własnych silników, zaczął produkować Pratt & 18-cylindrowe silniki chłodzone powietrzem Witney do B-26 (ibid, 273-274)

W sierpniu 1941 roku rząd USA poprosił Forda o wyprodukowanie czołgów (nie silnika a konkretnie całe czołgi) (Amerykańskie czołgi & AFV z II wojny światowej, strona 65).

Według M4 Sherman: Rzadkie fotografie z archiwów wojennych strony 15-16:

… Silnik benzynowy Ford GAA-III V8, efektywnie zmodyfikowana wersja silnika V12, który Ford opracował pierwotnie do użytku w samolotach.Silnik GAA-III był już testowany w zbiorniku M3E1, zanim został dopuszczony do użytku w Shermanie w styczniu 1942 roku.

Trzy modele pilotażowe, każdy z nieco inną wersją silnika, zostały wysłane do próby General Motors Proving Ground pod koniec maja 1942 r. Wczesne wyniki sugerowały, że silnik nie był wystarczająco niezawodny, występowały słabości konstrukcyjne w skrzyni korbowej, a także w samym wale korbowym, a silnik miał skłonność do spalania zaworów wydechowych jako apetyt na uszczelki głowicy. Dopiero w czerwcu 1943 r. Aberdeen Proving Ground odnotował, że silnik nie tylko był uważany za „bardzo zadowalający” dla czołgów średnich, ale był też łatwiejszy w utrzymaniu i serwisowaniu niż inne silniki.

W dalszej części odniesienia wyjaśniono, że Ford wyprodukował 1690 czołgów M4A3, a następnie zaprzestał produkcji M4A3, ale kontynuował produkcję silnika GAA-III dla innych producentów M4A3.

Według Ford: Decline and rebirth, 1933-1962 (1963)

Przypomnijmy, że w czerwcu 1940 roku Henry Ford zaczął opracowywać chłodzony cieczą silnik do swojego hipotetycznego samolotu pościgowego działającego 1000 dziennie, a po opuszczeniu samolotu kontynuował prace nad silnikiem, był przekonany, że pewnego dnia będzie używany przez jakiś typ amerykańskich samolotów. Zainwestował w projekt około 2 000 000 USD i do lipca 1941 r. miał silnik praktycznie gotowy do użycia. Podstawowy projekt został opracowany przez inżyniera o nazwisku Cornelius Van Ranst. Sheldrick nazwał go ” marzycielem pierwszej rangi i sprytnym, sprytnym projektantem „, ale pomyślał, że brakuje mu siły, by się trzymać z projektem do wykończenia. Inni mieli lepszą opinię o Van Ranst. W tym przypadku stworzył genialny projekt z blokiem cylindrów i skrzynią korbową w jednej aluminiowej jednostce. Rezultatem była lekkość połączona z wytrzymałością. Nowatorski system zaworów pomógł uczynić silnik wyjątkowym. Dyskusja o czołgach, z jej wydźwiękiem troski o moc, teraz w połowie lipca 1941 r. Zwróciła uwagę ponownie na silnik Van Ransta. Edsel Ford i Sorensen dyskutowali o możliwości zastosowania go w M-4, wezwani inżynierowie i zdecydował, mówi Sheldrick, „, że biorąc osiem cylindrów z dwunastocylindrowego silnika lotniczego … możemy stworzyć doskonały silnik czołgowy. ” Van Ranst miał zaplanować adaptację 8 cylindrów. Tydzień później, 22 lipca, Sheldrick miał interes w Waszyngtonie i zabrał ze sobą kilka rysunków proponowanego modelu. Podczas kolacji pokazał je majorowi Emersonowi Cummingsowi z Army Ordnance. Cummings natychmiast zainteresował się tym, a Sheldrick wrócił do raportu. Żaden kontrakt nie został sporządzony. ” Czuliśmy się dość patriotycznie w tym czasie i po prostu zaczęliśmy nad tym pracować samodzielnie . ” Sorensen wezwał inżynierów, ustalił datę i rzucił: ” Wszystko dobrze. Zajmij się czymś i nie przeciągaj siedzeń w spodniach. Czołgi są budowane, a rząd nie ma do nich silnika. ” ss Podczas wykonywania tych prac zapytano firmę, w jaki sposób szybko mógł rozpocząć produkcję czołgów. Edsel, Sorensen, Wibel i Sheldrick pojechali do Waszyngtonu i 17 września obejrzeli model M-4. Projekt nie był ostateczny i poproszono firmy motoryzacyjne o sugestie. Sheldrick siłą sprzeciwiał się temu do obudowy przekładni głównej z przodu czołgu. Przekonał oficjeli armii, że jego pozycja jest dobra, polecono mu przeprojektowanie tej jednostki i zlecił przygotowanie nowego noska przez inżynierów Forda, który został zaakceptowany 20 października. Tymczasem 19 września, rząd poprosił o próbkę nowego silnika Forda, a 10 października firma zgodziła się na produkcję M-4. 23 października zaproponował negocjacje w sprawie odlewów pancerza, płyt pancernych i zakładu montażu czołgów za 45 190 000 dolarów. Technicy stali Rouge opracowali metodę d do produkcji zbroi z matrycami chłodzonymi wodą. Zapobiegały one wypaczaniu (które towarzyszyło wytwarzaniu za pomocą sprayów chłodzonych wodą) i skracały czas z dwóch godzin do mniej niż ośmiu minut. 9 grudnia rząd zagwarantował odpowiednie zaliczki na budowę obiektów do produkcji 400 czołgów miesięcznie. W ten sposób M-4 stał się konstrukcją Forda częściowo pod względem nadwozia, a całkowicie silnika; dla GAA-V-8, jak nazywano model Van Ransta, wkrótce stał się standardową jednostką napędową dla wszystkich czołgów średnich

…

Amerykańskie wejście do wojny również okazało się, że program czołgów był na krótko przed etapem produkcji, chociaż przygotowania były bardzo zaawansowane. Urządzenia do produkcji zostały opracowane w Highland Park (314144 stóp kwadratowych) i Rouge (189200 stóp kwadratowych)) odlewnia aluminium w fabryce Lincoln i budynek płyt pancernych w Rouge (ukończony 12 lipca 1942 r.), które są kluczowe dla projektu. Produkcja szła szybko. 25 kwietnia ukończono pierwszy silnik GAA, model czołgu był gotowy 13 maja, testy zakończyły się sukcesem, a 4 czerwca pierwszy czołg zjechał z linii montażowej na dwa miesiące przed planowanym terminem. Ford Motor Company wyprodukował tylko 1683 czołgów M-4 i 1035 niszczycieli czołgów M-10, drugi pojazd, który zgodził się wyprodukować w ostatecznym kontrakcie z 5 maja 1942 r. Kilka powodów spowodowało anulowanie kontraktów. Wydaje się, że rząd uważał, że Fisher Body i Chrysler mogą odpowiednio zarządzać dostawami czołgów średnich, a zobowiązania Forda dotyczące zarówno silników lotniczych, jak i bombowców spowodowały niedobór pracowników, co wydawało się uzasadniać ograniczenie ogólnego programu pod pewnymi ważnymi względami. . Na początku 1945 roku Fisher wyprodukował 16 000 czołgów i niszczycieli czołgów, a Chrysler 20 000, co wskazuje na ich dużą pojemność. Ford jednak nadal dostarczał dwa kluczowe elementy, płytę pancerza i silniki dla M-4. Podsumowując, wyprodukował 26 954 silniki dla zwykłych producentów czołgów, 14 w modelu, który był charakterystycznym wkładem w program wojenny, uzasadniając dalekowzroczność i wytrwałość Henryego Forda. Ponieważ opracowywał go własnym kosztem przez półtora roku, Army Ordnance dysponował lepszym silnikiem dostępnym w krytycznych potrzebach na początku 1942 roku.

Więc nie tylko stwierdzenie OP, że armia powiedział Fordowi, że ” potrzebuje dobrego czołgu V8 „, jest fałszywe, zgodnie z M4 Sherman at War Kapitan Charles B. Kelly z 2. Dywizji faktycznie złożył raport wojenny, mówiąc „, jeśli dodasz jeszcze dwa cylindry, które „miałbyś mieć silnik „.

Komentarze

• Super! Czy było coś, dlaczego anulowano umowę z Rolls Royceem na budowę silników do samolotów? i dziękuję!
• @CcDd No cóż, sam Henry Ford nigdy nie zgodził się na tę umowę i był zły, gdy usłyszał, jak Lord Beaverbrook ogłasza umowę 19 czerwca. Henry Ford był do pewnego stopnia proniemiecki, co jest oczywiście kwestią kontrowersyjną. Kiedy usłyszał o umowie, powiedział, że nie ' nie zamierza robić żadnych interesów z rządem brytyjskim. Nadal spotykał się z Williamem Knudsenem z rządu USA, ale rozwścieczył się, że Knudsen wspomniał o Roosevelcie, ponieważ Henry Ford nienawidził Roosevelta i anulował całą umowę. Ale ostatecznie, ze względu na opinię publiczną, Henry Ford powiedział, że brytyjskie i kanadyjskie spółki zależne mogą produkować silniki.