Jaki jest pożytek z litery “ Q ” zamiast tego możemy przeliterować za pomocą litery “ C ” lub “ K ”

Krótka odpowiedź jest taka, że każde słowo ma swoją własną historię (zwaną także etymologia ), która śledzi, skąd pochodzi słowo. To samo dotyczy listów.

Na przykład słowo quick zostało zapisane w odległej przeszłości za pomocą c i k . Od etymonline.com :

Staroangielski cwic „żywy, żywy, ożywiony” i w przenośni o cechach umysłowych, „szybki, gotowy” od Proto-germańskiego * kwikwaz (por. starosaski i starofryzyjski quik, staronordycki kvikr „living, alive”, holenderski kwik „żywy, jasny, żywiołowy,” Stary Wysoko niemiecki quec „lively”, „niemiecki keck „bold”), z korzenia SROKI * gweie- „do życia” (patrz bio-).

To, jak zdecydowaliśmy się na szybkie zamiast kwick , to każdy domysł, ale tak. Warto zauważyć, że bardzo niewiele współczesnych angielskich słów zaczyna się od „kw-”. Gdzieś wzdłuż linii dominującą formą stała się „qu-”. Ale to samo ciekawe pytanie można zadać o słowa, które zaczynają się od dźwięku Z, ale zaczynają się od X, np. xenon i ksylofon .

Możesz również przeczytać więcej o literze Q na tej samej stronie internetowej. Proponuję Tobie i Twojej córce przyjrzeć się .

Komentarze

• xenon i xylophone wymawiane z dźwięk Z?!? Jak Anglicy wymawiają Z? W języku włoskim to zadziwiająco różne dźwięki, nikt nie pomyślałby o zapisaniu tych słów za pomocą z.
• @Bakuriu – Jasne , spójrz na: xenon / zebra . Ta strona zawiera małe ikony, na których można usłyszeć wymawiane słowa, jeśli masz problemy ze śledzeniem IPA.
• w holenderskim ksenonie (to samo) i ksylofon (xylofoon) są wymawiane dokładnie tak samo, jak każdy inny x. To musi być angielska rzecz.
• @IvoBeckers Więc wymowa byłaby podobna do ” ksenon ” i ” ksylophone „?
• @WendiKidd, tak po holendersku.

W języku angielskim pisownia ma bardzo niewiele wspólnego z wymową. Na przykład słowo pomidor jest zawsze pisane TOMATO , niezależnie czy jest wymawiane toe-may-toe (północnoamerykański angielski) czy toh-ma-toe (brytyjski angielski).

Odpowiadając na Twoje pytanie, nie . Pytanie może brzmieć tak, jakby można je było zapisać za pomocą K , ale pisownia nie ma nic wspólnego z wymową tego słowa. Jest zapisywany jako Q , a wszelkie warianty, takie jak „kwestion”, są błędne.

Jak wyżej @jr Dzieje się tak ze względów historycznych. Gdybym zaprojektował alfabet dla języka angielskiego od podstaw, różniłby się on na wiele sposobów od naszego obecnego alfabetu.

Tak, litera „q” jest bezużyteczna, ponieważ może prawie zawsze należy pisać jako „kw”. „Q” jest również używane podczas transliteracji dźwięku występującego w języku arabskim, hebrajskim i innych językach, których nie mamy w języku angielskim, jak na przykład „al Qa” eda ”.

„C” jest bezużyteczne. Brzmi jak „s” („seler”) lub „k” („kukurydza”). Cóż, po dodaniu „h” tworzy niepowtarzalny dźwięk („wiśnia”), ale myślę, że byłoby lepiej, gdybyśmy mieli do tego odrębną literę.

„G” może mieć swój wyjątkowy twardy dźwięk („dobrze”) lub może brzmieć po prostu np. „j” („delikatny”). Dlaczego nie użyć litery „j”, gdy chcemy, aby dźwięk „j” brzmiał?

Itp. Jeśli uczysz się angielskiego, po prostu musisz nauczyć się tych wszystkich różnych dźwięki, które mogą wydawać litery. Tak, byłoby lepiej, gdyby był jeden dźwięk na każdą literę i jedną literę na każdy dźwięk. Ale po angielsku nie ma „t”.

Pytanie dziecka jest uzasadnione. Ale naprawdę trudno odpowiedzieć. Trzy litery c k q mają coś wspólnego z historią liter. Jeśli przestudiujemy artykulację k-dźwięku, znajdziemy niewielkie różnice między k + i, k + a, k + u. Przegub k jest przesunięty z pozycji przedniej dalej do tyłu. Języki semickie mogą wydawać k-dźwięk daleko w gardle, który brzmi inaczej niż k, i używają specjalnej litery q dla tego specjalnego dźwięku. W jakiś sposób ta litera dostała się do alfabetu greckiego i łacińskiego, a nawet do współczesnych języków zachodniej Europy.

Poszukałem w Google hasła „historia litery q” i znalazłem artykuł en.wikipidia na temat „q”. Starają się, aby przyjęcie semickiego q w języku greckim i łacińskim było zrozumiałe, ale sprawy pozostają raczej niejasne i nie są jasne.

Można więc powiedzieć, że q (zawsze poprzedzone u) można zastąpić przez ku lub cu, ale jakimś cudem zachowaliśmy qu, być może na pamiątkę historii listów.

http://en.m.wikipedia.org/wiki/Q

Istnieje zdumiewający związek między literami ckq g. c jest podstawowym znakiem. W ka pionowy kres został umieszczony przed c, a półkole c zostało ustawione jako kątowe. W q mamy znak podstawowy c i kreskę pionową umieszczoną po c, a kreskę umieszczono w głębszej pozycji. W g mamy znak c z kreską pionową jak w q z małą krzywą na dole. Dźwięki k a dźwięk g ma coś podobnego w artykulacji i podobieństwo znaków to pokazuje.

Komentarze

• I ” s ” to wsteczna c „!
• Dla nas w dzisiejszych czasach litery są tylko przypadkowymi znakami. Ale historycznie litery były obrazami zwykłych rzeczy, zaczynając od dźwięku listu. A był głową ochs / bulll / cielę. B był symbolem prostego domu o dwóch kondygnacjach i tak dalej. C i s mają różne źródła.
• Oto link, który daje wyobrażenie o obrazkach za literami. Na dole strony znajduje się interesująca tabela: Members.bib-arch.org/…

rogermue ma naprawdę świetną odpowiedź. Chcę tylko dodać trochę dodatkowego kontekstu dla tych, którzy nie są tak obeznani z językoznawstwem w ogóle (aw szczególności z językoznawstwem historycznym języka angielskiego).

Języki nieustannie się zmieniają na wiele sposobów. Jednym z takich sposobów jest wymowa. W przypadku języków takich jak angielski, które miały formę dosłowną od wielu lat, sensowne jest, aby niektóre starsze dźwięki (które nie są już używane) pozostawiały po sobie litery, które były używane do ich reprezentowania.

A litery nie są używane tylko do reprezentowania dźwięków, ale również do reprezentowania znaczeń. Pomyśl o tym, jak tworzymy liczbę mnogą słów. Na końcu dodajemy przyrostek „-s”, ale nie zawsze brzmi jak „s” jak u kotów. Czasami brzmi trochę jak „z”, jak u psów, lub nawet dodaje sylabę (i brzmi jak „z”), jak w przypadku róż.

Istnieje kilka dźwięków i „procesów / wzorów dźwiękowych” które należy wziąć pod uwagę przy tworzeniu alfabetu. Te rzeczy zmieniają się z biegiem czasu i kończymy na pozostałościach w sposobie, w jaki piszemy, które w pewnym momencie były prawdopodobnie całkowicie logiczne.