Dobrze, że znasz fortepian, ponieważ wtedy to powinno mieć sens. Wyobraź sobie, że musiałbyś grać na kombinacji białych i czarnych klawiszy fortepian, aby grać C-dur. Oznacza to, że gdy muzyka nie ma znaków przypadkowych, nadal grasz na czarnych klawiszach.
Wyobraź sobie, że jedynym klawiszem, który używał wszystkich białych klawiszy, był H-dur. sygnatura ma pięć krzyżyków, grasz tylko na białych klawiszach.
To jest podobne do tego, co sugerujesz przy transpozycji instrumentów. Nie mają one dosłownie białych i czarnych klawiszy, ale instrumenty transponujące mają najprostsze palcowanie na jedną skalę durową. Znacznie ułatwia naukę i czytanie wzrokiem, jeśli najprostsze palcowanie jest również klawiszem bez znaków przypadkowych, np. C-dur.
Transpozycja staje się nudna tylko wtedy, gdy grasz z innymi muzykami. W zespołach pojawiają się komplikacje, nawet jeśli żadne instrumenty nie ulegają transpozycji. Na przykład najprostszym klawiszem do grania na gitarze jest prawdopodobnie e-moll, więc nawet sama gitara i pianino grające razem będą większym wyzwaniem dla jednego lub drugiego muzyka. Zwykle nauczyło się grać na wszystkich klawiszach lub przynajmniej tych najpopularniejszych, dość dobrze przed wykonaniem poważnej pracy zespołowej.
Komentarze