Strona WebElements o chrom (i szereg zasobów) zgadzają się z komentarzem @Philipp:
Konfiguracja elektronowa w stanie podstawowym gazu neutralnego w stanie podstawowym chrom to $ \ ce {[Ar]} 3d ^ 54s ^ 1 $
Który w niektórych zasobach jest zapisywany jako $ \ ce {[Ar]} 4s ^ 13d ^ 5 $
Na podstawie artykułu Royal Society of Chemistry Problem z zasadą aufbau :
wygląda na to, że najbardziej stabilna konfiguracja dla atomów chrom , miedź, niob, molibden, ruten, rod, srebro, platyna i złoto polega na przemieszczaniu tylko jednego elektronu na orbital $ s $.
Chrom jest jednym z nielicznych elementów przejściowych, które mają tę samą konfigurację elektronów.
Chrom i miedź to przykłady pierwiastków z „anomalną” konfiguracją elektronów, co oznacza, że nie są zgodne z normalnymi zasadami, których używamy do zapełniania konfiguracji innych pierwiastków.
Powszechnie podawanym powodem tego jest to, że energia powłoki jest zminimalizowana, gdy liczba elektronów o tym samym spinie jest zmaksymalizowana ( reguła Hunda ). W rezultacie, gdy poziomy energii dwóch kolejno napełnianych podpowłok są już blisko siebie (tak jak w przypadku podpowłok 4 i 3d), nieco faworyzowana w połowie wypełniona konfiguracja może „wygrać” nad wzrostem energii potrzebnej do poruszania się. elektron na jeszcze nieco wyższy poziom energii. W przypadku chromu oznacza to, że jeden z elektronów 4s przejdzie na orbital 3d, w wyniku czego powstają dwie w połowie wypełnione podpowłoki, w których wszystkie elektrony w każdej podpowłoce mają ten sam spin.
W przypadku miedzi dzieje się podobnie. Różnica polega na tym, że elektron 4s przesuwa się do prawie wypełnionej powłoki 3D, aby ją całkowicie wypełnić. Dostajesz niewielki spadek energii, gdy wszystkie elektrony są sparowane w podpowłoce. To, w połączeniu ze spadkiem uzyskanym po osiągnięciu połowy wypełnionej orbitalu s, okazuje się wystarczające do przezwyciężenia wzrostu energii wymaganej do przesunięcia tego elektronu na orbital 3d.
byłoby miło, gdyby te empiryczne reguły były spójne w całej tabeli, ale niestety tak nie jest. Jeśli spojrzysz na rzeczywistą konfigurację elektronów dla innych elementów bloku d i f, zobaczysz, że istnieją pewne wzorce i podobne rzeczy mają miejsce w przypadku innych elementów, ale ponieważ są one tak zależne od delikatnej równowagi między poziomami energii, jest to nie można ich wiarygodnie przewidzieć za pomocą prostych reguł dla wszystkich elementów. W „prawdziwym życiu” używamy spektroskopii i obliczeń mechaniki kwantowej, aby znaleźć rzeczywiste konfiguracje elektronów.
Jednak ponieważ chrom i miedź są dość powszechne i niezawodne w przewidywaniu przy użyciu prostych reguł, zwykle używamy ich jako przykładów w klasie aby pokazać, że rzeczywistość konfiguracji elektronów jest bardziej złożona niż proste zasady, które podajemy w szkole.