Różnice między HHO i HOH

$ \ ce { H_ {2} O} $ to cząsteczka wody, dwa atomy wodoru przyłączone do centralnego atomu tlenu, $ \ mathrm {C} _ {2v} $ symetria, termodynamicznie minimalna struktura tych atomów, ale Adama itd.

HHO to słabo zdefiniowany termin, często używany przez „samochód napędzany wodą”… entuzjastów . Nie jestem pewien, czy ma on przedstawiać cząsteczkę tak bardzo, jak stan wodoru i tlenu, którego nie ma w konwencjonalnej chemii.

• Tutaj ”jest post o sceptykach.SE o tym
• A oto cierpki artykuł o rationalwiki, który wspomina o” HHO ”

Myślę, że „powinniśmy wierzyć”, że jest to gaz złożony z wodoru i rodników hydroksylowych lub atomowego wodoru i tlenu, lub protonów i jonów wodorotlenkowych, czy coś takiego, który jest metastabilny w temperaturze pokojowej, a także narusza pierwszą zasadę termodynamiki, gdy jest produkowany i spalany. Nikt nie wie, dlaczego ta rażąco oczywista anomalia w elektrodynamice kwantowej i termodynamice nigdy wcześniej nie była obserwowana w przyrodzie ( prawdopodobnie część spisku ).

Ci goście powinni napisać kilka artykułów, opublikuj w Nature, zbierz nagrody Nobla z chemii, fizyki i pokoju …

Komentarze

• Kiedy badałem mechanizm spalanie wodoru Nie doszedłem nawet do cząsteczki, która przypominałaby $ \ ce {HHO} $.

Nie ma żadnej cząsteczki o strukturze H-H-O, z prostego powodu, że wodór posiada tylko jeden orbital i dlatego jest chemicznie niezdolny do tworzenia więcej niż jednego wiązania lub utrzymywania więcej niż dwóch elektronów na swojej orbicie. Dlatego wzór $ \ ce {HHO} $ jest albo bardzo specyficznym sposobem oznaczania cząsteczki wody (zwykle zapisywany $ \ ce {H2O} $ i okazjonalnie tylko $ \ ce {HOH} $, aby podkreślić jego strukturę, tj. H-O-H), lub odnosi się do tlenowodoru, który w rzeczywistości nie jest w rzeczywistości cząsteczką, a raczej mieszanina wodoru i tlenu (odpowiednio cząsteczki $ \ ce {H2} $ i $ \ ce {O2} $) używana jako paliwo.

Komentarze

• Aby dodać do tego, istnieją wyjątki od ' wodoru tworzy tylko jedną ' regułę, w forma nietypowych wiązań z niedoborem elektronów , jak na przykład w boranach, jednak nie dotyczy to ' HHO '. Tych wiązań nie da się naprawdę pogodzić z teorią wiązań walencyjnych i wymagają one teorii orbitali molekularnych, aby miały sens.
• @RichardTerrett, dzięki, +1. Jestem ' m na poziomie licencjackim, więc moja wiedza na temat teorii MO jest ograniczona.

Przed tym pytaniem zupełnie nie znałem pojęcia HHO, więc +1 tylko za zwrócenie nam na to uwagi.

Nie mam wiele do dodania do poprzednie odpowiedzi, ale dla tych, którzy chcą dowiedzieć się więcej o pochodzeniu HHO (i jeśli masz dostęp do tych czasopism za pośrednictwem swojej uczelni), przejdź do:

• Główny artykuł Santilli w International Journal of Hydrogen Energy tom 31 (2006) strony 113-1128.
• A dyskusja JM Cato w tym samym czasopiśmie, tom 32 (2007) strony 1309-1312, która wskazuje na niektóre problemy z interpretacją danych w głównym artykule. (Uwaga „To wspaniałe możliwości pedagogiczne w tej pracy na kursach chemii ogólnej: artykuł Santilli używa jednostek spoza układu SI, które można przeliczyć d, a podstawową termochemię parowania i reakcji utleniania / redukcji można włączyć do działań typu prawa Hessa.)
• Istnieją dwie dalsze dyskusje, ponownie w tym samym czasopiśmie, jedna przez Cloonan tom 21 strona 1113 i jeden autorstwa Kadeisvili , które służą jako odparcie argumentów Cato.

Cała ta dyskusja stanowi wielką aktywność w zakresie metody naukowej, zrozumienia technik analitycznych, właściwej interpretacji danych i nieodłącznego oporu środowiska naukowego przed zmianami. To przypomina mi o klęsce związanej z zimną fuzją, która jest bardzo dobrze opisana w książce Garyego Taubesa Bad Science . Dobra lektura dla wszystkich zainteresowanych tego typu kontrowersyjnymi eksperymentami.

Struktura $ \ ce {HHO} $ technicznie nie istnieje w żadnych typowych warunkach, ponieważ wodór generalnie nie tworzy dwa wiązania kowalencyjne jednocześnie. Taka struktura wymagałaby wprowadzenia TONY energii, ponieważ samotny proton jądra wodoru musiałby być w stanie utrzymać elektrony na podpoziomie 2 $ i uniemożliwić im opuszczenie obwodu atomu. Tlen jednak łatwo tworzy dwa wiązania kowalencyjne, dzięki czemu $ \ ce {H-O-H} $ jest bardzo prawdopodobną chemicznie i powszechną strukturą. Dlaczego tlen może tworzyć dwa wiązania kowalencyjne? Pomyśl o tym w kategoriach mechaniki kwantowej, podobnie jak wyjaśniłem w przypadku wodoru.