Niedawno dowiedziałem się o technice harmonizacji o nazwie fauxbourdon (lub faux bourdon , fauxbordon lub false drone ), używane w późnym średniowieczu i wczesnym renesansie, np. Giullaume Dufay; można posłuchać na przykładzie tutaj .
Chcę użyć tej techniki w mojej produkcji muzycznej, ale nie mogę znaleźć wielu informacji o tym, jak używali jej kompozytorzy średniowieczni i renesansowi, czy był kiedykolwiek używany w późniejszych okresach i stylach i czy był kiedykolwiek używany poza muzyką wokalną.
Jak więc poprawnie używać fauxbourdon i jak mogę go zastosować do instrumentów innych niż głos?
Odpowiedź
Wygląda na to, że wszystko, co musisz zrobić, to kazać instrumentowi zagrać jedną nutę, która jest w stałym odstępie poniżej linii melodycznej.
Więc jeśli masz syntezator grający określoną melodię, a następnie inny syntezator lub gitara, lub cokolwiek innego grającego tę samą melodię, transponowane 3, 4, 6 lub inny interwał poniżej głównej melodii używałby fauxbourdon. Jedynym wyjątkiem jest ta sama melodia oktawę poniżej IMHO, która byłaby po prostu „podwajana na oktawie” i nie miałaby takiego samego efektu ani brzmienia jak fauxbourdon.
Zauważ, że uważam, że interwały były zwykle diatoniczne, co oznacza, że niższy głos pozostaje w tonacji, a interwał może zmienić smak z durowego na molowy, aby utrzymać niższy głos w tonacji. Nie jestem pewien, ale podejrzewam, że idealny 4 lub 5 nie zmieni się i pozostanie w tonacji, ponieważ prawdopodobnie wprowadź tryton, którego prawdopodobnie byś uniknął.
Pokrewną techniką, której możesz się przyjrzeć, jest planowanie akordów lub harmonia równoległa . Tworzy się go również poprzez umieszczenie innych nut podążających za linią melodii (cóż, to przynajmniej jeden sposób, aby na to spojrzeć), ale zamiast jednej lub dwóch nut, jak w fauxbourdon, są to całe akordy. Ponadto w planowaniu akordów linie generalnie nie pozostają w tonacji, ale raczej zachowują dokładnie ten sam smak i brzmienie akordów, poruszając się diatonicznie lub chromatycznie.