Wykorzystanie przyszłego trybu łączącego

Naprawdę nie nazwałbym tego przyszłym trybem łączącym. Jest to jedynie peryferyjny konstrukt, który podkreśla nieregularne były , tak że ich kontrfaktyczność jest silniejsza. W rzeczywistości jest to przeszła forma łącząca. Świadek:

1. Na twoim miejscu nie zrobiłbym tego.
2. Gdybym miał piłkę, rzuciłbym ją Twojemu psu.
3. Gdybym tak jadł, umarł.
4. Gdybym miał tak jeść, umarłbym.

Jak widzisz, jest brak różnicy między dwoma ostatnimi wpisami. Dlatego w ogóle nie ma tu trybu łączącego w przyszłości.

Porównaj to z językami, które mają w przyszłości tryb łączący:

• Por donde fueres, haz lo que vieres. „Gdziekolwiek jesteś, rób, co widzisz”. (Kiedy w Rzymie …)
• Aunque él me quitare la vida, en él confiaré. Hiszpański dla Hioba 3: 3, „Chociaż powinien odebrać mi życie, w Nim czy zaufam. ”
• Não entraremos se falarmos assim. Po portugalsku„ Nie wejdziemy, jeśli będziemy tak mówić ”.
• Se eu estiver cansado não vou ao cinema. „Jeśli jestem zmęczony, nie pójdę do kina”.
• Logo que eles chegarem, nós começaremos a comer. Po portugalsku „Zaczniemy jeść, gdy tylko tu dotrą”.
• Quando chegares, liga para o escritório. Po portugalsku zamiast „Po przyjeździe zadzwoń do biura. ”

A propos, przypuszczalnie przyszły przypadek łączący z angielskiego będzie po prostu taki po hiszpańsku:

• Si comiese así, me moriría. Po hiszpańsku „Gdybym tak jadł, umarłbym”.

Pierwsza klauzula jest w przeszłości łącząca, a druga warunkowa .

Nigdy wcześniej nie słyszałem, żeby angielski opisywany był jako mający w jakiś sposób tryb łączący w przyszłości: gdyby tak było! Twierdzę, że ta konkretna strona Wikipedii po prostu pomyliła się.

Komentarze

• Uwaga: hiszpański nie ma już odrębnego trybu łączącego w przyszłości: używa teraz teraźniejszość łącząca na przyszłość. Natomiast ” comiese ” jest niedoskonały łączący, aby odróżnić go od innych przeszłych łączników.
• Rzeczywiście, to „tryb łączący” jest zwykle nazywany „irrealis”, aby odróżnić go od „prawdziwego” trybu łączącego, tak jak w przypadku „Nalegamy, aby był na czas”
• Ten ma mnie też intryguje. Wikipedia to jedyne miejsce, które mogę znaleźć, które odnosi się do ' do ' jako przyszłego trybu łączącego. A co nazywamy jego wcześniejszą wersją – ' miałoby to zrobić ' – ' Gdyby wygrał wybory, wynik byłby katastrofalny. '

„Gdybym miał słownik, wiedziałbym, jak się pisze”
„Jutro będę właścicielem nowego słownika i będę bardzo szczęśliwy”

Komentarze

• Trudno jest ' określić dlaczego, ale Jeśli ja mieć słownik … trochę mi przeszkadza, podczas gdy tchrist ' s Gdybym tak jadł … w porządku. Mogę sprawić, by pierwsza zadziałała, wyobrażając sobie ją jako zirytowaną lub żartobliwą odpowiedź na ” Wyszukaj w słowniku! ” po zapytaniu o pisownię, prawdopodobnie z przesadnym akcentem na były . Drugi wydaje się w porządku bez żadnego konkretnego wymowy (lub kontekstu, poza faktem, że ktoś ” je w ten sposób „), aby można się do niego odnieść w ogóle).
• To ' jest prawdopodobnie spowodowane tym, że częściej używa się określenia Gdybym był właścicielem słownika … . Prawdopodobnie powinienem był wybrać tam lepszy przykład. Może gdybym był ptakiem, mógłbym latać ?
• Cóż, prawdopodobnie jest bardziej popularne stwierdzenie, że gdybym miał … i Gdybym zjadł … . ' mglisto to – dlaczego Gdybym był właścicielem… , czuję się trochę nieswojo, podczas gdy mieli zjeść … wydaje się całkowicie naturalne? Czy naprawdę coś się tam dzieje, czy to tylko ja?
• Często zdarza się, że ' błędna pisownia i gramatyka brzmią komfortowo lub poprawna pisownia i gramatyka brzmieć niewygodnie, po prostu z powodu powszechnego użycia. W końcu tak zmienia się język w czasie. Ludzie zaczynają go używać na różne sposoby, aż w końcu staje się to akceptowanym sposobem mówienia (i pisania). Język pisany zawsze będzie za językiem mówionym.
• Jeśli tak, być może słyszysz, że nie podoba ci się użycie gdybym miał z czasowniki statywne .

Typ konstrukcji określanej jako „przyszły tryb łączący” należy do bardziej ogólnego typu konstrukcji o znaczeniu modalnym

[be] + (fraza czasownika nieskończonego)

, który jest używany do wskazania przyszłego działania, które uważa się za istotne i prawdopodobne, a zwłaszcza do wyrażenia zobowiązania, np.

Masz wyjść natychmiast.

Nazwijmy to potencjalnym konstrukcja. Kiedy czasownik [być] pojawia się w formie przedterytującej, istnieją dwie główne interpretacje. Pierwsza to wskazanie czasu odniesienia w przeszłości, na przykład

Thomas miał wyjechać 3 : Pociąg 30.

Co oznacza, że kiedyś w przeszłości uważano za prawdopodobne, że Tomasz wyjedzie pociągiem o 3:30 (niezależnie od co mogło się w końcu wydarzyć). Forma przedterytowa nie ogranicza się jednak do wskazywania czasu przeszłego. Zamiast tego formy przedterytowe mogą przyjmować znaczenie modalne, używane w odniesieniu do działań rozważanych lub kontrfaktycznych, np.

Gdyby Tomasz miał odejść na 3: 30 pociąg jutro, żałuję, że straciłbym szansę na zjedzenie z nim kolacji.

Czasownik [be] jest wyjątkowy w języku angielskim, ponieważ ma alternatywną formę (czasami nazywany irrealis ) o podobnej funkcji jak preteryt modalny. Następujące zdanie ma podobne znaczenie jak poprzednie:

Gdyby Tomasz miał jutro wyruszyć pociągiem o 3:30, żałowałbym, że straciłbym szansę zjeść z nim kolację.

W przypadku, gdy irrealis formy [be] jest używana w przyszłej konstrukcji, odnosisz się do przyszłego znaczenia w połączeniu z znaczenie kontrfaktyczne. Znaczenie kontrfaktyczne często wiąże się z przyszłymi działaniami, ale nie zawsze, więc myślę, że lepiej byłoby nazwać tę konstrukcję proximate irrealis lub coś podobnego.

Ale rozważ następujące przykłady:

1. Jeśli pójdę na koncert, Będę zadowolony.
2. Jeśli pójdę na koncert, może mi się spodoba.
3. Gdybym poszedł na koncert, byłbym z tego zadowolony.
4. Gdybym poszedł [„miałam iść”] na koncert, to mi się spodoba.
5. Gdybym poszedł [„miałbym iść”] na koncert, mógłbym się nim cieszyć.
6. Gdybym poszedł [„miałbym iść”] na koncert, byłbym z tego zadowolony.

1, 2, 5 i 6 to równoległe konstrukcje; 3 i 4 są nieprawidłowe. Opisałbym 1 i 2 jako indykatywne, 5 i 6 jako przyszłe podpunkty. 2 wyraża warunkowość i niepewność i nakłada się na znaczenie z 5, ale moim zdaniem w 5 niepewność jest wyrażona w zdaniu warunkowym w sposób, w jaki nie ma jej w 2. I przynajmniej poprawność użycia formy. poszedł „w tym, co wyraźnie jest stwierdzeniem na temat przyszłości, najlepiej uzasadnia się uznaniem go za inną formę, mimo że są one homonimami.

Może przesadzam, ale wierzę tryb łączący w języku angielskim nadal ma (ledwo) dostrzegalną funkcję.

Komentarze

• Nie ma przyszłości trybu łączącego, nie teraz i nigdy. Nie ma przeszłości tryb łączący i tryb łączący teraźniejszości i to wszystko. Możesz śledzić formularze i używać aż do staroangielskiego: nigdy nie mieliśmy przyszłego trybu łączącego.
• @tchrist: Zgadzam się z tobą, ale Alexander Gil nie ' t.W swojej Logonomia Anglica z 1616 r. (Jednej z pierwszych gramatyk języka angielskiego) uroczyście wymienia paradygmat ” przyszłego trybu łączącego „, co oznacza „, że mogę być tutaj „; ” że możesz być w przyszłości ” itd.