Wyrażanie relacji “ jego ” po łacinie

Słowo filiae może być dopełniaczem lub celownik; oba przypadki wyglądają podobnie w liczbie pojedynczej pierwszej deklinacji. Jeśli odczytujesz to jako dopełniacz, to filiae jest rzeczywiście „córki” i to tłumaczenie jest poprawne:

Agricola filiae aquam dat.
Rolnik córki podaje wodę.

Jeśli przeczytasz to jako celownik, to filiae oznacza „do dziewczyny”, co prowadzi do innego tłumaczenia:

Agricola filiae aquam dat.
Rolnik podaje wodę córce.

Oba są jednakowo poprawnymi odczytami łacińskiego zdania. Tylko kontekst decyduje, która jest poprawna. Drugi ma tu więcej sensu; „farmer córki” brzmi nietypowo.

W twojej książce zamierzone tłumaczenie jest drugim, które podaję. Ale w ogóle nie określa relacji rolnika i córki. Możesz dodać „jego”, ale łacina zachowuje się tutaj zupełnie inaczej niż angielski. Słowo suus jest przymiotnikiem określającym córkę, a nie dopełniaczem rolnika. Musi mieć taki sam numer, płeć i przypadek jak córka. To wcześniejsze pytanie i odpowiedzi na nie mogą być przydatną lekturą.

Zatem najbardziej naturalnym tłumaczeniem byłoby:

Rolnik daje wodę swojej córce.
Agricola filiae suae aquam dat.

Komentarze

• Myślę, że brakowało " do mnie myliło. Ale zupełnie zapomniałem sprawdzić inne możliwe przypadki, które można by wypróbować, ' nie jestem pewien, dlaczego byłem tak skupiony tylko na dopełniaczu liczby pojedynczej. W każdym razie zrozumiałem, że to obiekt pośredni, dziękuję!
• Warto ' dodać, że łacina zazwyczaj pomija dzierżawy, które można wywnioskować z kontekstu: tutaj najbardziej naturalnym założeniem jest to, że ' jest rolnikiem ' córką, więc suae najprawdopodobniej zostanie pominięty.

Ogólne słowo określające „jego” (lub „jej”) lub „jego” lub „ich”) po łacinie to eius . To jest dopełniacz liczby pojedynczej is / ea / id , „on / ona / it”. To są trzy oddzielne słowa, ale dogodnie wszystkie mają wspólną dopełniacz liczby pojedynczej.

Jednak nie użyłbym eius w tym przypadku, gdy rolnik został już wspomniany w zdanie. Ponieważ łacina używa zaimków zwrotnych nieco inaczej niż angielski.

W języku angielskim zaimki zwrotne (takie jak „on”, „ja”, „siebie”) mogą występować u każdej osoby, ale tylko w biernik. W języku łacińskim zwroty pojawiają się tylko w trzeciej osobie (nie ma odpowiednika słowa „ja”: wystarczy użyć słowa „ja”). Ale mogą pojawić się w każdym przypadku poza mianownikiem i są nawet refleksy zaborcze , coś w rodzaju angielskiego „jego własny” lub „należący do siebie”.

To jest jeden przypadków, w których zwrot dzierżawczy jest dokładnie tym, czego chcesz, ponieważ rolnik jest również podmiotem czasownika. Słowo to brzmi suus, sua, suum .

Odrzucasz to prawie jak normalny przymiotnik. Ale jest jeszcze jeden haczyk: w języku angielskim płeć dzierżawcy to płeć posiadacza ( on dał to jego córka). Ale po łacinie rodzaj zaborczyka jest rodzajem opętanej rzeczy .

Możesz więc zobaczyć suus fīlius „jego syn”, lub suus fīlius „jej syn”, ale NOT * sua fīlius . Syn jest męski, więc suus musi być męski, bez względu na to, czyj to syn.

W tym przypadku chciałbyś suæ fīliæ , ” jego własna córka ”.

Wygląda to bardzo podobnie do dopełniacza liczby pojedynczej („ … własnej córki ”). Ale w przypadku rzeczowników pierwszej deklinacji dopełniacz liczby pojedynczej i celownik liczby pojedynczej są oznaczone przez -æ i aby wiedzieć który, potrzebujesz kontekstu.Ponieważ w tym przypadku masz czasownik dāre , który gdzieś wymaga celownika, jest dość pewne, że fīliæ jest celownikiem, a nie dopełniaczem. suæ również wyjaśnia to jasno, ponieważ „farmer własnej córki” brzmi bardzo źle.

A teraz, gdy powiedzieliśmy ci to wszystko … nie zawsze tego potrzebujesz. Łacina jest znacznie bardziej wyrozumiały w pomijaniu zaimków niż angielski. Tak jak samo fīliæ można przetłumaczyć jako „córka” lub „córka”, tak też można by to przetłumaczyć jako „jego córka”, z zasugerowanym tylko suæ . Tak właśnie działa odpowiedź książki: „najprawdopodobniej rolnik podaje wodę swojej własnej córce, a nie komuś innemu, więc tak jest” nie trzeba mówić tego wprost.