Zaszyfruj i podpisz za pomocą określonego tajnego klucza

Mam klucz karty inteligentnej OpenPGP (YubiKey NEO), a także lokalny tajny klucz zainstalowany w mojej bazie kluczy GnuPG.

Chciałbym zaszyfrować i podpisać plik kluczem mojej karty, a nie kluczem z mojej bazy kluczy. Jak mogę określić, którym kluczem chcę się podpisać?

Jeśli identyfikator mojego tajnego klucza systemu plików to DEADBEEF, a mój klucz karty inteligentnej to DEADBEE5, jak podpisać się tym kluczem?

Odpowiedź

Należy określić --default-key:

gpg -s --default-key DEADBEE5 input > output

, a następnie sprawdź z

gpg -d < output | head -1

Ze strony gpg man (sekcja --sign):

Klucz używany do podpisywania jest wybierany domyślnie lub można go ustawić za pomocą opcji –local-user i –default-key.

gpg: conflicting commands, gdy próbuję zaszyfrować i podpisać.
@NaftuliTzviKay Przepraszamy –sign- key służy do podpisywania innych kluczy za pomocą określonego klucza. Zaktualizowałem odpowiedź (i tym razem przetestowałem).
--default-* nie ma sensu w linii poleceń. Te opcje dotyczą pliku konfiguracyjnego.
Różnica między --local-user a --default-key polega na tym, że --local-user zwróci błąd, jeśli podasz nieistniejący klucz. Z --default-key, zignoruje nieistniejący klucz i użyje pierwszego klucza z zestawu kluczy.

Klucz podpisywania jest wybierany za pomocą -u / --local-user:

gpg --local-user 0xDEADBEE5 --sign file

Tę opcję można podać kilka razy, aby połączyć sygnatury kilku kluczy:

gpg --local-user 0xDEADBEE5 --local-user 0x12345678 --sign file

Zgodnie ze stroną podręcznika użycie --local-user jest takie samo jak użycie --default-user jako w mojej odpowiedzi
@Anthon Prowadzi do tego samego wyniku. To nie ' nie oznacza, że --default-* powinno być zalecane do tego zastosowania. Od lat jestem na liście dyskusyjnej GnuPG. Nigdy wcześniej nie widziałem czegoś takiego.
Cóż, tak, wygląda na to, że problem pojawił się kiedyś w gnupg-users i że to Ty jesteś osobą, która udzieliła odpowiedzi swoim czytanie strony podręcznika ;-). Dla mnie określenie opcji z -key w nazwie wydaje mi się bardziej odpowiednie, gdy chcę użyć określonego klucza, niż określenie czegoś za pomocą -user YMMV .
Myślę, że @Anthon miał na myśli --default-key w swoim komentarzu powyżej. Biorąc to pod uwagę, jedną z różnic między --local-user a --default-key z mojego doświadczenia jest to, że pierwsza kończy się niepowodzeniem, jeśli pasujący klucz nie jest ' t występuje, podczas gdy drugi powróci do innych kluczy. Z tego powodu ' d bardzo ostrożnie umieszczając --default-key w skryptach.
Przetestowałem i potwierdziłem @ JackO ' Connor ' komentarz z gpg 2.2.4. Mężczyzna z --default-key mówi If there is no secret key available for any of the specified values, GnuPG will not emit an error message but continue as if this option wasn't given.