Zrozumienie opcji -exec polecenia `find`

Ta odpowiedź jest podzielona na następujące części:

• Podstawowe użycie -exec
• Używanie -exec w połączeniu z sh -c
• Używanie -exec ... {} +
• Używanie -execdir

Podstawowe użycie -exec

Opcja -exec przyjmuje zewnętrzne narzędzie z opcjonalnymi argumentami jako jego argument i wykonuje go.

Jeśli ciąg {} znajduje się w dowolnym miejscu w danym poleceniu, każde jego wystąpienie zostanie zastąpione aktualnie przetwarzaną nazwą ścieżki ( np. ./some/path/FILENAME). W większości powłok dwa znaki {} nie muszą być cytowane.

Polecenie musi być zakończone ; dla find, aby wiedzieć, gdzie się kończy (ponieważ później mogą być dalsze opcje s). Aby chronić ; przed powłoką, należy go cytować jako \; lub ";" , w przeciwnym razie powłoka zobaczy to jako koniec polecenia find.

Przykład (\ w koniec pierwszych dwóch wierszy służy tylko do kontynuacji wiersza):

find . -type f -name "*.txt" \ -exec grep -q "hello" {} ";" \ -exec cat {} ";" 

Spowoduje to znalezienie wszystkich zwykłych plików (-type f) których nazwy pasują do wzorca *.txt w bieżącym katalogu lub poniżej. Następnie sprawdzi, czy ciąg hello występuje w którymkolwiek ze znalezionych plików przy użyciu grep -q (co nie daje żadnego wyniku, tylko wyjście status). W przypadku plików zawierających ciąg znaków cat zostanie wykonany w celu wyświetlenia zawartości pliku na terminalu.

Każdy -exec działa również jak „test” na ścieżkach znalezionych przez find, podobnie jak -type i -name tak. Jeśli polecenie zwróci zerowy kod zakończenia (oznaczający „powodzenie”), rozważana jest następna część polecenia find, w przeciwnym razie find Polecenie jest kontynuowane z następną nazwą ścieżki. Jest to używane w powyższym przykładzie do znalezienia plików zawierających ciąg hello, ale do zignorowania wszystkich innych plików.

Powyższy przykład ilustruje dwa najpopularniejsze zastosowania przypadki -exec:

1. Jako test w celu dalszego ograniczenia wyszukiwania.
2. Aby wykonać jakąś akcję na znalezionym nazwa ścieżki (zwykle, ale niekoniecznie, na końcu polecenia find).

Używanie -exec w połączeniu z sh -c

Polecenie, które -exec może wykonać, jest ograniczone do zewnętrznego narzędzia z opcjonalnymi argumentami.Używanie wbudowanych elementów powłoki, funkcji, warunków, potoków, przekierowań itp. Bezpośrednio z -exec nie jest możliwe, chyba że jest opakowane w coś takiego jak sh -c child shell.

Jeśli bash funkcje są wymagane, użyj bash -c zamiast sh -c.

sh -c uruchamia /bin/sh ze skryptem podanym w wierszu poleceń, po którym następują opcjonalne argumenty wiersza poleceń do tego skryptu.

Prosty przykład użycia samego sh -c, bez find :

sh -c "echo "You gave me $1, thanks!"" sh "apples" 

Przekazuje dwa argumenty do potomnego skryptu powłoki. Zostaną one umieszczone w $0 i $1, aby skrypt mógł użyć.

1. string sh. Będzie on dostępny jako $0 wewnątrz skryptu, a jeśli wewnętrzna powłoka wyświetli komunikat o błędzie, będzie poprzedzać go tym ciągiem.

2. Argument apples jest dostępny jako $1 w skrypcie i gdyby było więcej argumentów, byłyby one dostępne jako $2, $3 itd. Będą również dostępne na liście "$@" (z wyjątkiem $0, który nie byłby częścią "$@").

Jest to przydatne w połączeniu z -exec, ponieważ pozwala nam tworzyć dowolnie złożone skrypty działające na ścieżkach znalezionych przez find.

Przykład: Znajdź wszystkie zwykłe pliki, które mają określony przyrostek nazwy pliku i zmień ten przyrostek na inny, gdzie przyrostki są przechowywane w zmiennych:

from=text # Find files that have names like something.text to=txt # Change the .text suffix to .txt find . -type f -name "*.$from" -exec sh -c "mv "$3" "${3%.$1}.$2"" sh "$from" "$to" {} ";" 

Wewnątrz inte rnal script, $1 będzie ciągiem text, $2 będzie ciągiem txt i $3 byłyby dowolną ścieżką znalezioną przez find. Rozwinięcie parametru ${3%.$1} pobrałoby nazwę ścieżki i usunąłoby z niej przyrostek .text.

Lub używając dirname / basename:

find . -type f -name "*.$from" -exec sh -c " mv "$3" "$(dirname "$3")/$(basename "$3" ".$1").$2"" sh "$from" "$to" {} ";" 

lub z dodanymi zmiennymi w skrypt wewnętrzny:

find . -type f -name "*.$from" -exec sh -c " from=$1; to=$2; pathname=$3 mv "$pathname" "$(dirname "$pathname")/$(basename "$pathname" ".$from").$to"" sh "$from" "$to" {} ";" 

Zwróć uwagę, że w tej ostatniej odmianie zmienne from i to w powłoce potomnej różnią się od zmiennych o takich samych nazwach w zewnętrznym skrypcie.

Powyższe jest poprawnym sposobem wywołania dowolnego złożonego skryptu z -exec z find. Używanie find w pętli takiej jak

for pathname in $( find ... ); do 

jest podatne na błędy i nieeleganckie (osobiste zdanie). Dzieli nazwy plików na białe znaki, wywołuje globalizację nazw plików, a także zmusza powłokę do rozwinięcia pełnego wyniku find przed uruchomieniem pierwszej iteracji pętli.

Zobacz też:

• Dlaczego pętla na wyjściu find ' jest niewłaściwa?
• Czy można bezpiecznie używać polecenia `find -exec sh -c`?

Używając -exec ... {} +

; na końcu można zastąpić +. Powoduje to, że find wykonuje dane polecenie z jak największą liczbą argumentów (znalezionych nazw ścieżek), a nie raz dla każdej znalezionej ścieżki. Aby to zadziałało, ciąg {} musi wystąpić tuż przed +.

find . -type f -name "*.txt" \ -exec grep -q "hello" {} ";" \ -exec cat {} + 

find . -type f -name "*.txt" \ -exec grep -q "hello" {} ";" \ -exec mv -t /tmp/files_with_hello/ {} + 

from=text # Find files that have names like something.text to=txt # Change the .text suffix to .txt find . -type f -name "*.$from" -exec sh -c " from=$1; to=$2 shift 2 # remove the first two arguments from the list # because in this case these are *not* pathnames # given to us by find for pathname do # or: for pathname in "$@"; do mv "$pathname" "${pathname%.$from}.$to" done" sh "$from" "$to" {} + 

find . -type f -name "*.txt" \ -execdir mv {} done-texts/{}.done \; 

find . -type f -name "*.txt" -exec sh -c " for name do mv "$name" "$( dirname "$name" )/done-texts/$( basename "$name" ).done" done" sh {} + 

find . -type f -name "*.txt" -exec sh -c " for name do mv "$name" "${name%/*}/done-texts/${name##*/}.done" done" sh {} +