¿ Is het correct om “ stinkt ” uit te spreken met een luide h?

Als inwoner van Andalusië en als Andalusische spreker moet ik zeggen dat we in sommige gevallen de neiging hebben om de h uit te spreken, maar meestal met het doel van overdrijving (natuurlijk). Ik weet niet of de keren dat je de h in elk geval hebt gehoord, uitgesproken door Andalusische mensen. Hier klinkt de h uitgesproken erg vergelijkbaar met de h in het Engels, maar in ons geval is de oorsprong meer Arabisch. Aangezien ijzer wordt genoemd in een ander antwoord, wordt in Andalusië de uitdrukking a hierro gebruikt om butt , voor alle , maar uitgesproken als “door jeer” (de j uitgesproken zoals aangegeven). Je kunt ze bijvoorbeeld ook horen zeggen wat een deurpost ik heb .

Over het specifieke woord van de vraag, hiede, hier wordt het gebruikt om aan te geven dat iets heel erg ruikt, maar meer uitgesproken als jiere , waardoor de d wordt verzacht tot een r . Ik weet het niet zeker, maar het is mogelijk een woordspeling op het werkwoord pijn doen , aangezien een dergelijke geur de zintuigen pijn doet . Een voorbeeld is te horen in het nummer La mamaita van de groep Mojinos Escozíos , aan het einde van het hele nummer.

De officiële uitspraak is, in ieder geval en zoals ze al hebben aangegeven, met de h mute.

De h wordt niet in het Spaans uitgesproken. Het is heel goed mogelijk dat de overdreven Andalusische uitspraken waarnaar in een ander antwoord wordt gezinspeeld, helemaal niet te wijten zijn aan het aanhouden van een spoor van de oude initiaal / h / (die niet noodzakelijkerwijs afkomstig is van / f /; cf. ice < Latin gelus ), maar naar synchrone (huidige) fonetische motieven.

In het Spaans worden de lettergrepen gevormd door hi- plus klinker zijn fonetisch gelijk aan degene die beginnen met en- plus klinker ( ijzer ~ erro ). In veel Spaanstalige regios hebben woorden als ijzer een halfmedeklinker of halfklinker, [j] ~ [i̯], terwijl de andere een min of meer fricatief geluid hebben dat zelfs worden gemaakt, [ʝ] ~ [ɟʝ]. Beide geluiden worden op hetzelfde punt in de mond (het gehemelte) gearticuleerd en in sommige dialecten raken ze in de war.

Een nadrukkelijke uitspraak van [je] kan uiteindelijk klinken als [ʝe] ~ [ʝi̯e]. De klinker / i / is palataal, dus de klank zelf [ʝ] omvat het om zo te zeggen. Vanwege zijn betekenis leent het woord stinkt zich voor dit soort fonetische affectie, die expressief kan zijn (de fonetische nadruk drukt de afkeer uit die door de stank in kwestie wordt veroorzaakt).

Volgens de DRAE :

… in de huidige standaardtaal [la “h”] vertegenwoordigt geen enkel geluid , hoewel het wordt opgezogen in bepaalde stemmen van buitenlandse oorsprong, zoals hamster of dirham , en in sommige Spaanse en Amerikaanse gebieden als dialectkenmerk.

De Pan-Hispanic Dictionary of Doubts omvat ook dat, hoewel dit niet het geval is gebruikelijk om “h” aspirated uit te spreken, ja veel dialecten hebben de neiging om de initiële “hie-” uit te spreken als “ye-“:

… De groep hi in de beginpositie van het woord gevolgd door een benadrukte e wordt normaal gesproken uitgesproken als geluid stemhebbende palatal / y / … behalve na een pauze of een woord dat eindigt op een klinker, waarbij de uitspraak varieert tussen [ ié] en [yé] ; dus is het normaal dat woorden als ijzer, ijs, gras, klimop worden uitgesproken als [yérro, yélo, yérba, yédra] …

Reacties

• Er is een verschil tussen het zijn á ndar en wees correct. Het is duidelijk dat deze uitspraak ó n niet onjuist is als je uit een gebied komt dat naar hasj streeft. Aangezien heder afkomstig is van de lat í n fœdere , is in deze gebieden de aspiratie ó n van de h zijn í naar etymol ó gisch correct.

In mijn Cajamarca-regio – Peru, streven veel plattelandsbewoners naar " h " in een paar woorden: stinken, stinken, koken, stinken, gat, katapult (verwijzend naar het oude wapen, niet het Japanse merk), trekken, enz.