Gebruik van de toekomstige aanvoegende wijs

Ik zou dat echt geen toekomstige aanvoegende wijs noemen. Het is slechts een perifrastische constructie die de onregelmatige were benadrukt, zodat de contrafeitelijkheid ervan sterker naar voren komt. Het is eigenlijk een verleden aanvoegende wijs. Getuige:

1. Als ik jou was, zou ik dat niet doen.
2. Als ik een bal had, zou ik die naar je hond gooien.
3. Als ik zo at, zou ik sterven.
4. Als ik zo zou eten, zou ik sterven.

Zoals je ziet, is er geen verschil tussen de laatste twee inzendingen. Daarom is er hier helemaal geen toekomstige aanvoegende wijs.

Vergelijk dit met talen die wel een toekomstige aanvoegende wijs hebben:

• Por donde fueres, haz lo que vieres. Spaans voor “Waar je ook gaat, doe wat je ziet.” (When in Rome …)
• Aunque él me quitare la vida, en él confiaré. Spaans voor Job 3: 3: “Hoewel Hij mijn leven zou moeten nemen, in Hem zal ik vertrouwen. “
• Não entraremos se falarmos assim. Portugees voor” We komen er niet binnen als we zo praten. “
• Se eu estiver cansado não vou ao cinema. Portugees voor “Als ik moe ben, ga ik niet naar de bioscoop.”
• Logo que eles chegarem, nós começaremos a comer. Portugees voor “We beginnen met eten zodra ze hier zijn.”
• Quando chegares, liga para o escritório. Portugees voor “Zodra je aankomt , bel het kantoor. ”

Trouwens, de zogenaamd toekomstige aanvoegende wijs uit het Engels zou gewoon deze in het Spaans zijn:

• Si comiese así, me moriría. Spaans voor “Als ik zo at, zou ik sterven.”

De eerste zin is in het verleden aanvoegende wijs en de tweede is in de voorwaardelijke .

Ik heb nog nooit Engels horen omschrijven dat het op de een of andere manier een toekomstige aanvoegende wijs zou hebben: zou dat zo zijn! Ik geef toe dat die specifieke Wikipedia-pagina het gewoon verkeerd heeft gedaan.

Opmerkingen

• Opmerking: Spaans heeft niet langer een duidelijke toekomstige aanvoegende wijs: het gebruikt nu de tegenwoordige aanvoegende wijs voor de toekomst. En ” comiese ” is imperfect aanvoegende wijs, om onderscheid te maken van de andere verleden conjunctieven.
• Inderdaad, deze “aanvoegende wijs” wordt meestal “irrealis” genoemd om te onderscheiden van “echte” aanvoegende wijs, zoals in “We staan erop dat hij moet op tijd zijn”.
• Deze heeft mij ook een raadsel. Wikipedia is de enige plaats die ik kan vinden die verwijst naar ‘ en ‘ als een toekomstige aanvoegende wijs. En hoe noemen we dan de eerdere versie – ‘ zouden hebben gedaan ‘ – ‘ Als hij de verkiezingen had gewonnen, zou de uitkomst rampzalig zijn geweest. ‘

“Als ik een woordenboek zou hebben, zou ik weten hoe ik”
“Morgen zal ik de eigenaar zijn van een nieuw woordenboek, en ik zal heel blij zijn”

Reacties

• Het is ‘ moeilijk te begrijpen waarom, maar Als ik een woordenboek zouden hebben … stoort me een beetje, terwijl tchrist ‘ s Als ik zo zou eten … lijkt prima. Ik kan de eerste alleen voor me laten werken door het voor te stellen als een geïrriteerde of grappige reactie op ” Zoek het op in het woordenboek! ” na het vragen om een spelling, waarschijnlijk met overdreven nadruk op waren . De tweede lijkt prima zonder enige specifieke uitspraak (of context, buiten het feit dat iemand ” zo eet ” om naar te verwijzen helemaal).
• Dat ‘ is waarschijnlijk omdat het gebruikelijker is om het te formuleren als Als ik een woordenboek had … . Ik had daar waarschijnlijk een beter voorbeeld moeten kiezen. Misschien Als ik een vogel was, zou ik kunnen vliegen ?
• Nou, waarschijnlijk is gebruikelijker om te zeggen Als ik bezat … en Als ik at … . Waar ik ‘ wazig over ben, is: waarom voel ik me een beetje ongemakkelijk bij If I were to own … , terwijl If I waar te eten … lijkt volkomen natuurlijk? Is daar echt iets aan de hand, of ben ik het alleen?
• Het ‘ komt vrij vaak voor dat onjuiste spelling en grammatica prettig klinken, of correcte spelling en grammer om ongemakkelijk te klinken, simpelweg vanwege algemeen gebruik. Dat is tenslotte hoe taal in de loop van de tijd verandert. Mensen beginnen het op verschillende manieren te gebruiken, totdat dat uiteindelijk de geaccepteerde manier wordt om het te zeggen (en te schrijven). Geschreven taal zal altijd achter de gesproken taal blijven.
• Zo ja, misschien is het wat je hoort dat je niet leuk vindt het gebruik van als ik zou gebruiken met statieve werkwoorden .

Het type van constructie waarnaar wordt verwezen als de “toekomstige aanvoegende wijs” behoort tot het meer algemene type constructie met modale betekenis

[be] + (oneindige werkwoordszin)

die wordt gebruikt om een toekomstige actie aan te duiden waarvan wordt aangenomen dat deze aanstaande en waarschijnlijk is, en wordt vooral gebruikt om verplichtingen uit te drukken, bijv.

U moet onmiddellijk vertrekken.

Laten we het de potentiële constructie. Wanneer het werkwoord [be] in zijn preterite-vorm verschijnt, zijn er twee hoofdinterpretaties. Ten eerste is het aangeven van een referentietijd in het verleden, zoals in

Thomas zou op de 3 vertrekken : 30 trein.

Wat betekent dat op een bepaald moment in het verleden waarschijnlijk werd aangenomen dat Thomas met de trein van 3:30 zou vertrekken (ongeacht wat er uiteindelijk kan zijn gebeurd). De preteritum-vorm is echter niet beperkt tot het aangeven van de verleden tijd. In plaats daarvan kunnen preterite-vormen een modale betekenis aannemen, gebruikt om te verwijzen naar overwogen of contrafeitelijke acties, bijvoorbeeld

Als Thomas zou vertrekken op de 3: 30 morgen trainen, zou ik er spijt van hebben de kans te missen om met hem te dineren.

Het werkwoord [be] is uniek in het Engels omdat het een alternatieve vorm heeft (soms de irrealis genoemd) met een vergelijkbare functie als de modale preterite. De volgende zin heeft dezelfde betekenis als de vorige:

Als Thomas morgen met de trein van 3:30 zou vertrekken, zou ik er spijt van hebben de kans te missen om eet met hem.

In het geval dat de irrealis-vorm van [be] wordt gebruikt in de toekomstige constructie, verwijst u naar een potentiële betekenis in combinatie met een contrafeitelijke betekenis. Contrafeitelijke betekenissen hebben vaak betrekking op toekomstige acties, maar niet altijd, dus ik denk dat het passender zou zijn om deze constructie proximate irrealis of iets dergelijks te noemen.

Maar kijk eens naar deze voorbeelden:

1. Als ik naar het concert ga, Ik zal er van genieten.
2. Als ik naar het concert ga, geniet ik er misschien van.
3. Als ik naar het concert ga, zou ik ervan genieten.
4. Als ik [“were to go”] naar het concert zou gaan, zal ik ervan genieten.
5. Als ik [“were to go”] naar het concert zou gaan, zou ik er misschien van genieten.
6. Als ik [“waren om te gaan”] naar het concert zou gaan, zou ik ervan genieten.

1, 2, 5 en 6 zijn correcte constructies; 3 en 4 zijn onjuist. Ik zou 1 en 2 beschrijven zoals in de indicatieve, 5 en 6 als toekomstige aanvoegende wijs. 2 drukt conditionaliteit en onzekerheid uit, en overlapt in betekenis met 5, maar naar mijn mening wordt in 5 onzekerheid uitgedrukt in de voorwaardelijke clausule op een manier die niet in 2 is. En op zijn minst de juistheid van het gebruik van de vorm ” ging “in wat duidelijk een uitspraak over de toekomst is, wordt het best gerechtvaardigd door het als een andere vorm te erkennen, ook al zijn de vormen homoniemen.

Misschien” denk ik hier te veel over na, maar ik geloof de toekomst aanvoegende wijs in het Engels heeft nog steeds een (nauwelijks) waarneembare functie.

Opmerkingen

• Er is geen toekomstige aanvoegende wijs, niet nu en nooit. Er is verleden aanvoegende wijs en tegenwoordige aanvoegende wijs, en dat is het. Je kunt de vormen volgen en gebruiken helemaal terug naar het Oudengels: we hebben nooit een toekomstige aanvoegende wijs gehad.
• @tchrist: Ik ben het met je eens, maar Alexander Gil deed het niet ‘ t.In zijn Logonomia Anglica van 1616, (een van de eerste grammaticas van het Engels), somt hij plechtig het paradigma op van de ” toekomstige conjunctief “, die gaat ” dat ik hierna “; ” dat u hierna ” enz. kunt zijn.