Gebruik van “ ja ” in een zin

Het is “sa modaal deeltje . (→ Engels )

In tegenstelling tot ” normaal ” bijwoorden (gut können), modale partikels beschrijven niet direct het werkwoord (ja können?), maar de relatie van de spreker aan de actie. Ze kunnen onder andere verwachtingen / aannames beschrijven, zoals ja hier doet.

In deze context wijzigt het het werkwoord können ongeveer zo:

Oké, dan is het voor mij mogelijk om vanaf nu in het Duits te schrijven.
→
Oké, dan mag ik voortaan in het Duits schrijven.

Bewerken: Hoewel können duidelijk niet wordt gebruikt in de zin van ” in staat zijn om ” hier zijn er contexten waarin het niet zo eenduidig is. Dus hier is nog een vergelijking:

… aber du musst jetzt gehen. … maar je moet nu gaan. (Echt )
→
… aber du musst ja jetzt gehen. … maar je kunt niet langer blijven. / … maar moet je nu gaan, nietwaar?
(niet vanwege de situatie ” hier ” , maar vanwege een of andere reden die inherent is aan jou)

Of

Das ist schlecht. Dat is slecht. (feitelijk)
→
Das ist ja schlecht. Nou, dat is slecht. / Dat is erg, is het niet? / Dat is gewoon slecht.

Reacties

• Ik denk dat de dubbelzinnigheid van ” k ö nnen ” maakt het frame een beetje onoverzichtelijk. I ‘ d stel voor om het verschil te tonen door een zin te gebruiken met ” m ü ssen “, bijvoorbeeld … ” Dann muss ich jetzt Deutsch schreiben ” vs. ” Dann muss ich ja jetzt Deutsch schreiben ” … op die manier konden we echt zien wat ” ja ” doet, en niet hoe ” ja ” samenwerkt met de sterk contextafhankelijke ” k ö nnen ”
• Ja, dat ‘ is wat ik bedoel, maar wat is de afhaalmaaltijd voor ” ja ” van dit antwoord … dat het ” mogelijk ” tot ” ok “? Beide voorbeelden kunnen worden gelezen als een aanname of een feitelijke verklaring, dus ‘ laten alleen verschillende interpretaties zien van ” k ö nnen ” en vertel niet echt veel over wat ” ja ” doet
• Eigenlijk niet:) … de voorbeelden zijn goed, maar je hebt ” ja ” zoals ” doch ” zou worden vertaald. ” ja ” vraagt niet openlijk om bevestiging. Het bevestigt en er kunnen verschillende redenen zijn waarom een dergelijke bevestiging in een zin zou worden omgezet. In het eerste voorbeeld is het misschien bedoeld als een soort verwijt als … ” We hadden een goede tijd kunnen hebben, maar du musst ja jetzt gehen, dus het ‘ s UW fout dat we hebben gewonnen ‘ t ” In een andere context kan het worden gebruikt om de de luisteraar dat hij of zij moet gaan. IN beide gevallen vraagt het niet om bevestiging.
• Hetzelfde geldt voor het tweede. Zonder enige context zou mijn vertaling zijn ” Wauw, dat is slecht “. Dus in dit geval voegt het een verrassingselement toe, tot op zekere hoogte over hoe erg het eigenlijk is. Wat het niet ‘ doet, is om toestemming te vragen. U moet de ” isn ‘ t it ” van de tweede verwijderen en de ” don ‘ t u ” vanaf de eerste vertaling, imo.Zoals het er nu uitziet, geeft het niet weer wat ” ja ” doet, vooral niet als je het vergelijkt met ” doch ” in dezelfde voorbeelden.
• @Emanuel In jouw voorbeeld wordt de hele zin sarcastisch gebruikt. Voor mij kan ja wijzen op een externe reden / oorzaak, en dus bevestigen het impliciet. ” Wauw, dat is slecht. ” wordt weergegeven met ” Nou, dat ‘ s slecht . “. Vraagtags hoeven niet noodzakelijk om bevestiging te vragen: u ‘ re some gal, ain ‘ jij niet?

Ik gebruik vaak de modale “ja” als een manier om de ander te suggereren dat er een overeenstemming tussen ons over het onderwerp waar ik het over heb, of op basis van een uitgangspunt tot een conclusie die ik aan het trekken ben. De emotionele kwaliteit van de “ja” wordt precies bepaald door wat dat onderwerp / die conclusie is. Het introduceert altijd een zekere mate van emotie of op zijn minst subjectiviteit in een zin die anders een neutrale uitspraak formuleert. Het wordt daarom vaak gebruikt om de ander te suggereren dat dit subjectieve perspectief veel voorkomt, waardoor het een goedkoop, niet-verdacht en populair retorisch middel is als je iemand wilt overtuigen. Dit is ook de reden waarom het in een toespraak vaak als een slechte stijl wordt beschouwd.

Naast de andere voorbeelden, nog twee van mij:

Das ist ja ein riesiger Baum!
Das ist ein riesiger Baum!

In het eerste geval zou uw punt zijn dat u voel me overweldigd door de afmetingen van dat specifieke vegetatieve exemplaar. In de tweede, stel je eigenlijk dat door een verwijzing, de precieze meter van deze deze categoriseert als “enorm”, in tegenstelling tot de meter ernaast die alleen kwalificeert als “machtig groot”.

Er is een grote verscheidenheid aan dingen die deze “ja” kan uitdrukken. Het kan ook een plotseling idee zijn:

Wenn kein Fisch anbeißt, können met Pilze sammeln.
Wenn kein Fisch anbeißt, können met ja Pilze sammeln .

De eerste noemt alleen een optie in de huidige situatie. U kunt echter ook brandhout gaan verzamelen. De tweede zin vertelt je partner (s) dat het plukken van paddenstoelen op zichzelf een plezierige bezigheid is, en afhankelijk van hun persoonlijke voorkeur kan het niet alleen het ongelukkige vissen goedmaken, maar in de eerste plaats zelfs leuker zijn dan vissen. / p>

“ja” is normaal gesproken een positieve reactie op een vraag als “ja”. Maar in het Duits heeft “ja” veel andere toepassingen, niet mogelijk met Engels ja. Voorbeelden: Das ist ja nicht wahr! – Das ist ja gelogen! – Das ist ja falsch! Vroeger werden zulke woorden Füllwörter genoemd, woorden vullend, maar dat is nogal een noodoplossing, het helpt een leerling op geen enkele manier.

Tegenwoordig gebruikt men termen als modaliteitsdeeltje. Maar om het duidelijker te zeggen: met “ja” kan een spreker veel aanvullende informatie geven over zijn houding ten opzichte van de stelling. Het kan verontwaardiging uitdrukken zoals in: Das ist ja gelogen! Het kan empathie uitdrukken zoals in: Das ist ja schlimm. Bewondering: Das ist ja ein tolles Kleid! Als je dit gebruik van “ja” in bijwoordpositie vóór bijvoeglijke naamwoorden of werkwoordsvormen bestudeert, zul je merken dat het heel wat emoties van de spreker of zijn houding ten opzichte van zijn uitspraak kan uitdrukken.

duden.de heeft probeerde het gebruik van “ja”, gebruikt als modaliteitsdeeltje, nader te analyseren en geeft voorbeelden verderop. http://www.duden.de/rechtschreibung/ja

In veel gevallen zou men dit speciale gebruik van “ja” kunnen verklaren als de rest van een tweede zin zoals “Ja, so ist es wirklich”. Alleen het eerste woord van deze tweede zin blijft over en is in de eerste zin ingebouwd. Of: Ja, das ist klar, das weiß jeder.