Hoe moet ἱλαστήριον (hilasterion) worden vertaald in Romeinen 3:25?

“Propitiation” heeft de voorkeur van de twee, aangezien het zowel de context als de theologie van de handeling behandelt. De betekenis van verzoening is eigenlijk krachtiger dan hoe het normaal gesproken wordt vertaald als kalmeren. In plaats daarvan is het meer in overeenstemming met het feit dat het specifiek het voorwerp is van de directe toorn van de godheid in kwestie (in de Griekse geest) wegens overtredingen. In dit geval was Jezus dat – hij was het voorwerp van Gods toorn. Het resultaat van hoe hij deze toorn aannam, was de boetedoening van zonden.

ἱλαστήριον verschijnt in de LXX als het woord voor het verzoendeksel dat ook Tyndales begrip van de term beïnvloedde. Gezien de dikke offerbeeldspraak, het is niet moeilijk in te zien waarom zon conclusie werd getrokken, wat eigenlijk een Duitse transliteratie van het woord was. Het hedendaagse Griekse begrip van ἱλαστήριον laat echter niet noodzakelijk een dergelijk begrip toe. Het is specifiek gerelateerd aan de cyclus van toorn en verzoening tussen de goden en mensen.

Bewerken:

Ik denk dat ik van mening ben dat hoewel verzoening en boetedoening niet tegengesteld zijn, ze zijn verschillende kanten van de medaille.

Specifieke context:

Ik begrijp dat boetedoening het resultaat is en niet het middel van wat Romeinen 3:25 beschrijft. Ik geloof dat die context dit ondersteunt, aangezien Paulus de middelen beschrijft waarmee wat wordt begrepen als “boetedoening” is bereikt. De gedetailleerde beschrijving van het vergieten van bloed als middel leent zich ook voor een goed begrip van “verzoening”. Dit zou de meest natuurlijke lezing zijn geweest voor zowel de joden als de heidenen (die weinig begrip zouden hebben gehad van het “verzoendeksel”). Bovendien was het fysieke object van het “verzoendeksel” geen object van opoffering, maar van ontmoeting. Het was de locatie waar JHWH zich aan de hogepriester openbaarde. De gedetailleerde bloedbeeldvorming zou niet kloppen als Paulus (die een enorm begrip van de levitische wet zou hebben) hieraan bouwt als de bedoelde betekenis.

Brede context:

Romeinen is toegewijd aan het harmoniseren van de relaties in de Roomse kerk – in het bijzonder het valideren van zowel de Joodse als de heidense gelovigen als onderdeel van hetzelfde, grotere lichaam. Veel van de bekrachtiging van de heidenen (joden) wordt systematisch bereikt door de ontoereikendheid van de werken van de wet van Mozes voor eeuwige redding aan te tonen. Het werk dat Jezus aan het kruis verrichtte, was echter voldoende voor dit resultaat.

Ik vind “genadetroon” geen bevredigende, natuurlijke lezing van dit werkwoord gezien het beslist gemengde publiek en de context van bloedvergieten. “Verzoening” als voorwerp van goddelijke toorn zou een concept zijn dat toegankelijker was voor beide groepen en ook voldeed aan de beeldspraak van bloed.

ἱλαστήριον betekent niet letterlijk “genadetroon”. De LXX-vertalers namen dit woord uit het Grieks over (aangezien dat het doel van de LXX was) als een middel om het verzoendeksel te beschrijven.Hoewel dit enig gewicht zou moeten hebben, is het gezien de bovenstaande informatie niet de doorslaggevende factor. ἱλαστήριον betekent letterlijk “verzoening”, een concept dat al beschikbaar was in de Griekse geest.

Opmerkingen

• Geef aan waarom ” verzoening ” behandelt zowel de context als de theologie van de handeling. Wat wijst er specifiek in de context van de passage op deze definitie boven andere? Ik ben erg geïnteresseerd in wat je de ” cyclus van toorn en verzoening noemt, ” geef meer uitleg over de context en hoe deze verwijst naar deze visie van God ‘ s geest die wordt veranderd (gestild) vanwege Christus ‘ s dood (verzoening) versus zonde en dood die teniet wordt gedaan door Christus ‘ s offerdood (boetedoening). Het kan zijn dat beide passend zijn, maar ik ben benieuwd waarom je verzoening verkoos boven boete.
• Ik ‘ m niet proberen argumentatief te zijn, ik ben oprecht in de war over deze passage omdat ik altijd verzoening heb geleerd, maar onlangs een goed argument voor verzoening heb gehoord (op een manier die tegengesteld is aan verzoening).
• Ik denk dat ik van mening ben dat hoewel verzoening en verzoening dat niet zijn antithetisch, ze zijn verschillende kanten van de medaille.
• Verzoening en boetedoening hebben verschillende doelen, hoewel dezelfde handeling. God wordt verzoend, terwijl de zonde wordt verzoend. Dat wil zeggen, verzoening betekent dat God wordt gerustgesteld en dat zijn toorn wordt afgewend; boetedoening betekent dat zonde en schuld worden weggenomen, bedekt of verzoend. Dus de twee gaan hand in hand – wanneer de toorn van God ‘ wordt afgewend, bedekt Hij onze zonden; wanneer hij onze zonde bedekt, wordt zijn toorn afgewend. Meer specifiek, wanneer de toorn van God ‘ s toorn van ons naar Jezus wordt afgeleid, bedekt zijn bloed onze zonde; die handeling verzoent ons op zijn beurt met God.
• @swasheck Gefeliciteerd met de 9 stemmen voor je antwoord. Kunt u alstublieft het lexicon aanhalen dat zegt dat ἱλαστήριον betekent dat Jezus ” het object van God was ‘ s toorn “? Uw mijmeringen over waar u het ook over hebt, leveren, voor zover ik kan zien, geen bewijs voor uw definitie. Geen. En geen redelijke grondgedachte. Gewoon rommelen. -1

Ik zou willen voorstellen dat verzoening , expiation en genade-stoel zijn allemaal haalbare opties. Mijn redenering is gebaseerd op theologische en linguïstische inzichten.

Ik onderschrijf de linguïstische theorie van tekens en betekenis. Woorden worden als tekens beschouwd en hun betekenis wordt afgeleid (aangeduid) door de echte woordentiteiten waarnaar ze verwijzen. Wanneer we bijvoorbeeld communiceren met het woord auto, werkt de communicatie omdat de deelnemers allemaal ervaring hebben met autos en daardoor de betekenis van het woord kunnen ontcijferen. Een interessant aspect van dit schema is dat namen worden gekozen op basis van één enkel aspect van het object dat ze vertegenwoordigen. Een “kinderwagen” wijst erop dat men met een baby kan wandelen. Het woord (teken) “kinderwagen” verwijst naar hetzelfde object in de echte wereld (betekenaar), maar in plaats van zijn functie te gebruiken voor het woord (teken), gebruikt het een beschrijving van het object – een kinderwagen voor babys. Het geeft niet aan dat men kan wandelen, maar dit gebruik van een kinderwagen is mogelijk en waarschijnlijk impliciet. Een andere veelgebruikte methode om woorden te creëren, is het gebruik van metaforen. Een computermuis lijkt op het knaagdier. De “poten” van een tafel hebben een vergelijkbare functie als bij dieren. Het punt dat ik probeer te maken is tweeledig: 1.) woorden verwijzen naar en worden aangeduid door entiteiten uit de echte wereld en 2.) deze entiteiten hebben meer kenmerken, gebruiken en functies dan de naam zou aangeven in een strikt letterlijke interpretatie van het woord Een derde aspect van woorden die ik “zou willen noemen, is dat ze in de meeste gevallen het theoretische vermogen hebben om te verwijzen naar (aangeduid door) verschillende entiteiten uit de echte wereld (bijvoorbeeld” muis “). Om te bepalen naar welke entiteit in de echte wereld een woord verwijst, vereist men de omringende context van het gebruik ervan en vaak is dit niet genoeg om dingen uniek te identificeren.

Nu het woord ἱλαστήριον (hilasterion) in de meest letterlijke betekenis ervan verwijst naar het verzoendeksel (kapporet) dat de ark van het verbond bedekte (Ex 25: 17ff.). Het is logisch dat de vertaling in Heb 9: 5 vasthoudt aan de formele naamgevingsconventie van het verzoendeksel omdat het doel van de passage is een beschrijving van de ark en cheribum enz. in hun oorspronkelijke setting. Romeinen 3:25 is echter een andere situatie. Het beschrijft een theologisch aspect van wat Jezus dood aan het kruis tot stand bracht.De theologische realiteit van wat Jezus dood (en opstanding) tot stand bracht, is gerelateerd aan, maar verschilt ook in veel opzichten van de originele oudtestamentische beeldspraak. Houd in gedachten dat zelfs in het oudtestamentische gebruik het “verzoendeksel” in de echte wereld specifieke functies en toepassingen had. Dit alles kan worden aangegeven door het gebruik van de term “verzoendeksel”. Het gebruik van ἱλαστήριον in Romeinen is gebaseerd op de oudtestamentische realiteit, maar is niet identiek aan hen. Op een bepaald niveau is de genadetroon een metafoor die uitlegt wat Jezus heeft bereikt. Ook de theologische realiteit van wat er gebeurde, is veranderd. Dit is waar een bepaalde theologische kijk de exegese en zelfs de vertaling zou beïnvloeden. Mijn standpunt is dat de OT-cultus een beeld was van wat komen zou. Een ding dat de zaken nog ingewikkelder maakt, wordt duidelijk wanneer men de rollen en functies in overweging neemt. In de oorspronkelijke context was de “Verzoendeksel” een plaats in het heilige der heiligen. Op deze plaats werd er door een priester bloed van een lam op gesprenkeld. Er zijn minstens drie afzonderlijke dingen die samenkomen in de oorspronkelijke cult-behandeling. Ik heb begrepen dat Jezus deze rollen combineert en functioneert in één persoon, hijzelf. Hij (het kruis) is de plaats waar het allemaal gebeurt, hij is de hogepriester en hij is ook het lam dat het bloed voorziet. Alleen al op basis daarvan zou ik denken dat vasthouden aan “Mercy Seat” een beetje beperkend zou zijn.

Dictionary.com definieert verzoening als “ om gunstig te stemmen; sussen; verzoenen. “Het definieert boetedoening als” boeten voor; goedmaken of herstel voor “. Naar mijn mening gebeurden beide dingen aan het kruis. Afhankelijk van uw perspectief kan het ene of het andere worden benadrukt. God de vader werd gerustgesteld omdat onze zonden werden verzoend. Dit komt terug op mijn eerdere punt over woorden die verwijzen naar echte woorddingen die een complexe aard hebben. In dit geval is de werkelijke wereld entiteit de dood (en opstanding) van Jezus aan het kruis en in het bijzonder wat God daardoor deed. Het lijkt erop dat geen van de woorden in staat is de hele realiteit te omvatten. Als vertaler zou je het woord moeten kiezen dat het beste het punt benadrukt dat volgens hem wordt gemaakt. Verzoening en boete zijn hiervoor haalbare keuzes. Als men de lezers als slim genoeg beschouwt om de diepte en reikwijdte van de theologische realiteiten te begrijpen, zou men het woord “verzoendeksel” of misschien “verzoeningsoffer” kunnen gebruiken.

Ik “ben niet genoeg van een taalexpert of exegeet om in detail te treden over het Griekse gebruik enz. Ik” kom uit een linguïstisch, hermeneutisch en systematisch standpunt.

hth

Reacties

• Ik stelde je reactie erg op prijs, Andy. Ik vind het interessant dat je verzoening en verzoening beschouwt als complementaire perspectieven en beide haalbare vertaalopties voor ἱλαστήριον (hilasterion). Ik heb onlangs iemand laten vertellen dat hij dacht dat deze opvattingen tegengesteld waren. Ik neem aan dat de uitwerking hiervan hier beter is: christianity.stackexchange.com/questions/7151/…
• @Dan, Wikipedia heeft een sectie over Verzoening en verzoening . De tweede alinea vat goed samen hoe ik de twee zie samenwerken, vooral de laatste twee zinnen: … Christus ‘ s dood was daarom zowel een boetedoening als een verzoening. Door boete te doen (het probleem van) zonde weg te nemen, werd God gunstig (gunstig) voor ons gemaakt. …
• Terwijl ik verder las, realiseerde ik me dat mijn antwoord gebaseerd is op een bepaald theologisch standpunt over verzoening en soteriologie in het algemeen. De vertaling van dit vers hangt tot op zekere hoogte af van uw theologische standpunt. En dit is iets waar de platte tekst geen antwoord op kan geven. In dit geval kunnen grammatica en semantiek ons slechts zover brengen dat we haalbare opties bieden. Hierna moeten nuances worden bepaald door de theologie. In mijn ervaring is dit niet ongebruikelijk bij het vertalen.
• Dit is een zeer waarheidsgetrouwe uitspraak. Er zijn bepaalde patstellingen in het interpretatieproces van de tekst die een theologische beslissing vereisen. Deze zijn echter relatief zeldzaam.
• @swasheck doet u veel aan vertalingen? Ik ‘ doe niet veel, maar heb redelijk veel gedaan. Ik kan ‘ niet zeggen dat theologieën die begeleiding bieden bij vertalingen hoogtij vieren, maar ik denk dat het meer dan zeldzaam is. Ik ‘ heb de zin vaak gehoord in theologische kringen, dat vertalen het punt is waarop theologie begint . Wat ze bedoelen is dat er niet zoiets als een neutrale vertaling bestaat, omdat theologische beslissingen een noodzakelijk onderdeel zijn van het vertaalwerk.

Om te begrijpen wat een verzoening is, is het nuttig om te begrijpen wat het niet is.Dit is vaak een verrassing voor mensen, maar het NT spreekt nooit over Jezus dood als een verzoening . Dat komt omdat een verzoening een uiting is van berouw en een verzoek om vergeving door of namens de dader (degene die Jezus deed geen verzoening.

Daarentegen wordt voor Paulus in de context van Romeinen 3 tenminste een verzoening gedaan door een rechter om de bevolking te sussen. Dat het God is en niet Jezus wie verzoening deed, kan in de context worden gezien (mijn vertaling):

Rom 3:25 – 26 God heeft Jezus als een verzoening uiteengezet door middel van van het goede geloof dat hij tot uitdrukking bracht in het vergieten van Jezus bloed, waarmee hij in het openbaar Gods oprechtheid demonstreerde in de kwestie van de vergeving van zonden die in het verleden zijn gedaan door Gods genadige gezindheid; Om te verklaren, zeg ik, in de huidige oprechtheid van God, opdat hij gerechtvaardigd zou kunnen worden, en de rechtvaardiger van degene die geloof in Jezus stelt.

Dat is nog steeds een beetje compact, dus laat me uitleggen wat er aan de hand is …

Allereerst moeten we het feit waarderen dat God als rechter over de hele aarde een verplichting aan de bevolking om het aangedane kwaad te wreken:

Rom 12:19 Lieve geliefden, neem geen wraak, maar geef liever laat het aan God over: want er staat geschreven: “Wraak is mijn verantwoordelijkheid die ik zal uitoefenen”, zegt de Heer.

Dus op persoonlijk vlak God is volledig vrij om de zonden te vergeven van iedereen die God Zelf heeft geschaad, maar als Rechter mag hij niet nalatig zijn door degenen die anderen hebben geschaad niet te wreken. En toch deed hij het. Toen de Joden in berouw tot God kwamen en zijn vergeving zochten, vergaf hij hen vrijelijk vanwege zijn barmhartige gezindheid. Het was dus nodig om degenen te sussen die plaats hadden gemaakt voor toorn in het vertrouwen dat God hen op een dag zou wreken en toch had God ervoor gekozen hen te vergeven.

Hiervoor moest God te goeder trouw tonen door onder degenen te zijn die verkeerd leden en toch vergaven en geen wraak kregen. Hij deed dit door Jezus voor de bevolking voor te stellen, leed door de handen van mensen die hij later zou vergeven en nooit wraak zou nemen.

Door dit te doen van smaad wordt gezuiverd voor het vrijelijk vergeven van zonden in het verleden en ook voor het vergeven van de zonden van degenen die in Christus geloven in het heden en de toekomst. Het is niet Jezus die de zonde wegneemt maar God. God vergeeft vrijelijk op basis van geloof, niet op offer. De dood van Jezus was om God hiervoor te rechtvaardigen.

Het kan voor u een ongemakkelijke gedachte zijn dat God de bevolking verzoening deed om hen te sussen en zichzelf te zuiveren, maar dat is precies wat Paulus zegt. Lees het alstublieft langzaam opnieuw en u “zult het ermee eens moeten zijn.

John verwijst hier naar hetzelfde:

1Jn_1: 9 Als we onze zonden belijden, is hij trouw en rechtvaardig om ons onze zonden te vergeven en ons van alle onrechtvaardigheid te reinigen.

Het is de verzoening die hem trouw en gerechtvaardigd maakt.

1 John gebruikt de term al dan niet in dezelfde

Een goede illustratie van dit gebruik van ἱλαστήριον is te vinden in 4 Makkabeeën 17, waarin een demonstratie, de dappere dood van een moeder en haar zeven kinderen de Joden uit Antiochus redde die hun moed en oprechtheid zagen en keerde zich van de Joden naar zijn andere vijanden. Hier is de meest opvallende passage:

4Ma 17:20 Deze zijn daarom geheiligd door God en zijn niet alleen geëerd met deze eer, maar dat ook door hun middelen de vijand onze natie niet heeft overwonnen; 4Ma 17:21 en dat de tiran werd gestraft, en hun land werd gezuiverd. 4Ma 17:22 Want zij werden tot de onderdrukten door de zonde van het volk; en de goddelijke Voorzienigheid heeft Israël gered, dat vroeger gekweld was door het bloed van die vrome mensen, en de verzoenende dood . 4Ma 17:23 Voor de tiran Antiochus, kijkend naar hun mannelijke deugd en hun volharding in martelingen, verkondigde dat uithoudingsvermogen als een voorbeeld voor zijn soldaten. 4Ma 17:24 En ze bleken nobel en moedig voor hem te zijn voor veldslagen en voor belegeringen; en hij veroverde en bestormde de steden van al zijn vijanden.

Ik heb dit geleerd door Charles Finney “s systematische theologie in zijn hoofdstuk over de” verzoening “. Helaas is zijn schrijven een beetje archaïsch en daarom een beetje lastig om te lezen, maar het hoofdstuk is niet erg lang en is de moeite zeker waard. verwijst naar de verzoening van Christus die, zoals ik heb aangegeven, geen schriftuurlijke term is. Het is Gods verzoening in zijn (Jezus “) bloed.

De algemene theorie, verwezen naar (opnieuw met het bedrieglijke woord “verzoening”) als “ the Governmental Theory of the Atonement “. Mijn mening is niet identiek aan Finney “s of Grotius”, maar de kiem van hun begrip en de mijne zijn sterk verwant.

Reacties

• +1 van mij. Ik zou er echt in geïnteresseerd zijn om dit te plagen door terug te gaan naar Anselmus (je niet vragen om dit te doen, alleen een retorische opmerking).
• Bedankt, Dan. Welk anselmus? Heeft u een link waarom hij mogelijk relevant is? Ik heb ‘ niets gezien dat naar me toe sprong en er zijn blijkbaar meerdere Anselms.
• St. Anselmus van Canterbury ontwikkelde en populariseerde de tevredenheidstheorie van de verzoening in de 11e eeuw. Daarvoor waren andere modellen populairder / overheersend (bijv. Losgeldtheorie, Christus Victor , enz.). Deze theorie werd de dominante opvatting in het westerse christendom (en werd door veel protestanten dogmatiseerd).
• Sommigen zullen zelfs beweren dat hij de moderne uitdrukking ervan heeft uitgevonden, hoewel deze door anderen verder is ontwikkeld.
• @Dan Volgens mij heeft de tevredenheidstheorie deze logica: ” Je hebt mijn dochter verkracht. En als je mijn zoon vermoordt en we ‘ het zelfs even noemen? ” Er is geen enkele reden om te denken dat God ” tevreden ” door te kijken hoe zijn zoon wordt vermoord om ” te sussen ” hem!

Kaphoret betekent reinigen. Het werd gebruikt om het deksel van de ark te noemen die samen met de twee cherubijnen aan de uiteinden een zetel vormden voor God op Yom Kippur toen Hij de zonden van Israël vergaf. We kunnen zien hoe de term reiniging die door de Hebreeën werd gebruikt tot stand kwam, evenals de term verzoendeksel die door Luther en Tyndale werd gebruikt, uit het Duitse gnadenstuhl.

Hilasterion, verzoening, werd gebruikt in de LXX die de traditie van vertalers volgt om woorden te gebruiken die de betekenis van woorden het beste overbrengen, aangezien een direct equivalent van kaporeth, iets van reiniging, of genadetroon, een beschrijving van het object zoals gebruikt door God, het niet zou hebben overgebracht: theologische betekenis voor degenen die niet bekend zijn met de rituelen van Yom Kippur.

Als ik snoep stal en naar de gevangenis werd gestuurd, zou dat de winkeleigenaar gunstig stemmen, zijn gevoel voor orde kalmeren, wat de rechtsstaat wordt bedoeld Het vertrouwen wordt hersteld, de samenleving kan functioneren zoals voorheen, de winkeleigenaar kan zijn luiken omhoog zetten, in het vertrouwen dat hij zijn bedrijf kan runnen.

Als ik gedwongen word om de kosten van het snoep te betalen, gevangenisstraf, mijn strafrechtelijke actie wordt gestraft, verwijderd, is alsof het nooit is gebeurd. Nogmaals, sterker nog s tijd is de orde hersteld.

Het bloed van het offer lijkt een verzoenende functie te hebben: het beeldt de dood van de overtreder uit. De wet, en God, is tevredengesteld.

Opmerkingen

• Howdy, Seeker. Mag ik vragen welk bewijs u kunt leveren dat ” Kaphoret betekent opschonen “? Welk lexicon heeft u geraadpleegd? Dat lijkt een bewering te zijn zonder bewijs.