Is het onjuist om te zeggen: ' Geef me het '?

“Give me it” klinkt heel vreemd in standaard Engels, maar “give it me” ook. Als je zeker wilt zijn, zou ik gaan met “geef het aan mij”.

Er zijn echter dialecten waar “geef mij het” en “geef it me zijn acceptabel of hebben zelfs de voorkeur, zie bv dit BBC-artikel :

Lancashire is een rijk gebied om accent te studeren, dialect en grammatica, zoals Willem [Hollman, taalexpert en docent aan de Lancaster University] uitlegt: “Als ik zou zeggen, op een erg irritante manier met mijn pen spelen, en je zou de pen van me afpakken, ik zou je kunnen zeggen: “Hé, dat is mijn pen, geef het mij!” maar er zijn ook sprekers die niet zouden zeggen: “Geef het aan mij!” maar wie zou zeggen “Geef me het!” en dan zijn er ook sprekers die zouden zeggen: “Geef het mij!” Deze laatste order “Geef het mij!” is niet erg gebruikelijk in Groot-Brittannië in het algemeen, maar wat we in Lancashire vinden, is dat het eigenlijk het voorkeurspatroon is.

Ik vond dit interessante citaat ook op Google Books, in een boek met de titel ” De Edinburgh-geschiedenis van de Schotse taal “:

[…] er is enige aanwijzing over wat er zou kunnen zijn gebeurd met de serialisering van indirecte en directe objecten in de loop van de Modern Scots-periode in Cheshire et al. (1993: 74). Ze wijzen erop dat in het Engels “ geef me het een recentere constructie is dan geef it me , wat op zijn beurt een recentere constructie is dan geef het aan mij , waarbij de voorzetselgroep to me de functie weergeeft van de oud-Engelse datiefval Ze melden dat Hughes en Trudgill (1987) het bevel geef me het geven, zoals dat meestal wordt genoemd d in beschrijvingen van het huidige standaard Engels, maar ze stellen ook dat de omgekeerde volgorde gebruikelijk is bij goed opgeleide sprekers in het noorden van Engeland en ook aanvaardbaar is voor veel Zuid-Engelse sprekers. Dit zou erop wijzen dat […] het bevel […] geef het mij geleidelijk het overneemt van geef het mij en de nog oudere geef het voor mij . Er worden hier geen datums gegeven voor de introductie van de nieuwere woordvolgorde in Engeland, maar het lijkt erop dat Beattie en zijn collegas er bezwaar tegen hadden mij het te geven omdat het eerder een innovatie was dan, of zo goed als, omdat het een Scotticisme was.

Reacties

• Ik zeg zeker ” geef me het ” zonder enig probleem. Het ‘ klinkt op geen enkele manier verfijnd, maar het is volkomen natuurlijk.
• Grappig … ik niet ‘ t say ” geef me het ” (ik geef de voorkeur aan ” geef me dat ” of ” geef het aan mij “) maar ik zeg wel ” geef het hier “.
• Geef het me is ondubbelzinnig verkeerd. Een indirect object in het Engels moet voorafgaan aan het directe object, tenzij je aan toevoegt.
• @Joe, echt waar? Waar kom jij vandaan? Ik ‘ ben er vrij zeker van dat ik ‘ nog nooit een moedertaalspreker opzettelijk zoiets heb horen zeggen als geef het me in mijn hele leven.
• @JSBangs: it ‘ s ook een aantal keren gebruikt in Shakespeare (consistent met het feit dat het de oudere vorm is, zoals vermeld in de quote in RegDwight ‘ s antwoord over Schotten): ” Ik bid u, geef het mij ” (Midzomernacht ‘ s Dream); ” Een goede deerne, geef het mij. ” (Othello); ” Ik was er zeker van dat uw heer het mij niet had gegeven.” (Julius Caesar)

De constructie is perfect goed: in het Engels kun je een indirect object voor het directe object plaatsen, zonder voorzetsel, als

Geef de hond een bot.
Geef de man een sigaar.

Ik vind het echter een beetje lastig om dit te doen als het lijdend voorwerp (het ding dat je geeft) klein is als het woord “het”, en zou waarschijnlijk zeggen geef het aan mij .

Aan de andere kant vind ik geen probleem met laat het me zien .

Opmerkingen

• +1 voor uiteenzetting over het gewone spraakgebruik. Als iemand zegt ” geef me het “, ik ‘ zal begrijpen wat ze betekenen, maar persoonlijk zou ik bijna altijd ” gebruiken om het mij te geven. ” Het lijkt gewoon onhandig om te zeggen ” geef me het. ”
• +1. De grammatica lijkt me prima, maar om redenen kan ik ‘ niet uitleggen dat het onhandig klinkt.

De it moet verwijzen naar iets dat al bekend is, zoals gebruikt om herhaling te voorkomen. In plaats van:

Dat is mijn boek. Geef me het boek!

je zou kunnen gebruiken:

Dat is mijn boek. Geef me het!

Je zou nauwelijks zeggen “Geef me het boek”, ook al wordt op sommige plaatsen het speciale formulier “Geef het me” gebruikt.

Als zowel ik als het zouden kunnen worden begrepen door de situatie, zou je gewoon kunnen zeggen (maar misschien niet schrijven):

Dat is mijn boek. Geef!

Give it me (Gib es mir) en Give it here (Gib es her) klinken beide als een veramerikaniseerde versie van hoe de (correcte, ik zou moeten toevoegen) Duitse versie wordt uitgesproken. Ik ben ook een taalkundige, en het zou me niet verbazen als de oorsprong van deze twee uitingen inderdaad Duits was (niet Germaans, ik bedoel Duits, letterlijk), ergens in de noordelijke regio van de oostkust, hoogstwaarschijnlijk Pennsylvania.

Het is gebruikelijk om veel van dergelijke zinnen tegen te komen in gebieden zoals Pennsylvania, waar van oudsher een groot aantal kolonisten uit Duitsland woonde. Dit is ook waar je r zinnen als “Mag ik mee?”, wat een woord-voor-woord-letterlijke vertaling is van de Duitse versie “Kann ich mitkommen?”. Veel van deze zijn overgenomen door letterlijke vertaling in het Engels door kolonisten, en overgenomen in de Engelse grammatica in dat gebied, terwijl men de mensen dat verder landinwaarts niet zou horen zeggen.

Ik weet niet of deze thread nog steeds actief is, maar ik ben in de literatuur tot ongeveer de tweede wereldoorlog in Zuid-Engels geef het me tegengekomen in de literatuur, ook al zou ik dat wel doen zeggen dat het tegenwoordig bijna uitsluitend een noordelijke constructie is. Ik denk dat het misschien een archaïsche constructie is, gebruikelijk in de vroegmoderne Shakespeare, die doorging met wat Mitford identificeert als U (in tegenstelling tot niet-U) Engels, vergelijkbaar met uitdrukkingen als wacht aan tafel waarbij de voor tafel wordt weggelaten. Geef het mij komt bijvoorbeeld voor in EF Benson, wiens proza zo zorgvuldig de taal van de hogere middenklasse uit het interbellum heeft gereconstrueerd. Ik weet zeker dat het voorkomt in de werken van EM Delafield. “Geef het mij” is zeker natuurlijker en is correcter nu het oude gebruik is weggevallen, hoewel ik dacht dat het andere in die tijd de voorkeur zou hebben gekregen van taalkundigen.

Interessante directe Amerikaans-Duitse theorie, doet me denken aan standpunt / Standpunkt terwijl in het VK “standpunt” vaker lijkt voor te komen. Het is echter ook mogelijk als een Angelsaksische erfenis die teruggaat tot de eerste millennium kolonisten in Engeland. Veel traditionele dialecten in Engeland klinken erg op het moderne Nederlands, dat uiteraard ook erg lijkt op het moderne Hoogduits.

Ik heb “zeker gehoord” geef het mij “en” geef mij het “in arbeidersklasse Engeland.