In Tablet VII van het Gilgamesj-epos besluiten de goden Anu, Enlil, Ea en Shamash dat Enkidu met zijn leven moet betalen voor de dood van Humbaba en the Bull of Heaven:
Enkidu begon tegen Gilgamesj te praten: “Mijn broer, wat een droom vannacht [ik droomde!] De goden Anu, Enlil , Ea en de hemelse Shamash [hielden samenkomst], en Anu spraken tot Enlil: “Deze, omdat ze de stier van de hemel doodden, en Humbaba doodden die de bergen [bewaakte] dicht- [bebost] met ceder,” zei Anu, ” tussen deze twee [laat een van hen sterven!] “
” Enlil zei: “Laat Enkidu sterven, maar laat Gilgamesj niet sterven!”
“Celestial Shamash begon de held Enlil te antwoorden: Was het niet op jouw woord dat ze hem, de hemelstier en ook Humbaba, doodden? Zal de onschuldige Enkidu nu sterven? “” Enlil was boos op het hemelse Sjamasj: “Hoe als een kameraad marcheerde je dagelijks met hen mee!” “
Bron: The Epic of Gilgamesj, vertaald door Andrew George, Penguin Books
Waarom hebben de goden niet zowel Gilgamesj als Enkidu vermoord? En waarom koos Enlil Enkidu in plaats van Gilgamesj?
Antwoord
Volgens deze lezing door Michael Sugrue Enkidoe is gekozen om te sterven vanwege zijn overmoed en ook vanwege zijn weigering om zijn menselijke status te aanvaarden die die van Gilgamesj overtreft. Enkidu gooit bijvoorbeeld vlees naar de godin Ishtar en probeert actief een conflict met haar te creëren. Hoewel Gilgamesj (wijselijk) de seksuele avances van Ishtar verwerpt, probeert hij haar niet opzettelijk tegen te werken; als een halfgod (half mens, half god) herkent hij blijkbaar de hogere status van Ishtar.
Opmerkingen
- Hallo Greg en welkom bij de site. Ik ben een beetje in de war over het tweede deel van je antwoord: Gilgamesh bespot Ishtar meedogenloos. Is dat niet het geval als ' haar tegenwerken?
- Volgens de lezing door Michael Sugrue, het is Enkidu die Ishtar meedogenloos bespot, niet Gilgamesh. Sorry als ik dat niet duidelijk heb gemaakt in mijn antwoord.
Antwoord
Reacties
- interessant antwoord. bronnen zouden dit antwoord aanzienlijk verbeteren
Antwoord
- Mijn gevoel voor het algemene thema van de Gilgamesj-mythe is het worstelen met het aanvaarden van sterfelijkheid.
Enkidu is openlijk sterfelijk, en Gilgamesj 2/3 god, en ze worstelen letterlijk en worden dan vrienden.
Dus Gilgamesj moet Enkidu overleven, zodat Gilgamesj zijn eigen uiteindelijke dood kan verwerken.
(Enkidu is een tanist in de zin van Frazer —Een gevolmachtigde voor de koning die in zijn plaats sterft tijdens ritueel offer. Dit is hetzelfde idee van de pharmakon als slachtoffer van zondebok bij ritueel offer.)
Belangrijk om op te merken:
- Gilgamesj krijgt uitstel, maar wordt niet gespaard voor de dood
Gilgamesj zag een bron met koud water en hij ging naar beneden en baadde; maar diep in de poel lag een slang, en de slang voelde de zoetheid van de bloem. Het kwam uit het water en griste het weg, en onmiddellijk gooide het zijn huid af en keerde terug naar de put. Toen ging Gilgamesj zitten en weende, de tranen liepen over zijn gezicht, en hij pakte de hand van Urshanabi; O Urshanabi, was het hiervoor dat ik met mijn handen zwoegen, is het hiervoor dat ik het bloed van mijn hart uitgewrongen heb? Voor mezelf heb ik niets gewonnen; niet ik, maar het beest van de aarde heeft er nu vreugde over . De stream heeft [het weg] gedragen.
BRON: THE EPIC OF GILGAMESH , NK Sanders
Hier is dit de magische plant die hem onsterfelijkheid zou schenken, gestolen door een beest, hier een metafoor voor het sterfelijke deel , en de toestand van mensen als sterfelijk, ondanks een goddelijke vonk.
Voorafgaand aan de diefstal:
“Kom hier, en zie deze geweldige plant. Door zijn deugd kan een man al zijn vroegere kracht terugwinnen. Ik zal het naar Uruk van de sterke muren brengen; daar zal ik het aan de oude mannen te eten geven.De naam zal " De oude mannen zijn weer jong "; en eindelijk zal ik het zelf eten en al mijn verloren jeugd terugkrijgen.
De plant herstelt de jeugd, en zou dus, vermoedelijk, iemand onsterfelijk maken .
(Mijn herinnering aan de Gardner-vertaling is dat deze explicieter is gemaakt.)