Wat is het verhaal achter het rouwen om Hadad-rimmon in Zacharia 12:11?

Het was duidelijk dat deze rouw apocalyptisch was en verwees naar de nationale rouw het geestelijke Jeruzalem zou deelnemen aan de geboorte van de kerk tijdens de Messiaanse dagen. Zelfs oude verwijzingen in de Talmud interpreteren Zacharia 12: 10,12 zoals toegepast op de Messias (volgens Alfred Edresheim, de Joodse historicus in zijn boek The Life and Times of Jesus the Messiah , p. 1261) . Sommigen daarvan identificeerden deze rouw zelfs met de dood van de Messias. De “rouw” zou zijn als een grote nationale rouw die iedereen in zijn greep hield, zoals ervaren werd door de dood van Josia, die werd gedood in Hadadrimmon (een stad) in de vallei van Megiddon. Dit is heel logisch aangezien Josia de laatste hoop was van het in verval geraakte koninkrijk.

Hoewel de meeste vertalingen van Hadad-rimmon zeggen en niet voor omdat het waarschijnlijk een stad was en geen persoon, doen sommigen dat niet beschouw het als een stad maar als “twee” grote klaagzangen over Israël. Het ene over de rots Rimmon en het andere in het dal van Megiddo, voor de dood van Josia. Sommigen verstaan Hadadrimmon ook als de naam van een “werkelijke man” die Achab doodde, wat de eerste rouw vertegenwoordigt en de tweede rouw nog steeds is voor Josia die Farao Necho doodde in de vallei van Megiddo. In elk geval doet het er niet toe, want het verwijst simpelweg naar een grote rouw, ongeacht welke precies. Ik denk dat het belangrijkste idee is om de rouw in verband te brengen met Josia, aangezien hij een goede koning was, en rouwen om Achab lijkt ongepast, want hij was een slechte koning en rouwen om zijn afgoderij past niet in de context. Rouwen om een man die niet Joods was, past helemaal niet. Zie Gills uiteenzetting van de hele Bijbel over dit vers hier voor deze en andere opvattingen over Hadad-rimmon.

Met betrekking tot namen, verschillende bronnen suggereren dat de naam Hadadrimmon afkomstig is van het samenvoegen van twee Syrische idolen: Rimmon en Hadad, die het idool van de zon was. betekenis hiervan lijkt geen enkele relatie te hebben met de huidige context, behalve dat afgoderij verband hield met de val van Israël. Specifiek voor uw vraag ben ik echter geen speculatie tegengekomen over de betekenis van Megiddo. wat betekent dat ik (één betekenis) heb opgemerkt voor het Hebreeuwse woord Megiddo is “place of crowds” . Dit kan erop wijzen dat wanneer de Messias doorboord zou worden, in vers 10, het niet op een geheime plaats zou gebeuren, maar in het midden van de wereld op een podium, voor een menigte. Niet alleen zo, maar zoals de wereld heeft gedaan keek en keek naar deze gebeurtenis uit het verleden, meer dan enige andere gebeurtenis in de geschiedenis, mogelijk maken we deel uit van Megiddo?

Wat contra-intuïtief lijkt aan dit vers is dat het volgt op het uitgieten van genade en smeekbede in vers 10. Men zou dan kunnen denken dat wat moet volgen lof en vreugde is, niet rouw. Maar in vervulling toen de Messias ‘doorstoken’ werd voor hun overtredingen (Johannes 19:37), werd het geestelijke Israël (degenen die geloof hadden zoals Abraham) gezegend door ‘rouw’. Want Jezus begon zijn eerdere preken met de woorden: Gezegend zijn zij die treuren, want daar is het koninkrijk der hemelen (Matteüs 5: 4). Er lijkt een direct verband te bestaan.

---

Daarom lijkt het erop dat er in de dagen van de Messias een wonderbare zegening zou plaatsvinden in het huis van Israël, waarvan een deel grote genade en rouw zou zijn. gekoppeld aan de visie van een Messias die doorboord wordt en resulterend in een nieuw, hemels herrezen Israël van fantastische proporties en macht. Mogelijk gedaan in een soort “Megiddo”, dat is een vallei voor de menigte. De spottende arrogantie van zijn vervolgers was als een uitkijkpunt van waaruit ze getuige zouden zijn van zijn lijden in een oneindig lage depressie waar hij het gewicht van de zonde van de wereld droeg.

---

Dit hebben misschien een meer onmiddellijke troost en voorlopige vervulling aan Israël onder de Makkabeeën geboden toen ze dapper invasies tegen Israël vochten na de ballingschap, maar de situatie van die dag lijkt weinig op de glorieuze beschrijving van Israël in deze verzen.

zoals de rouw om Hadadrimmon in de vallei van Megiddon : Hadadrimmon heeft geen verbinding met de vallei van Megiddon. Dit zijn eerder twee gevallen van rouw. [De eerste is] als de rouw om Achab, de zoon van Omri, die werd gedood door Hadadrimmon, de zoon van Tabrimmon in Ramoth Gilead, zoals er staat (1 Koningen 22:36): “Een kreet ging door het kamp.” Dat is de rouw [van Achab. Het tweede geval is] als de rouw om Josia, de zoon van Amon, die werd gedood door Pharoah, de kreupele in het dal van Megiddon, zoals er staat (2 Kron. 35:25): “En Jeremia klaagde over Josia en alle anderen. de zingende mannen en zingende vrouwen spraken in hun klaagzangen, enz. “

– Rashi

Impliciet in Rasjis interpretatie is dat, ook al waren er twee gebeurtenissen, de auteur ze als één behandelt.

Opmerkingen

• Ik denk dat de interpretatie van Rasji ‘ bijzonder overtuigend is. Als je naar overeenkomsten tussen de twee gevallen kijkt, gaat het bij beide om koningen die zich vermomden en stierven in de strijd. Als dit messiaans is, het verwijst dan naar een messiaanse koning die, nadat hij zijn koningschap had vermomd, zou sterven.
• Rasji demonstreert de gebruikelijke techniek door de perikopen van de Schrift te behandelen als transparanties die op elkaar moeten worden gelegd om het hele beeld te krijgen. observatie is goed. T dit is hoe onderscheidend de ‘ sod ‘ of ‘ sensus plenior ‘ werkt.

Verse 11 :

ביּום ההוא יגדל המספּד בירוּשלם כמספּד הדדרמון בבקעת מגדון

Op die dag zal de klaagzang in Jeruzalem groot worden, zoals / als / verwant aan haddadrimmon klaagzang, in de vallei van megedon .

ביּום ההוא In-day of the-that (i.e. in that day) יגדל המספּד will-grow-big/will-increase the-lament כמספּד הדדרמון like haddadrimmon lament בבקעת מגדון in-valley of Meggido 

Haddad was de god van de landbouw / vruchtbaarheid. Of zou het een van de Palestijnse / Filistijnse karakters in de Bijbel kunnen zijn?

Niemand weet waar rimmon naar verwijst. Iedereen speculeert. Meggido is een weelderige vruchtbare vallei in het merengebied van Galilea. Rimmon zou een nederzetting / dorp in die regio kunnen zijn. Wat is dan Haddad-Rimmon ? Misschien is Rimmon een stad die wordt bevolkt door Haddad gelovigen. Tijdens de tijd van Zacharia, na de Israëlische terugkeer uit ballingschap, waren er nog steeds heidense bevolkingsgroepen in de regio.

Zoals gezegd, ” The Rome-Christian “, in plaats van alleen ” Rome ” te zeggen.

Wikipedia identificeert inderdaad een stad Rimmon maar bevindt zich niet in de regio Meggido / Galilea, maar ten westen van de Dode Zee in het zuiden van centraal Israël. Galilea ligt in het noorden van Israël.

Rimmon is in het Hebreeuws granaatappel. De granaatappel is ook een symbool van reproductieve vruchtbaarheid. En dus kan Hadad-Rimmon zijn beschrijft de vruchtbaarheidssekte / denominatie van de vruchtbaarheidsgodscultus. Maar granaatappel wordt ook gebruikt om de zwangere en vruchtbare aarde te symboliseren. Dus Hadad-Rimmon zou kunnen verwijzen naar een sekte van Haddad-toegewijden wiens mascotte van religie de granaatappel is (zoals het kruis (of de vis) de mascotte van het christendom is).

Zoals proberen te differentiëren e de ” Cross-Christians ” van de ” Fish-Christians “. Of baptisten van lutheranen.

Ik zou er bij archeologen op aandringen te zoeken naar symbolen van granaatappel tussen de artefacten van Haddads religie en te zoeken naar archaïsche fragmenten die het treuren onder zijn toegewijden documenteren. Dat zou mijn hypothese kracht bijzetten. / p>

כְּמִסְפַּד הֲדַדְרִמּוֹן

haddadrimmon lament

Is het mogelijk dat de haddad-rimmon klaagzang een enorm, heidens, luidruchtig, treurig feestelijk ritueel was? En die Haddad-toegewijden van de Rimmon-mascotte huilen, slaan zichzelf, schreeuwen en smeken hun vruchtbaarheidsgod om regen en een rijke oogst en een overvloed aan kinderen die ze als goedkope arbeidskrachten zouden kunnen gebruiken?

Zegt het vers ..

Op die dag zal de klaagzang in Jeruzalem enorm worden, zoals die vervelende luidruchtige, vreselijke riten door de Hadad-toegewijden van de granaatappel-overreding in de Meggido-vallei. (zo zal ook Jeruzalem zo rouwen.)

Oh, dus je veracht en bespot t luide ululerende kreten he, maar jij Jeruzalem en het huis van David zullen in wanhoop ook zo zweren.

Vers 10 :

OK, laten we eens kijken naar vers 10.

ושפכתי על בית דויד ועל יושב ירושלם רוח חן ותחנונים והביטו אלי את אשר דקרו וספדו עליו כ מספד על ה יּחיד וְהמר עליו כהמר על הבכור And I will pour on the house of David and the inhabitants of Jerusalem The spirit of grace and supplication And they will look at me you whom they pierce And/but they will mourn on/over him Like mourning On/over the only one And feel-bitter on/over him Like feeling-bitter on/over the first-born 

Interpretatie 1

And I will pour on the house of David and the inhabitants of Jerusalem The spirit of grace and supplication And they will look at ne And you (Zecharia) they (the house of David and the inhabitants of Jerusalem) will pierce But they will mourn over him (the one being pierced) Like mourning the only begotten And they will feel bitter over him (the one being pierced) Like feeling-bitter over the first born 

Interpretatie 2

And I will pour on the house of David and the inhabitants of Jerusalem The spirit of grace and supplication And they will look at me And you (an unnamed entity) they (the house of David and the inhabitants of Jerusalem) will pierce But they will mourn over him (the one being pierced) Like mourning over the only begotten And they will feel bitter over him (the one being pierced) Like feeling-bitter over the first-born 

De passage zegt niet

rouw om de eniggeborene

of

bitter zijn voor de eerstgeborene.

Het zegt eerder:

Rouwen en bitter zijn voor een niet-gespecificeerde entiteit ZOALS iemand ZOU ZOUDEN voor een eniggeborene of voor een eerstgeborene.

Betekent de naamloze entiteit een messias? Of Zacharia zelf? Of een niet-messiaans persoon?

Het Hebreeuws in de Bijbel schakelt soms (vaak?) Tussen de indirecte betekenis van het zelfstandig naamwoord. Is de ” hij ” en ” jij ” dezelfde persoon?

Net als in Psalm 23, begint de auteur met een verwijzing naar de HEER in de derde persoon enkelvoud

De HERE is mijn Herder en ik zal geen gebrek hebben. Hij …

en schakelt dan abrupt over naar het gebruik van de 2e persoon

Uw scepter en uw staf, ze troosten me …

Opmerkingen

• I ‘ m geef je de premie omdat je duidelijk hard aan dit antwoord hebt gewerkt. Dat waardeer ik. Het ‘ s worden echter een beetje onsamenhangend. Ik raakte ergens in het midden verdwaald, dus ik ‘ ga het een beetje bewerken. Nogmaals bedankt voor het antwoord!
• Bedankt voor de onderscheiding. (Ook bedankt voor het wijzigen van mijn Britse spelling in Amerikaanse spelling. Ik ben erg gewend om in Britse stijl te schrijven.) Ik denk dat ik een fout heb gemaakt bij het woord את. Ik nam ten onrechte aan dat het het voornaamwoord was jij. Ik denk dat het geschikter is het accusatieve voorzetsel dat ongeacht de indirecte en kwantiteit wordt gebruikt. Dus de zin moet worden vertaald ” naar degene die ze doorboren “.
• Geen problemen. (Ik zou ‘ geen wijzigingen moeten aanbrengen in de Britse spelling in de VS – geen van beide is prima. Het was een gewoonte, denk ik. 😉 Ik zie dat je bewerking dit bericht naar de gemeenschap heeft gepusht. wiki. Ik ‘ zal dat voor je oplossen. Nogmaals bedankt voor de moeite die je in dit antwoord hebt gestoken.
• ” zie dat je bewerking dit bericht naar de communitywiki heeft gepusht ” – wat is dat? Ik heb me altijd afgevraagd wat / hoe ” communitywiki “.
• De -mechanisme is overgenomen van Stack Overflow, die qua onderwerp een heel andere site is dan de onze. U bent ‘ niet de enige persoon die in de war raakt door deze, nogal vreemde eigenschap.

Ik zag hier enkele provocerende suggesties dat Hadad-rimmon een soort Kanaänitische cultus was die rouwde om de vruchtbaarheidsgoden in een zeer luidruchtige manier (misschien vergelijkbaar met het huilen van de Tammuz). Of die te maken hadden met twee verschillende rouwgebeurtenissen, of dat het de naam van de Messias is. Hoewel deze allemaal mogelijk zijn, zie ik de noodzaak niet om toevlucht te nemen tot dergelijke speculatieve maatregelen. Hadad-rimmon had heel goed een gerespecteerd persoon of leider kunnen zijn die stierf en zeer rouwde om zijn volk. Hij zou een gerespecteerde priester kunnen zijn of gewoon een populaire leider wiens naam Rimmon was (zie 1 koningen 15:18 voor de naam Tav -rimmon) die de naam Hadad aan zijn naam toevoegde om zijn trouw en toewijding aan deze god te tonen met wie hij voelde dat hij een persoonlijke band had. Naamswijziging was gebruikelijk in ANE. Bijvoorbeeld de Egyptische koning Amenhotep IV veranderde zijn naam in Achnaton en wijdde zich volledig aan de zonnegod Aten . En de bijbel zelf staat vol met dergelijke namen: Baal Zefon (Num. 33: 7), Baal Peor (Deut. 4: 3), Baal Me “on (Num. 32:38), Baal Hanan (Gen. 36:38) etc. In al deze gevallen vinden we de combinatie van de naam van de god Baal met een andere naam, die mogelijk bestond voordat de “Baal” als voorvoegsel werd toegevoegd. We vinden ook de naam Hadad-ezer in 2 Samuël 8: 9. We zien dus dat een dergelijke combinatie van namen wijdverspreid was in de Levant.

In ieder geval staat er niets in de naam dat zou suggereren dat het om een mysterieuze sekte of Messias ging. In feite is de naam niet ongebruikelijk in de setting en cultuur van het oude Kanaän. Dit was hoogstwaarschijnlijk een persoon die Hadad-rimmon heette en waarover zijn volk zeer rouwde. Wie hij was en waar hij vandaan kwam, weten we niet en zullen het waarschijnlijk nooit weten.Maar ik denk wel dat hij geïdentificeerd moet worden met de Aram-Damascus-dynastie, aangezien de meeste koningen daar Hadad heetten (zie dit ) en ook de naam Rimmon verschijnt in de lijn.

Hadad-Rimmon is een joodse bijnaam voor het object in de lucht dat de Grieken Athena noemden. Mozes leer van de Israëlieten was gebaseerd op zijn kennis in zijn eerste 40 jaar in Egypte. Hun faraos plaatsten hun namen overal omdat ze, zolang hun namen verschenen, herinnerd zouden worden en daarom onsterfelijk waren. Dat is ook de reden waarom ze de namen van anderen uitwisselden. of overschreven hen. De geschriften van de Israëlieten lieten zien dat ze dezelfde gewoonte deelden om de namen van de goden van hun vijanden te vernederen. Omdat sommigen dat object Hadad noemden, noemden de Judeeërs het de granaatappel omdat het een vurige rode kleur had. essentie bespotten ze het. Het heeft geen plaatsconnotatie. Andere culturen hadden er hun namen voor, het was bijvoorbeeld Ba-al (All Powerful God) voor de Kanaänieten.

Dat object was de planeet Venus omhuld in een enorme wolk van ruimtepuin die door ons zonnestelsel cirkelt volgens een zevenjarige cyclus. Homers Illiad beschrijft dat het eindigt boven Troje, een gebeurtenis die in de lucht werd opgemerkt door ongeveer 30 andere culturen.

De hierboven is gebaseerd op mijn persoonlijk onderzoek naar het onderwerp Venus Com et. Hoop binnenkort te publiceren.

“Hadad-Rimmo” Dit samengestelde woord is gemaakt van Hadad, een storm- en regengod (de meeste moderne geleerden denken dat Hadad dezelfde god was als de Kanaänitische god Baäl), en Rimmon, een dondergod (2 Koningen 5:18. Sommige geleerden geloven dat Rimmon ook werd geïdentificeerd met Baäl).

Het gebruik van het woord hier in het genitief, “de rouw om Hadad-Rimmon”, is onduidelijk. Het zou kunnen verwijzen naar “de rouw om Hadad-Rimmon” (vergelijk ESV, NAB, NLT), dat wil zeggen, de rouw die de heidenen deden toen hun goden werden vernietigd door Jahweh.

Maar ook, Hadad-Rimmon zou een plaatsnaam kunnen zijn, in welk geval de uitdrukking zou betekenen “de rouw die in Hadad-Rimmon wordt gedaan”. Hoewel er op een plaats met die naam geen rouwgebeurtenis bekend is, heeft het feit dat Zacharia 12:11 zegt: „Hadad-Rimmon in de vallei van Megiddo” velen doen geloven dat het waarschijnlijk is dat Juda rouwde om de dood van de rechtvaardige koning Josia op die plaats in het dal van Megiddo nadat Josia dodelijk was verwond door een pijl (2 Kron. 35: 22-25). Het feit dat het de families van de Judeeërs zijn die treuren en niet de heidenen (Zach. 12: 12-14), lijkt deze laatste interpretatie te ondersteunen.

Opmerkingen

• Welkom bij BHSE! Zorg ervoor dat u onze Tour volgt. (Zie linksonder). Het laat gebruikers zien dat over vragen en antwoorden, we ‘ graag Bijbelse tekst willen zien om te analyseren, zoals jij ‘ hebt gepresenteerd (met dit antwoord). Bedankt.