Na co zwrócić uwagę krytykując poezję?

Uczyłem się literatury w szkole i najważniejszą rzeczą, jakiej się nauczyłem, jest to, że celem poety jest przekazanie czegoś, czy to idei, czy Aby to zrobić, poeta używa szeregu technik, aby stworzyć swój wiersz.

Podczas czytania można doświadczyć idei lub uczuć w spokojny sposób, na poziomie instynktownym lub zanurzyć się w wiersz i świadomie zrozumieć, jak działa całość. To trochę jak samochody. Nie muszę rozumieć mechaniki, aby cieszyć się dźwiękiem silnika, ale radość mojego ojca z samochodu nigdy nie byłaby pełna, gdyby nie rozumiał mechaniki, która wytwarza te szczególne dźwięki.

A więc, jeśli chcesz krytykować wiersz w sposób strukturalny, oto moja sugestia:

1. przeczytaj go i poczuj (co oznacza, że możesz się nim cieszyć lub nie lubić)

2. zidentyfikuj temat i temat

3. podziel wiersz na części (zwrotki lub wersety) i zobacz, jak temat ewoluuje poprzez wiersz (np .: może zaczynać się od wesołego szczęścia, które przechodzi w melancholię)

4. spójrz na rym i rytm (pomaga poznać szczegóły techniczne, takie jak schematy rymów i metrum ) i zobacz, jak podkreślają lub przeciwstawiają się pomysłom.

5. poszukaj figur retorycznych i zobacz, jak podkreślają lub przeciwstawiają się przekazywanym ideom.

Jeśli nie znasz żadnych figur retorycznych, skup się na następujących punktach:

a) str równoległy i przeciwny struktury (w strukturze zdania, ale także w dźwiękach, ideach, …)

b) powtórzenia i kontrasty (dźwięków, przymiotników, idei, …)

c) porównania i metafory

d) ogólne obrazy i alegorie

e) konotacja słów

Pamiętaj, że ważne jest efekt te liczby są przekazywane.

Teraz powtórz pierwszy krok: przeczytaj i poczuj wiersz. Czy nadal masz to samo uczucie z pierwszego czytania? Jeśli tak, to świetnie. Jeśli nie, co się zmieniło?

Na koniec zdecyduj, dlaczego Ci się podoba. Jeśli nie lubisz tego, jeszcze ważniejsze jest określenie przyczyny:

• Czy chodzi o ogólny przekaz?
  Zwykle nie lubię wiadomości „prosto w twarz”, ponieważ wolę subtelność w poezji, z obrazami, alegoriami i symboliką. Jeśli tak jest, nie krępuj się wyjaśnić, że brak przyjemności jest spowodowany twoimi osobistymi upodobaniami, a nie samym wierszem.

• Czy nie lubisz konkretnej techniki lub struktury?
  Zazwyczaj nie lubię wierszy z długimi strofami i naprawdę nienawidzę wierszy, które mają dysharmonijny klimat. „To narzędzie jak każde inne, ale nie mogę” tego znieść. Jeśli tak jest, jeszcze raz nie krępuj się wyjaśnić przyczynę braku przyjemności. Pamiętaj, że trudno jest przeanalizować, jak dobrze autor użył wybranych przez siebie technik jeśli odczuwasz silną niechęć do pracy, ale upewnij się, że powiesz im, że to nie problem z nimi ani z ich pracą, tak naprawdę chodzi o to, że twoje gusta staną na drodze bezstronności.

• Jeśli nie jest to żadne z powyższych, czy autor nie użył najlepszych narzędzi (lub użył ich źle), co daje sprzeczne odczucie ogólnej pracy?
  Może to wymagać powtórzenia analizy całego utworu, szukając, co wzbudza niechęć. Kiedy go zidentyfikujesz, sprawdź ostatni raz, czy problem polegał na słabych umiejętnościach autora lub po prostu nie lubisz tę konkretną technikę.

Jeśli nadal jesteś przekonany, że problem leży po stronie słabych umiejętności, wskaż, jak słowa (lub wiersze, rymowanki, …) wywołują efekt, który nie pomaga w przekazywaniu wiadomości.

Jako alternatywę dla długiego procesu opisanego powyżej (chociaż z praktyką można to zrobić w około 5 minut na ogólną analizę i 15-30 minut na -głębokie), możesz zapytać „w jaki sposób wiersz tworzy uczucie X?”. Oczywiście nadal będziesz omawiać większość punktów.

Pamiętaj, że to samo słowo – i każde brakujące słowo – coś znaczy, niezależnie od tego, czy autor miał to na myśli, czy nie. Kilka przykładów:

Jeśli linie są krótkie, mogą sprawiać wrażenie lekkości lub zwięzłości.

Jeśli jest dużo krótkich, otwartych samogłosek (np .: kot, siad), wtedy ton będzie prawdopodobnie jaśniejszy, ale jeśli samogłoski są długie i zamknięte (np. drzwi, luźne), wówczas ton może być cięższy.

Szerokie fale wędrujące
bez celu
po ciemnym morzu.

W tym krótkim przykładzie pierwsza linia ma dźwięk „w” powtórzony na początku każdego słowa z rytmem (w zasięgu wzroku i dźwięku), który przypomina kształt fali. Długa linia podkreśla również przestrzenną koncepcję „szerokiego” (ponieważ wiersz jest szeroki).

Druga linia jest krótka, jest pojedynczym słowem i stanowi ostry kontrast z pozostałymi dwoma, co są dłuższe. To sprawia, że ten pomysł jest potężniejszy. Zwróć także uwagę na wokaliczne dźwięki na początku słów w obu linijkach i jak to podobieństwo łączy te dwie linijki w przypadku braku rymu.

Słowa „bezcelowy” i „ciemny” mają tutaj negatywną konotację. „Wędrowanie” również staje się negatywne, zwłaszcza że „wędrowanie” i „bez celu” działają razem w pętli, w której słowo „faluje”, podkreślone przez powtarzające się „w”, pomaga wyczarować w „umyśle czytelnika”.

Zwróć uwagę, że tradycyjne konotacje słów mogą zostać odwrócone przez kontekst. Słowo „ciemny” jest często przyjmowane jako negatywne i tak, może być negatywne, gdy mówisz o śmierci, ale może być również pozytywne, gdy mówisz o nocnym niebie lub kochanka.

Wreszcie, jeśli okaże się, że wiersz, który krytykujesz, dotyczy śmierci, ale wydaje się, że zawiera mnóstwo pozytywnych słów i pomysłów, podczas gdy linie i rytm dają ci lekkie uczucie , być może wskaż to i zapytaj, czy taki był zamiar, ponieważ według ciebie dźwięk osłabiał ogólny efekt.

Komentarze

• Podoba mi się, jak praktyczna jest ta odpowiedź.
• @Jedediah: na uniwersytecie zalewasz teorią, ale nauczyciel lepiej trzymać się praktycznego podejścia, gdy radzenie sobie z nastolatkami. 🙂

Wpływ emocjonalny.

Chociaż krytyczna analiza może wiele czynników – struktura, słownictwo, forma, relacje z wydarzeniami i kulturą, użycie poetyckich form językowych, rytm, przepływ, tematy, wszystkie te rzeczy, które składają się na wiersz, są drugorzędne i są prostym, surowym, prymitywnie napisanym dwuwierszem może czasami mieć znacznie silniejszy wpływ niż najbardziej dopracowany, wymyślny i zaawansowany sonet lub epopeja. I na tym właśnie polega poezja – wywoływanie określonych uczuć, wywoływanie określonego emocjonalnego wpływu – wszystko, co robi, służy temu szczególnemu celowi. Jeśli osiąga efekt, jest dobrze. Jeśli się nie powiedzie, lub efekt jest rozczarowujący lub inny niż zamierzony – powiedzmy, że cię nudzi lub daje zły posmak manipulacji emocjonalnej – to jest zły.

Twoja krytyka może obejmować analizę, sposób osiągnięcia efektu lub jakie czynniki uniemożliwiają wierszowi wywarcie zamierzonego wpływu, a taka analiza może obejmować wszystkie elementy, które chcesz uwzględnić, ale zawsze musisz pamiętaj, że są podporządkowani głównemu celowi, po prostu oznaczają, a nie kończą.

Jak uczynić z tego działalność naukową, która pozostawia osobiste preferencje dla rzeczy takich jak podnoszenie na duchu ton całkowicie poza równaniem?

Tak jak szanujesz przeciwnika w sporcie, grającego lepiej niż ty; rywalem w debacie, który wskazuje twoje błędy lub łapie cię w pułapkę przez sprytne wykorzystanie erystyki. Niewłaściwe jest pomijanie swoich uczuć, ponieważ poezja jest o nich w całości – ale oczywiście zamierzonym wpływem może być coś, czego osobiście nie lubisz – np. Wiersz jest ostrą satyrą na temat, który cenisz. W takim przypadku traktuj wiersz jako godny rywal, podkreśl mocne strony, pokaż słabe, uznaj wpływ – nie musisz go lubić ani się z nim zgadzać, ale nadal działa zgodnie z przeznaczeniem!

Komentarze

• Wygląda na to, że ' zakładasz, że cała poezja jest z natury poezją liryczną. Nie ' nie sądzę, aby większość epickiej poezji próbowała nawet wywierać wpływ emocjonalny. W ' chodzi o opowiadanie historii w eposach.
• @Davor: A jaki jest cel opowiadania historii? To ' rzadko jest edukacyjne …
• , aby zapewnić rozrywkę.
• @davor: wywołaj emocje rozrywki?

Mam swoją własną trzyczęściową rubrykę, której używałem od lat do krytykowania dowolny projekt kreatywny:

• Craft : Jakie to zręczne? Jakie polecenie podstaw technicznych, jakie ma twórca? Jeśli chodzi o poezję, czy jest to wiersz formalny, to czy spełnia wszystkie zasady? Jeśli zasady są łamane, to czy są one łamane nie bez powodu? Czy jest dobrze przedstawione iw pewnym sensie który jest wolny od błędów?

• Kreatywność : Czy to jest oryginalne? Czy jest świeży? Czy otwiera nowe możliwości? Czy wiąże się z ryzykiem? Czy jest niezapomniany? Czy to zaskakujące?

• Głębokość : Czy porusza publiczność?Czy zawiera wymagający materiał tematyczny? Czy ma głębsze poziomy i warstwy znaczeń? Czy to jest szczere? Czy jest to ważne czy znaczące?

Korzystając z tej rubryki, prawie zawsze jest coś do pochwalenia ORAZ cenne sposoby na ulepszenia. Dotyczy to w równym stopniu wszystkich form sztuki, i działa w kierunku wszechstronnych dzieł sztuki, które wyróżniają się w szerokiej gamie kryteriów. Zauważyłem również, że jest skuteczny w prowadzeniu ludzi, którzy chcą ulepszyć swoją sztukę, co powinno być końcowym celem wszelkiej krytyki. Pamiętaj jednak, to jest równie ważne, jeśli nie ważniejsze , aby znaleźć rzeczy, które są wykonywane dobrze, a także zidentyfikować obszary wymagające rozwoju.

Wiersz [w sposób dorozumiany] definiuje kryteria własnego sukcesu

W rzeczywistości jest to w dużej mierze prawdą w przypadku każdego pisma. Gdybyś zmierzył Metamorfozę Kafki i Męskie poszukiwania sensu Frankla tą samą miarą, to nie byłbyś naprawdę rozsądny. Artykuł absurdalny realizm magiczny o bezcelowości konkretnego życia i ruminacje ocalonego z holokaustu o znalezieniu sensu pomimo niesamowitego cierpienia i tragedii są interesujące dla kontrastu, ale mają mieć zupełnie inne skutki. czy im się udało. Obiektywnymi miarami udało się. Pełne ujawnienie: nienawidzę pisania Kafki.

Mówiąc dokładniej o wierszach, nie można tak naprawdę krytykować fragmentu wolnego wiersza za nieprzestrzeganie pentametr jambiczny. (Z drugiej strony możesz zasugerować, że konkretny długi wiersz w wolnym wierszu brzmi jak pretensjonalne zdanie i nie przypomina twojego rozumienia poezji). Z drugiej strony, jeśli coś jest szekspirowskim sonet, z wyjątkiem zniekształconego metra w kilku wierszach, to ta metryczna awaria jest rzeczywiście porażką.

Z wyjątkiem podzbioru przypadków, w których poeta ostrożnie i celowo ustawia, a następnie łamie oczekiwania, jest t wzorce i konwencje ustalone przez poetę, które powinny być twoją pierwszą miarą.

A więc tak, uwaga, że na przykład „Days” i „Skies” nie są odpowiednim skośnym rymem, może być słuszną krytyką. .. Lub może nie, w zależności od tego, jak rygorystycznie poeta ma tendencję do rymowania i jak nie na miejscu jest to porażka.

Ta przesuwna skala krytyki jest szczególnie ważna w odniesieniu do poezji, która może nakładać dowolną liczbę dodatkowych wymiarów poza to, co zwykle przedstawia się w prozie, od metrum i rymów po określone rodziny obrazów lub rodzaje zawoalowanych komentarzy. Sukces jest sukcesem intencji – kiedy można dostrzec zamiar.

Istnieje [niewyraźna] granica między jakością a smakiem

W eseju o krytyce literackiej CS Lewis zauważył, że recenzenci muszą bądź bardzo ostrożny w rozmowach na temat gatunku lub tematu, którym po prostu nie interesują się, i być może powinni całkowicie unikać krytykowania tematów, które ich nie interesują. Jest różnica między „Nie obchodzą mnie thrillery szpiegowskie” a „ To był kiepski thriller szpiegowski. ”

Nie mogłem uczciwie zrecenzować Kafki; nie rozumiem, jak ktokolwiek mógł myśleć cokolwiek pozytywnego o Metamorfozie lub Artysta głodu . Ale są ludzie, którzy dobrze myślą o tych utworach (przynajmniej na tyle dobrze, by przypisać je do czytania na lekcji, którą chodziłem lata temu). Wiem, intelektualnie, że musi istnieć jakiś wymiar, którego inni ludzie doświadczają poza pustką i bezcelowością wpatrującą się w pępek, to wszystko, co mogę w nich zaobserwować.

Osobiście, kiedy nie ma nic o temat, który czuję, że mogę dość krytycznie ocenić, staram się skupić na kwestiach technicznych lub intencji autora, jeśli sobie z tym poradzę – ale …

Najlepiej byłoby określić, kiedy różnice w gustach przytłaczają obiektywne środki

Poezja to trudna sprawa.

Działa wyłącznie na poziom języka, poprzez rozciągnięcie jego mocy poza zwykłą „normalną” bezpośrednią komunikację (jak w prozie). Wiersz nie tylko „mówi rzeczy”, ani po prostu mówi rzeczy „w rymach”. Wiersz działa z różne poziomy języka, które trudno jest zrozumieć i łatwo ocenić, jak wskazałeś.

Niektóre elementy są nieodłączne w wierszu, więc są łatwe do zidentyfikowania: metryki, rytm (pamiętaj g, że żadna klasyczna metryka nie jest nadal metryką), dźwięki (asonanse, rymy itp.), frazowanie (styl nominalny a styl werbalny itp.). Drugi poziom dotyczy wybranych słów i wywoływanych przez nie obrazów. Niektóre wiersze używają prostego języka i zwykłych metafor, inne prace polegają na zestawieniu różnych pojęć i obrazów, aż do płaszczyzny abstrakcyjnej i symbolicznej.

Ostatecznie wszystko idzie w głębszą i niewidzialną warstwę, która wymaga dużo pracy. kultura i zrozumienie kontekstu. Aby zrozumieć utwór poetycki, musisz zrozumieć kontekst kulturowy, w którym się narodził.Jest powód, dla którego Eliot pisze inaczej niż Szekspir, a Zanzotto pisze inaczej niż Foscolo. Nie chodzi tylko o styl czy wiek, ale kryje się za tym poetycka teoria. Ponadto, jeśli napiszesz dzisiaj wiersz w tym samym stylu i języku, co jakiekolwiek arcydzieło XIX wieku, nie będzie on dobrym wierszem. będzie po prostu śmieszna.

Jest wiele rzeczy poza formą, a tego wszystkiego nie można po prostu powiedzieć czytając wiersz.

Wiem, że to brzmi bardzo antyromantycznie, ale to zbyt naiwne, by wierzyć, że wiersz (jak każde dzieło sztuki) żyje sam w sobie. Uwielbiam też oddawać się słowom i obrazom , ale jest to zbyt uproszczone rozwiązanie. Ponieważ jest to złożona i syntetyczna forma wyrażenia, wymaga pewnych zewnętrznych wskazówek, aby w pełni zrozumieć jej znaczenie i jakość.

Komentarze

• ' wiersz, jak każde dzieło sztuki ', nie jest przedmiotem krytyki. Na co zwrócić uwagę krytykując poezję? : cokolwiek innego, co mógłbyś robić, chyba że ' znasz policję gramatyczną / zwrotkową (która nie ma nic wspólnego ze sztuką). Być może po prostu nie doceniam takich rzeczy jak Szekspir … Co masz na myśli ” żyje samo w sobie „?
• @Mazura by ” żyje samo w sobie ” Mam na myśli coś, co możesz w pełni zrozumieć i docenić, czytając to bez żadnej wiedzy lub odniesienie do elementów zewnętrznych (kontekst, autor, cytaty, odniesienia, wpływy itp.)
• Ach, to ' sprawia, że jest to sztuka, +1. Ale piękno jest w oku patrzącego. Jeśli pisarz chciał, abym w pełni zrozumiał sam kontekst, nie powinien ' używać poezji. Jest ' kropka po co to oznacza dla MNIE … analiza dzieła ' innej osoby to farsa imo.

+1 SF, wpływ emocjonalny jest ważny.

Ale w zasadzie rada jest taka sama: bądź techniczny. Jeśli na pierwszy rzut oka „nie lubisz” wiersza, zadaj sobie pytanie, czy nie zamierzałeś go lubić. Weźmy skrajny fikcyjny przykład, jeśli wiersz celebruje zabójstwo znienawidzonego polityka, nie spodoba mi się. Ale zdaję sobie sprawę, że nie lubię tego wiersza ze względu na jego znaczenie .

Aby przeprowadzić właściwą krytykę, musimy przezwyciężyć tę osobistą emocjonalną reakcję na temat i poddać krytyce techniczne aspekty tworzenia wiersza, które miały wywołać tę reakcję.

Nie studiowałem poezji , więc możesz mieć więcej przykładów niż ja; ale czytałem rymowaną poezję, w której rymy są napięte; lub miernik jest pomieszany lub słowa wydają się być wtrącone w linię – Mogą być ważne, ale nie pasują. To samo z elizjami sylabicznymi (użycie apostrofu do zastąpienia dźwięcznej litery lub wyeliminowania sylaby dla miernika lub count – ne „er for” never „, am” rous for „amorous”, „tis dla„ to jest ”). Dla mnie to może być przesadzone i wydawać się wroną wtrącanie słowa do wiersza.

Wiem, że może istnieć nacisk na wzorce i wzorce obrazowania. Wiem, że mogą być echa obrazów; na przykład ciąg nazw kwiatów, które mają symbolizować różne rzeczy; czystość, dziewictwo, miłość, śmierć. Wiem, że wiersz może wydawać się pośpieszny lub zatłoczony, co jest wynikiem próby spakowania zbyt dużej ilości historii w niewłaściwą formę. Wiersze mogą być tak samo ofiarą banałów, jak powieści.

Jak SF mówi w swojej odpowiedzi, emocja wywołana przez czytelnika jest ważna, ale niezależnie emocja, jaka jest mechanika jej wywoływania?

Tak jak podczas pisania powieści, nie chcę, aby mój czytelnik nigdy nie przerywał marzenia o czytaniu, ponieważ ich uwaga została zwrócona na złe pisanie lub błędy. Chcę podtrzymać ten przepływ. Powinienem pomyśleć, że w poezji twój cel jest taki sam : Jeśli chodzi o manipulowanie emocjami czytelnika, to wszelkie zbłąkane emocje, takie jak irytacja podczas wyboistej jazdy metrum lub rym jest porażką wiersza, ponieważ niezamierzone emocje wkraczają w ich marzenia.

Tego właśnie szukasz w krytykowaniu poezji. Chcesz być prowadzony przez ich sekwencję obrazów i emocji, a nawet zaskoczyć płynnie , i krytykujesz wszystko, co sprawia, że podróż nie przebiega gładko, co wydaje się nie na miejscu, co blokuje, blokuje lub przerywa czytanie. I tam, gdzie są możliwości, w których autor mógłby użyć wyobraźni, aby linia lub obraz miały większy wpływ.