Trzy formy łacińskiego czasownika?

W rzeczywistości słowniki łacińskie zwykle wymieniają cztery formy łacińskiego czasownika. Te formy są znane jako „główne części”. Tak więc „oficjalny” wykaz w Twoim przykładzie składa się z czterech głównych części:

sedeō, sedēre, sēdī, sessum [lub „sessus”, w zależności od tego, które tradycja, którą przestrzegasz].

Pierwsze słowo oznacza „siedzę”, drugie „siedzieć”, trzecie „siedziałem”, a po czwarte – cóż, czwarty jest trochę skomplikowany w przypadku tego czasownika, więc na razie zostawmy go w spokoju, ale jest używany w kilku różnych konstrukcjach.

Najłatwiej wyjaśnić dlaczego słowniki wymieniają te cztery części, to spojrzenie na angielskie czasowniki. Większość angielskich czasowników jest regularnych: jeśli czas teraźniejszy to „spacer”, to czas przeszły to „spacer”, a czas przeszły doskonały to „przeszedł”. To samo z „deszczem, padał deszcz”. Łatwe, prawda?

Cóż, niezupełnie. Gdyby to była jedyna zasada, jaką znałeś o angielskich czasownikach, co by się stało, gdybyś zobaczył czasownik „jeść”? Można by pomyśleć, że czas przeszły był „zjadany”, a czas przeszły doskonały był „zjadł”. Albo „wymyśliłbyś„ biegnij, biegał, biegał ”. > Angielski ma to zwykle miejsce w przypadku czasowników nieregularnych, ale po łacinie działa z większością czasowników. Tak więc w przypadku dowolnego czasownika nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, jakie są czasy przeszłe, poza nauczeniem się ich, tak jak musisz nauczyć się „jeść, zjadać, zjadać”.

Oto kilka innych czasowników którego czas teraźniejszy wygląda jak sedeō :

habeō, habere, habuī, habitus
ineō, inīre, inīvī, initus
gaudeō, gaudēre, gavīsus sum, –
videō, vidēre, vīdī, vīsus

A więc trzecie słowo w słowniku pozycja informuje, czy czas przeszły czasownika sedeō to seduī, sedīvī, sevīsus sum, czy sēdī .

Istnieją praktyczne zasady – na przykład istnieje wiele czasowników, które wyglądają jak habeō, habēre, habuī, habitus , więc jeśli nie wiesz, „to niezłe przypuszczenie. A czasowniki, które zaczynają się amō, amāre , prawie zawsze kończą się amāvī, amātus . Ale są wyjątki! Więc słowniki grają ostrożnie i podają wszystkie cztery części dla każdego czasownika.

Komentarze

• Dobra odpowiedź! Wydaje się, że rozwijamy nawyk odpowiadania jednocześnie …
• Wielkie umysły myślą podobnie. Nasze też! (Ba DUM bum.)
• Zatem jeśli angielskie słowniki podają czasowniki w ten sposób, to ' czy zobaczymy wpisy takie jak poniżej? " jeść, zjadać, zjadać: do spożycia. "
• en.wikipedia.org/wiki/Principal_parts
• @LukeSheppard Nie ' Nie wiem, jakich słowników jesteś ' ponownie używam, ale ten, który mam w Kindle robi podobnie, wyjaśniając nieprawidłowości – np. " car.ry v. ( -ros , -ried ) " lub " kup v. ( kupuje , buy.ing ; przeszła i przeszła część. kupiona ). ' Widziałem podobne podejście w wielu różnych słownikach angielskich (i nie tylko).

Jeśli chcesz móc odmienić nowy czasownik, jedna forma nie wystarczy. Jeśli masz te trzy i liczbę koniugacji (niektóre słowniki podają bezokolicznik teraźniejszy zamiast liczby), możesz znaleźć dowolną formę czasownika.

Czasownik, o którym wspomniałeś, ma trzy rdzenie (lub główne części ): sed- , s ē d- i sess- , jak można przeczytać na te trzy formy. Wszystkie inne formy są tworzone przez dołączenie końcówek do tych łodyg. Wiele czasowników łacińskich jest nieregularnych w tym sensie, że prawie niemożliwe jest odgadnięcie poprawnych tematów z dużą pewnością. Same zakończenia rzadko są nieregularne. Dlatego oprócz najbardziej nieregularnych czasowników (takich jak esse ), te tematy są wystarczające i niezbędne do znalezienia wszystkich form.

Zasadniczo to samo dzieje się z rzeczownikami. Jedna forma nie wystarczy, ale jeśli masz podany mianownik liczby pojedynczej i dopełniacz oraz rodzaj słowa, możesz znaleźć wszystkie inne formy.